άλλη μια μέρα που θα' θελα να χαθώ (και να ξαναβρεθώ) στο παρελθόν
όχι στο πρόσφατο αλλά κάπου εκεί στο 2000, κάτι τραγούδια με ταξίδεψαν, αν και τα πιο πολλά ήταν του 80 και του 90, ήταν τραγούδια που άκουγα εκείνη την εποχή ή τραγούδια που για κάποιον λόγο μου θύμισαν σήμερα εκείνη την εποχή
για όλους υπάρχει μια εποχή που μοιάζει ιδανική έστω και αν δεν έμοιαζε έτσι όταν την ζούσες
ζηλεύω τον εαυτό μου του τότε, για τις σκέψεις που είχε και τις ανησυχίες, το πως έβλεπα τα πράγματα, όχι πιο αισιόδοξα (ποτέ δεν υπήρξα αισιόδοξος) απλά τότε οι ελπίδες μου ήτανε πιο ζωντανές, οι προσδοκίες μου μεγαλύτερες και η ζωή λιγότερο προσγειωμένη, όλα έμοιαζαν ανοιχτά, και το μέλλον βρισκόταν μπροστά, ενώ τώρα μοιάζει να είναι εδώ
με λίγα λόγια ήμουν μικρότερος
ψάχνοντας για φωτογραφίες της Λάρνακας και βάζοντας το όνομα του ξενοδοχείου που δούλευα κάποτε βρήκα αυτήν την φώτο, το εσωτερικό είναι ανακαινισμένο αλλά πίσω από τον πάγκο που φαίνεται στην δεξιά γωνία καθόμουν περίπου έναν χρόνο και δούλευα την νυχτερινή βάρδια στην ρεσεψιόν και ότι φαίνεται έξω από την πόρτα το έβλεπα κάθε βράδυ, αυτά τα λίγα τετραγωνικά, μου έκανε έκπληξη που βρήκα αυτήν την φώτο, πραγματικά
πρέπει με κάποιον τρόπο να επιστρέψω, ένα είδος προσκυνήματος, στον παλιό εαυτό μου
από την στιγμή που μπήκαμε σε εκείνο το καταραμένο το αεροπλάνο και φύγαμε όλα πήραν την κάτω βόλτα, ή τουλάχιστον έτσι μου μοιάζει απόψε
μια φίλη μου εκείνου του καιρού παντρεύεται και εγώ είχα ξεχάσει σχεδόν την ύπαρξη της αλλά όταν μιλήσαμε για λίγο, επέστρεψαν όλα
γαμώτο μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα προσεγγίσεις με τίποτα :(
όχι στο πρόσφατο αλλά κάπου εκεί στο 2000, κάτι τραγούδια με ταξίδεψαν, αν και τα πιο πολλά ήταν του 80 και του 90, ήταν τραγούδια που άκουγα εκείνη την εποχή ή τραγούδια που για κάποιον λόγο μου θύμισαν σήμερα εκείνη την εποχή
για όλους υπάρχει μια εποχή που μοιάζει ιδανική έστω και αν δεν έμοιαζε έτσι όταν την ζούσες
ζηλεύω τον εαυτό μου του τότε, για τις σκέψεις που είχε και τις ανησυχίες, το πως έβλεπα τα πράγματα, όχι πιο αισιόδοξα (ποτέ δεν υπήρξα αισιόδοξος) απλά τότε οι ελπίδες μου ήτανε πιο ζωντανές, οι προσδοκίες μου μεγαλύτερες και η ζωή λιγότερο προσγειωμένη, όλα έμοιαζαν ανοιχτά, και το μέλλον βρισκόταν μπροστά, ενώ τώρα μοιάζει να είναι εδώ
με λίγα λόγια ήμουν μικρότερος
πρέπει με κάποιον τρόπο να επιστρέψω, ένα είδος προσκυνήματος, στον παλιό εαυτό μου
από την στιγμή που μπήκαμε σε εκείνο το καταραμένο το αεροπλάνο και φύγαμε όλα πήραν την κάτω βόλτα, ή τουλάχιστον έτσι μου μοιάζει απόψε
μια φίλη μου εκείνου του καιρού παντρεύεται και εγώ είχα ξεχάσει σχεδόν την ύπαρξη της αλλά όταν μιλήσαμε για λίγο, επέστρεψαν όλα
γαμώτο μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα προσεγγίσεις με τίποτα :(
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου