wolf

ξεκίνησα να πηγαίνω γυμναστήριο.. πήγα κάθε μέρα αυτήν την βδομάδα, όπως το σκέφτομαι θα πηγαίνω κάθε μέρα τις καθημερινές και δεν θα πηγαίνω τα σαββατοκύριακα μιας και δεν προλαβαίνω λόγω της δουλειάς, ίσως είναι πολύ από την αρχή να πηγαίνω τόσο αλλά φοβάμαι πως αν το μειώσω θα το παρατήσω, όταν πάω και ξεκινάω με διάδρομο χαλαρώνω και χάνομαι στις σκέψεις μου, σε σκέφτομαι συχνά είναι κάτι που μου έλεγες να κάνω και δεν είχα κάνει, θα μπορούσες να με βοηθήσεις γιατί είναι μέρος της ζωής σου αλλά τώρα που το κάνω δεν είσαι εδώ.. περίεργο..
κάθε βράδυ μετά την δουλειά.. το γυμναστήριο είναι κοντά και για αυτό το επέλεξα, πάμε μαζί με μια φίλη να παρακινούμε ο ένας τον άλλον.. έχουμε γραφτεί για 4 μήνες, πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε και δεν θα τα παρατήσουμε και πως θα γραφτούμε μετά για έναν χρόνο! θα δείξει..
έβαλα να δω μια παλιά ταινία λέγεται Wolf και είναι με τον Τζακ Νίκολσον και την Μισέλ φάιφερ, τριγυρίζει εδώ και κάποιο καιρό στο μυαλό μου και δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή είναι φθινόπωρο..
η Μισέλ Φάιφερ είναι πανέμορφη!

saved state

από την μία σκέφτομαι μακάρι να υπήρχε τρόπος να γύριζα πίσω σε ένα παλιότερο saved state που δεν σε είχα γνωρίσει και από την άλλη τρελαίνομαι στην ιδέα πως δεν θα είσαι μάρτυρας πλέον στην ζωή μου.. αντικρουόμενα όπως πάντα
ήμουν σήμερα στην δουλειά και σκεφτόμουν.. αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να είναι πλέον τα πράγματα έτσι μεταξύ μας, τόση απόσταση να υπάρχει ανάμεσα μας, ήθελα να σου μιλήσω για την μέρα μου και πως πήγε και δεν μπορούσα
βραδιάζει πιο νωρίς (κοσμοϊστορική αποκάλυψη) έβλεπα τον δρόμο έξω και σκεφτόμουν αν είσαι κάπου εκεί και με παρατηρείς, για λίγο έκανα τις δουλειές σαν να με έβλεπες και όταν βγήκα με τα σκουπίδια σε έψαξα, δεν σε βρήκα φυσικά..

λάικ και ανφόλοου

σταμάτησα να γράφω στο αρχείο που σου μιλούσα.. δεν μπορεί να καλύψει την ανάγκη μου και το να διαβάζω πράγματα που πιθανόν να μου έλεγες (η να μην μου έλεγες, το ίδιο κάνει) μου κάνει περισσότερο κακό..
η εποχή των social media.. ανέβασα μια ιστορία στο instagram για να δω αν θα την δεις αλλά δεν την είδες, με έκανες unfollow :P (κάτι που δεν πίστευα ποτέ πως θα έγραφα.. λάικ και ανφόλοου..)
σκέφτηκα να γράψω κάτι στο fb αλλά δεν γράφω ποτέ εκεί οπότε θα ήταν κάπως.. ούτε εκεί είμαστε πλέον φίλοι φυσικά :P οι συνομιλίες μας πάντως υπάρχουν ακόμα και στα δύο.. το fb τα κρατάει όλα για πάντα, κάποτε είχα διαβάσει πως κρατάει ακόμα και αυτά που πληκτρολογείς και μετά σβήνεις πριν πατήσεις enter, μου κάνει λίγο urban legend αλλά ποιος ξέρει!
δεν μπορώ να μην είσαι μάρτυρας της ζωής μου :(

επέστρεφα σήμερα το βράδυ από την δουλειά και άλλαξα την διαδρομή μου, δεν ήθελα να περάσω μόνος από εκεί που περνούσαμε μαζί..
όλα μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημα τους γιατί δεν τα κοιτάς εσύ.. σαν όλα να γίνονταν για σένα, σα να ήτανε ένα μήνυμα που χάνει την σημασία του (και τον λόγο ύπαρξης του) αν δεν έχει παραλήπτη

καθόμουν το απόγευμα στο μαγαζί και κοιτούσα τους ανθρώπους έξω από την τζαμαρία.. περπατούσαν οδηγούσαν.. και αναρωτήθηκα πως μπορούν αυτοί να συνεχίζουν όταν για μένα έχουν σταματήσει τα πάντα; πως μπορεί ο κόσμος αμέριμνος να γυρνά όταν εγώ διαλυθεί;
έπρεπε να σηκωθώ, να μαζέψω, να καθαρίσω, να κάνω προετοιμασία για αύριο αλλά εγώ καθόμουν εκεί κολλημένος

πως γίνεται να τελείωσει κάτι που δεν ξεκίνησε ποτέ; και όμως..
νίωθω κενός, θέλω να σου γράψω και δεν υπάρχεις πια, επέλεξες να μην υπάρχεις.. αλλά εμένα δεν μου έδωσες την επιλογή
όλη μέρα μου έρχεται να κλάψω και δεν μπορώ.. είμαι ανάμεσα σε κόσμο και το συγκρατώ..
θα φτιάξω ένα αρχείο και θα σου μιλάω, δεν γίνεται να μην σου μιλάω