κλάψα

είχα σήμερα μια από αυτές τις στιγμές, μία από αυτές τις σκέψεις, τις αναμνήσεις που σε κάνουν να ανατριχιάζεις να νιώθεις περίεργα το στομάχι σου και να σταματάν τα βήματά σου.. (πολύ δραματικός ;) ) περπατούσαμε στον γνωστό μας δρόμο, ήτανε μέρα ακόμα.. δεν θυμάμαι πως έτυχε και σχολάσαμε τόσο νωρίς ή αν για κάποιον άλλο λόγο είχαμε βρεθεί προς τα εκεί, είχε προηγηθεί μια ιδιαίτερη μέρα με διάφορες μυστήριες συζητήσεις μας, περπατούσαμε και ένιωθα έντονα την ανάγκη να σου κρατήσω το χέρι, και στο είπα, θέλω να σου κρατήσω το χέρι, κράτησε το μου είπες :)  δεν γίνεται, θα μας δούνε η .. και η .... (κάποιες γνωστές μας που ήταν μαζί μας) σου είπα, δεν θυμάμαι τι μου απάντησες, δεν θα μας δούνε, δεν πειράζει, εγώ δεν στο κράτησα όμως
αναρωτιέμαι αν θα μου ήταν πιο δύσκολο να θυμάμαι πως το κράτησα και τώρα δεν μπορώ ή το ότι δεν το κράτησα ποτέ;
οι ζωές μας είναι τόσο διαφορετικές πλέον και υπάρχει μια απόσταση που δεν φανταζόμουν ποτέ πως μπορεί να υπάρξει
ανέβασα μια φώτο της ρωμαϊκής αγοράς στην πλατφόρμα της επιλογής μας, ελπίζω να την δεις και ας με έχεις κάνει μπλοκ (κανε με αδδ έχω μπλοκ) είσαι psycho και ξέρω πως ψαχουλεύεις

ανατολικά

ήμουν σήμερα ανατολικά, σε ένα καινούριο μαγαζί που ετοιμάζουν κάτι φίλοι, είναι ακόμα γιαπί, αλλά μου άρεσε, πολύ.. μπορούσα να δω πως θα είναι τελειωμένο, όχι τα χρώματα και την εικόνα αλλά την αίσθηση, τις μυρωδιές που θα το γεμίζουν και τους ανθρώπους
είναι όμορφα τα όνειρα που μπορείς να κάνεις σε έναν άδειο χώρο, όλα μοιάζουν να είναι μπροστά και εφικτά
σε έναν τοίχο έξω από το μαγαζί είχε κάποια γκράφιτι και εκτός από τα οπαδικά κάτι παιδάκια (έχει ένα σχολείο πολύ κοντά) είχαν γράψει κάτι στιχάκια για το πως δεν θα χαθούν ποτέ έστω και αν χωρίσουν οι δρόμοι τους :P μου φάνηκε πολύ γλυκό και όμορφο (not going to end up that way αλλά οκ..)
δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να σε βγάλω από μέσα μου, ήμουν εκεί.. έβλεπα καινούρια πράγματα και με έπιασε μια θλίψη, ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου, ακόμα και αν δεν τα βλέπαμε μαζί θα τα συζητούσαμε..
ξέρω πως δεν θα γυρίσεις ποτέ, πως εκείνη η εποχή πέρασε πως τα πράγματα δεν θα είναι ξανά έτσι, αλλά, αλλά.. αλλά..
το όνομά σου είναι ασυνήθιστο, επειδή το χρησιμοποιούσα τόσο συχνά είχα ξεχάσει πόσο περίεργο είναι και το θυμήθηκα ξανά προχθές σε μια άσχετη στιγμή που απλά καθόμουν και πρόφερα το όνομά σου