βουτιά στο παρελθόν

.
η τελεία.
είχα γράψει 5 γραμμές από το ποστ, όταν συνειδητοποίησα πως δεν θα το δημοσίευα αλλά έγραψα μερικές ακόμα πριν το σβήσω
μάλλον έγραφα για τον εαυτό μου.
σχεδόν όπως πάντα δηλαδή.
τον τελευταίο καιρό έχω ψιλοπαγιδευτεί, δεν θα με πιάσει πάλι η γκρίνια, απλά το αναφέρω..
μου έχει λείψει ο παλιός καιρός, μια συγκεκριμένη περίοδος της ζωής μου εδώ.. (εδώ στην Θεσσαλονίκη)
δεν είχα πιάσει ακόμα δουλειά, υποτίθεται πως πήγαινα στην σχολή και παρακολουθούσα τα μαθήματα, το έκανα αλλά όχι εντατικά.. και όποτε πήγαινα και ένοιωθα και την παραμικρή υποψία βαρεμάρας έφευγα
αυτό που έκανα εντατικά τότε, ήταν να διαβάζω, πήγαινα συχνά στην δημοτική βιβλιοθήκη και δανειζόμουν βιβλία, λογοτεχνία, ιστορία, φιλοσοφία, επιστήμη
μου έχει λείψει αυτή η περίοδος, μέσα στα βιβλία που μιλούσαν για σπουδαία πράγματα ένοιωθα και εγώ σπουδαίος, η σχολή ήταν κάπου εκεί δίπλα (εννοώ στην άκρη του μυαλού μου) δεν με πίεζε ο χρόνος, δεν είχα αποδεχθεί πως είναι αδιέξοδο και απλά το αντιμετώπιζα σαν κάτι μακρινό.
περνούσα τις ώρες μου έτσι λοιπόν, διαβάζοντας και ονειροπολώντας.. ανάμεσα σε αυτά προσπαθούσα να γράψω κάτι και εγώ, δεν έβγαινε όμως και τίποτα, το πολύ πολύ κανένα δίστιχο
δεν με ενοχλούσε όμως, κάτι ήταν και αυτό, και επίσης η χαρά της ανάγνωσης και η πνευματική κούραση από την προσπάθεια να εμπεδώσω αυτά που διάβαζα με άφηναν με μια κάποια εξάντληση που με βοηθούσε να δικαιολογήσω τον εαυτό μου για το ότι δεν έγραφα τίποτα.
τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτό που μου λείπει είναι το οτι δεν πολυσκεφτόμουν το μέλλον
σαν εκείνη η εποχή να μπορούσε να διαρκέσει για πάντα, με βιβλία, σκέψεις και βλακίες χωρίς να χρειαστεί ποτέ να ασχοληθώ με το τώρα και αυτά που σημαίνει το τώρα για το μετά.

η ζέστη όπως πάντα σε εκείνο το διαμέρισμα ήταν αφόρητη, μόνιμος καύσωνας και ας ήτανε περασμένα μεσάνυχτα
είχα ανάγκη να γράψω, όχι όμως σε χαρτί, ήθελα να δω την φωτεινή οθόνη του υπολογιστή, την λευκή σελίδα της Word, και αφού το λαπτοπ ήτανε στον τεχνικό (να τον κάνει ο θεός) έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, ξέθαψα το παλιό desktop computer μου και το σύνδεσα, το άναβα από καιρό σε καιρό και κάθε φορά ήταν σαν ιεροτελεστία (έπαιρνε ένα τέταρτο για να ανοίξει)
μέχρι να ανοίξει διαμόρφωσα το δωμάτιο, έφερα τον ανεμιστήρα κοντά μου (έκανε μόνο θόρυβο και δεν έβγαζε σχεδόν καθόλου αέρα) και πήρα από την κουζίνα ένα χυμό πορτοκάλι με πολλά παγάκια (η Zero δεν νομίζω πως υπήρχε τότε) δεν διψούσα και πολύ αλλά για κάποιον λόγο, περισσότερο ίσως σκηνογραφικό ήθελα να έχω δίπλα μου ένα ποτήρι με χυμό.

χάζευα το πληκτρολόγιο, σκονισμένο.. μου άρεσαν τα σημάδια του χρόνου πάνω του, τα πλήκτρα που χρησιμοποιούσα πιο συχνά είχανε γίνει πολύ λεία και γυαλιστερά.
όταν επιτέλους άνοιξε, βρέθηκα να κάνω αυτά που έκανα και όταν ήταν ο κύριος υπολογιστής μου αυτός. έπαιξα μια παρτίδα μπιλιάρδο σε ένα πολύ ξεπερασμένο παιχνίδι, άκουσα τραγούδια που είχανε μείνει από τις αρχές του 2000, είδα παλιές φωτογραφίες και κατέληξα να διαβάζω αυτά που είχα γράψει κάποτε αντί να γράψω κάτι καινούριο. για άλλη μια φορά η επιθυμία της ανάγνωσης ξεπέρασε την ανάγκη της συγγραφής.
μια βουτιά στο παρελθόν
για λίγες μέρες μετά, συνέχιζα να τον έχω στημένο στην μέση του σαλονιού και να τον ανοίγω καθημερινά, τις περισσότερες φορές διάβαζα και δεν έγραφα αλλά υπήρξαν και στιγμές που έγραφα, αυτό που είχε σημασία ήταν οτι το βουητό του ήταν η απόδειξη πως εκείνη η εποχή (μια ακόμα παλιότερη εποχή) υπήρξε πραγματικά

γκρίνια..

η δουλειά μου έχει την χαρακτηριστική ιδιότητα να με απορροφά τελείως.. να με αλλάζει να με κάνει δικό της, είναι ένας άλλος κόσμος και εγώ εκεί γίνομαι κάποιος άλλος (όχι ο Άλλος, απλά κάποιος άλλος..)
με το που πηγαίνω εκεί, ή μάλλον από κάποιο σημείο νωρίτερα, και χρονικό και χωρικό (χρόνος γύρω στην μία ώρα, χώρος, όταν βγαίνω από το σπίτι; όταν στρίβω στην γωνία πριν το μαγαζί; όταν πλησιάζω στα πρώτα τραπεζάκια μας; δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο) αλλάζω, αλλάζει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα. είναι σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το Εκεί, σαν όλος ο κόσμος να είναι το Εκεί. δεν υπάρχει έξω.
μου φαίνονται τόσο σημαντικά τα πάντα.. τα προβλήματα που έχω εκεί μέσα μοιάζουν να είναι τα μοναδικά και μεγεθύνονται.. φαίνονται τεράστια
δεν θέλω να πω πως δεν μου αρέσει η δουλειά μου ή ότι όλα είναι τραγικά, απλά όταν είμαι εκεί δυσκολεύομαι να θυμηθώ τον έξω κόσμο, τους έξω ανθρώπους, τις κοινωνικές μου σχέσεις με τους υπόλοιπους εξωτερικούς παρατηρητές
μου κάνει κακό αυτό το πράγμα αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να το αλλάξω
σκεφτόμουν σήμερα το μέλλον, πως θα είμαι Εκεί για ποιος ξέρει πόσο καιρό ακόμα.. αν θέλω να πάω σε ιδιωτική σχολή πρέπει να δουλεύω για να πληρώνω τα δίδακτρα..
πως θα συνεχίσω;
κάποιος μπορεί να πει, επικεντρώσου στον στόχο! ναι θα περάσεις μίζερα (με μερικά σύντομα διαλείμματα) αλλά κάποτε θα τελειώσεις και θα ασχοληθείς με κάτι που πραγματικά σου αρέσει και αυτές οι δύσκολες εποχές είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτάσεις σε εκείνες τις ωραίες μελλοντικές εποχές.
ναι ίσως.. αλλά πως θα περάσουν αυτά τα χρόνια;
όπως πέρασαν και τα προηγούμενα δύο

τουλάχιστον πρέπει να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο λειτουργώ όταν βρίσκομαι Εκεί, πρέπει να θυμάμαι πως υπάρχει και έξω κόσμος και πως ο έξω κόσμος είναι ο αληθινός και όχι εκείνος ο μικρόκοσμος. τα σημαντικά είναι αυτά που συμβαίνουν έξω και όχι εκείνα που συμβαίνουν μέσα
οι ζωές μας μπλέχτηκαν λόγω των συνθηκών και όχι λόγο επιλογής
Εκείνη βρίσκεται Εκεί
μήπως φταίει αυτό το συναίσθημα που στρεβλώνεται τόσο η άποψη μου για τον κόσμο;
αν δεν υπήρχε Εκείνη Εκεί μήπως το Εκεί έπαυε να είναι τόσο σημαντικό;

η μέρα μετά το φινάλε (του LOST) και επίσης californication season 3 minor spoilers

κανένα ποστ δεν τελειώνει την ώρα που δείχνει η ανάρτηση του.. λέγοντας αυτό και γνωρίζοντας πως η ώρα δεν έχει σημασία συνεχίζω..
άρχισε να κάνει ΠΟΛΥ ζέστη(*) δυστυχώς.. την μισώ!
είδα σήμερα το φινάλε του LOST! δεν θα πω πολλά γιατί θα γράψω ένα ποστ για αυτό, το μόνο που θα πω είναι πως δεν με απογοήτευσε, ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει και κάποιες στιγμές ήταν πραγματικά τέλειες! (αν και τώρα που το σκέφτομαι για τις προσδοκίες που δημιούργησαν και όχι για αυτό που πραγματικά σήμαιναν ή δεν σήμαιναν αλλά τεσπά..)
άρχισα την τρίτη season του californication, τι μου έκανε εντύπωση; νούμερο 1 οτι ο Χανκ κάπως είναι στο πρώτο αυτό επεισόδιο, δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς, κάτι με το μαλλί του, το κόντυνε;(**) μου θυμίζει πολύ τον Μόλντερ από τα X-files και αυτό με έβγαλε κάπως εκτός κλίματος.. και επίσης είναι κάπως αδυνατισμένος και μαυρισμένος που επίσης με έβγαλε εκτός.. ποιος ξέρει γιατί;
και νούμερο ντος (που θα έλεγε και ο Χανκ) η guest εμφάνιση της Kathleen Turner! είχα πολύ πολύ καιρό να την δω αυτήν! (η ανεξάντλητη πηγή μου είπε πως ήταν άρρωστη.. αλκοολική και γενικά σκατά!)
επίσης η μπέκα σαν να εγκατέλειψε το γκοθ στυλ της.. αυτό είναι το νούμερο τρία so far..
παρατάω το σύστημα τι μου έκανε εντύπωση και απλά σχολιάζω.. (the commentator)
o Χανκ εύχεται η κόρη του να είναι λεσβία:Ρ σίγουρα πιστεύει πως όλοι οι άνδρες είναι σαν και αυτόν.
η Κάρεν δεν μου αρέσει καθόλου!

*
η ζέστη με αναγκάζει να αλλάζω την συνηθισμένη στάση μου κατά την διάρκεια της συγγραφής.. δεν μπορώ πλέον να έχω για πολύ ώρα το λαπτοπ ακουμπισμένο στα πόδια μου γιατί με ζεσταίνει..
**
πήγα σήμερα να κουρευτώ και έγινε ένα τραγικό ατύχημα.. ο κομμωτής μου τα πήρε όλα με την μηχανή από μια λάθος συνεννόηση και εγώ κατέληξα να μοιάζω με νεοσύλλεκτος.

τελειώσαμε και με τα αστεράκια (ή αστερίσκους.. βάλτε αστερίσκο και σημειώστε το πιο κάτω αν δεν σας φτάνει ο χώρος..)




Εκείνη...

Warren Zevon - My Shit's Fucked Up

η μέρα πριν το φινάλε (του LOST)

αύριο είναι η μεγάλη μέρα..
θα δω το φινάλε του LOST! από ότι ακούω γύρω μου δεν ήταν και ότι το καλύτερο και οι περισσότεροι είναι απογοητευμένοι, δεν έχω ιδέα τι γίνεται και διατηρώ ακόμα την ελπίδα μου πως θα είναι τέλειο!
όπως και να έχει όμως αυτή η σειρά στην διάρκεια της μας χάρισε τόσο όμορφες στιγμές, τόσα μυστήρια και τόση αγωνία, τόσο δυνατούς χαρακτήρες που ακόμα και αν το τέλος δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς σύμφωνα με τα στάνταρ που έθεσε η σειρά, πρέπει να τους δικαιολογήσουμε. πόση σημασία έχουν πραγματικά οι απαντήσεις; και κάποια πράγματα χάνουν την μαγεία τους όταν απαντηθούν, δεν πιστεύω πως θα γράψω αυτό που θα γράψω αλλά δεν θα με πείραζε να έμεναν μετέωρα αρκετά ερωτήματα και ο καθένας μας να έφτιαχνε το Τέλος στο μυαλό του.

όπως ήσουν

όσα θα ήθελα να ακούσω, το τέλος που περιμένω, τα λόγια
σε έναν κόσμο μακρυά απο μένα
η απόσταση που χωρίζει τα συναισθήματα
η φυγή είναι το σημείο στο οποίο δεν θέλω να φτάσω

εσύ με έκανες να πιστέψω και έφυγες
ακόμα αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που δεν έκανα
αύριο θα σε δω..
έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που σε είδα όπως πραγματικά είσαι και αν θα σε δω ποτέ ξανά

tv series

βλέπω/ είδα
LOST season 6
House season 6
the big bang theory season 3
stargate universe season 1
californication season 1-2
man vs food season 1
kitchen nightmares season 1-2
24 season 7
gossip girl season 2

θα δω..
24 season 8
californication season 3
man vs food season 2
gossip girl season 3

αυτά που θα δω μου φαίνονται πολύ λίγα.. περιμένω τίποτα καλές προτάσεις.. το dexter ίσως; έχει καμιά 3 season νομίζω
προτάσεις να βγάλω το gossip girl από την λίστα δεν θα εισακουστούν!

η ν Νύχτα

ακόμα και αν όλα διαλυθούν, θα συνεχίσω να πιστεύω
τώρα περισσότερο από ποτε καταλαβαίνω πως είναι μια ανάγκη
δεν χρειάζεται αλήθεια για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της
ο μόνος λόγος είναι η ίδια η ανάγκη

σε ένα παγκάκι, μέσα στην νύχτα
οι περαστικοί..
δεν σε βλέπω πια με τα ίδια μάτια
τα δικά σου με κοιτάν όπως και πρώτα, τα ζεστά σου χέρια
ο καπνός και οι σκέψεις

twitter 10

αύριο τελειώνει η τριήμερη εξορία μου στην βραδινή βάρδια..
την εβδομάδα που έρχεται είναι το φινάλε του LOST

GUS BLACK-Love is a Stranger

μαζί σου

άκουγα τον ήχο της βροχής μέσα από τα ακουστικά που φορούσα αν και η μουσική είχε σταματήσει από ώρα, δεν ήμουν και πολύ σίγουρος αν όντως έβρεχε και έτσι σηκώθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι, έβρεχε..
έβγαλα το κινητό μου και άνοιξα μια φωτογραφία σου, ήθελα να σε έχω κοντά μου και να βλέπουμε την βροχή μέσα στην νύχτα, τις λάμπες.. τους περαστικούς, να ακούμε τους νυχτερινούς ήχους

όσα ονειρευόμουν κάποτε για μια άλλη τα έκανα μαζί σου
και μετά άρχισα να ονειρεύομαι εσένα, πράγματα που θα ήθελα να κάνουμε μαζί
αναρωτιέμαι τώρα ποια θα είναι αυτή η άλλη που θα τα κάνω μαζί της
γιατί με εσένα μοιάζει αδύνατο

Kυριακές

έχω ένα συναίσθημα σήμερα.. κάτι που μου πλακώνει την ψυχή, είναι γνώριμο και το έχουν μάλλον όλοι, ο τίτλος είναι εμπνευσμένος/κλεμμένος (όπως και το ποστ) από το ποστ του Σκεπτικιστή με το ίδιο όνομα, Κυριακές
μπορεί να μην είναι Κυριακή αλλά το συναίσθημα είναι το ίδιο, είχα ρεπό σήμερα, και αυτό το μικρό διάλειμμα από την καθημερινότητα μου, την ρουτίνα της δουλειάς ήταν αρκετό για να με τραβήξει από εκείνον τον κόσμο σε έναν άλλο, δεν έκανα τίποτα σπουδαίο σήμερα, κοιμόμουν και ήμουν στο ίντερνετ αλλά τουλάχιστον δεν ήμουν Εκεί. Ξέφυγα.. και τώρα με έπιασε μελαγχολία για το αύριο που πρέπει και πάλι να επιστρέψω, πραγματικά ξέφυγα.. οι σκέψεις μου δεν ήταν οι συνηθισμένες, οι πράξεις μου δεν ήταν οι συνηθισμένες, ήμουν κάπου καλύτερα
αυτή η μελαγχολία μου θύμισε μια παρόμοια μελαγχολία που με έπιανε στο παρελθόν, τον πρώτο μου χρόνο στο Νησί.
τρίτη γυμνασίου, και δεν ήξερα κανέναν.. οι καθημερινές στο σχολείο ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο και μετά ερχόταν το Σ/Κ.. η όαση.. ο παράδεισος, οι μέρες που μπορούσα να ξεφύγω, μιλούσα και έβλεπα γνωστούς από την Ελλάδα, ήμουν στο ίντερνετ.. έβλεπα τηλεόραση και ήταν σχεδόν σαν να μην ήμουν στην Κύπρο, σαν να είχα δραπετεύσει στην Ελλάδα, ξεχνούσα που βρισκόμουν με τις σκέψεις μου να επιστρέφουν στην αληθινή μου ζωή. και μετά ερχόταν το βράδυ της Κυριακής όπου η Δευτέρα πλησίαζε απειλητικά και μαζί της η επιστροφή στην Κύπρο και την πραγματικότητα. Κυριακές..

κάτι μικρό

από το ένα στο άλλο.. πολλές αναρτήσεις σήμερα
ένας υποθετικός διάλογος, μια ερώτηση και μια απάντηση με έκαναν να καταλάβω την αλήθεια, να την δω..
τι θα γινόταν αν δεν ήταν όλα υποθετικά; αν πραγματικά της απαντούσα; και πάλι δεν θα ήμουν ευτυχισμένος νομίζω, τα πράγματα είναι βαθύτερα αποκλείεται όλο αυτό να είναι μόνο για Εκείνη
δεν μπορώ να το πιστέψω

Gus Black - Paranoid (Californication)

californication

άρχισα να βλέπω μια καινούρια σειρά που λέγεται californication, καινούρια για μένα γιατί από ότι βλέπω έχει ήδη τρεις σαιζόν και πάει για τέταρτη
περιστρέφεται γύρω από την ζωή ενός συγγραφέα Χανκ κάτι.. (που τον παίζει ο David Duchovny) των X-Files
ο οποίος μετά από ένα βιβλίο του που έγινε επιτυχία και διασκευάσθηκε σε μια αποτυχημένη για αυτόν ταινία, έπεσε σε writers block, η γυναίκα του τον έχει αφήσει, έχουν μία κόρη η οποία μένει με την γυναίκα του, και αυτός πρέπει να πάσχει από κάποιας μορφής κατάθλιψη. κάνει μια μάλλον έξαλλη ζωή, που το μοναδικό νόημα της είναι πως δεν έχει νόημα
έχω δεί μέχρι τώρα δύο επεισόδια (βασικά τώρα τελειώνω το 2ο) και αναρωτιέμαι αν έκανα καλή επιλογή που άρχισα να βλέπω αυτήν την σειρά, θα δείξει..
το αν έκανα καλή επιλογή αναφέρεται όχι στο αν θα είναι καλή η σειρά και fun to watch αλλά για την διάθεση στην οποία θα με βάζει όταν την βλέπω

edit at 13:26
californication quote n.1
ήταν οι καλύτερες εποχές, μακάρι κάποιος να μου το είχε πει..

edit at 19:51
californication quote n.2
-i just slipped into a past life for a second
-i still get my mail there..

τίποτα

.
βαρέθηκα το ψέμα
βαρέθηκα την ελπίδα που γεννάει

ουλαλούμ

200th post

το σημερινό ποστ, εκτός αν κάνω κάποιο τραγικό λάθος (ποτέ δεν ήμουν καλός στα μαθηματικά) είναι το 200!
καιρός για μια ανασκόπηση και αποτίμηση των ημερών που πέρασαν
πέρασε γρήγορα ο καιρός, από τα 100 στα 200, και κατάφερα να αναρτώ τουλάχιστον ένα ποστ κάθε ημέρα. (σοβαρή δουλεια :Ρ)
στις μέρες αυτές που μεσολάβησαν, πήρα κάποιες αποφάσεις, αναθεώρησα κάποιες άλλες
δεν μπορώ να πω πως εξελίχθηκα ιδιαίτερα σαν άνθρωπος
Η ζυγαριά, ευτυχία και δυστυχία, μάλλον γέρνει προς την δυστυχία με μερικές ευχάριστες στιγμές το καλό είναι όπως ξαναείπα πως βλέπω πια μια προοπτική, μια άλλη επιλογή
το μπλογκ νιώθω πως έχει πάρει μια στροφή προς τα μέσα
στον έξω κόσμο νιώθω πως έχω χάσει κάπως τον εαυτό μου, έχω χαθεί ανάμεσα στους ρόλους που παίζω, απομακρύνομαι από τον αληθινό μου εαυτό γιατί είναι τόσο απαισιόδοξος και σκοτεινός που δεν τον αντέχω
βάζω αυτά τα "φράγματα" άραγε μόνο για μένα; η με ενδιαφέρει και η εικόνα που έχουν οι άλλοι; ίσως να είναι και τα δύο αλλά πιο πολύ για εμένα
σήμερα ήταν μια χαρούμενη ημέρα, υποτίθεται.. ο Άλλος (έτσι θα αναφέρομαι στον όχι πραγματικό commentator αλλά στο προσωπείο) πέρασε μια χαρά.. αλλά η μέρα πέρασε και γύρισα σπίτι και είμαι μόνος μου, με τον εαυτό μου και δεν χρειάζεται να χρησιμοποιώ κανένα προσωπείο και όσα έγιναν δεν μου έχουν αφήσει καμιά χαρά.
όταν ο ρόλος τελειώσει και εγώ γυρίζω στον πραγματικό εαυτό μου όλοι λένε, τί έπαθες; είσαι καλά; τέσπα.. καθόλου καλή μέρα για εορτασμούς
λυπάμαι

το μυστηριώδες ιερό κειμήλιο

έβλεπα για αρκετές μέρες το παραπάνω σακουλάκι να περιφέρεται μέσα στο σπίτι αλλά δεν του έδωσα σημασία, μέχρι σήμερα που μου το έφερε η αδελφή μου, τι είναι αυτό της λέω; το βρήκα μέσα στο πράγματα της ... πιστεύω θα σε ενδιαφέρει! οπότε και το πήρα και το μελέτησα, βλέποντας το σακουλάκι και διαβάζοντας από πίσω τι γράφει φαντάστηκα πως θα ήταν κανένα φυλαχτό ή κάτι τέτοιο..


και η παραπάνω εικόνα έδειχνε κάτι σαν κουτί.. δεν μπορούσα να καταλάβω τι μπορεί να κρύβεται μέσα.. θα μπορούσαν να έχουν μια υψηλότερης ανάλυσης εκτύπωση..


μετά διαβάζω άγιο όρος.. οκ είναι κάτι που έρχεται από το άγιο όρος.. γιατί μου είπε η αδελφή μου πως θα με ενδιαφέρει;;; τι μπορεί να κρύβεται εδώ μέσα;; καθυστερούσα να το ανοίξω γιατί αυτές οι στιγμές πριν την αποκάλυψη πάντα είναι οι καλύτερες.. το μυαλό μου πήγαινε στα πιο εξωτικά κειμήλια.. μήπως καμιά ακίδα από τον τίμιο σταυρό;
και μετά διαβάζω αυτό.. Η τιμία ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, τρελαίνομαι. δεν ήξερα πως υπήρχε αλλά οκ για να το γράφει αυτό υπάρχει.. και μετά σκέφτομαι τι έχουν κάνει αυτοί οι άπιστοι ιερόσυλοι; έχει πλάκα να έχουν κομματιάσει την ζώνη και να την πουλάνε για να βγάλουν λεφτά, τους έχω ικανούς για όλα, και πόσο να αξίζει κάτι τέτοιο;; αποκλείεται να είναι η ορίτζιναλ, και τόσο μικρό φακελάκι, μήπως είναι καμιά μινιατούρα;
το ανοίγω λοιπόν για να δω τι υπάρχει εκεί μέσα και βλέπω την παραπάνω κορδέλα.. στην αρχή το πέρασα για λάστιχο από εκείνα που έπαιρνε η γιαγιά μου για τα.. εσώρουχα του παππού μου.. αλλά μετά είδα πως το υλικό δεν ήταν ελαστικό, πάντως έμοιαζε.. και τι σχέση έχει αυτό με την ζώνη της Παναγίας; μας δουλεύουν;;

και μετά διάβασα το κείμενο που ήταν μέσα στο φακελάκι και λύθηκαν οι απορίες μου..

Υ.Γ η μυστηριώδης ζωή των πραγμάτων μέσα στο σπίτι μας.. δεν έχουν ιδέα πως γίνονται αντικείμενο αναρτήσεων, σχολιασμού και δημοσίευσης..

κενά

άλλαξα δωμάτιο σήμερα (μόνο για σήμερα) οπότε και στάση συγγραφής, να δούμε πως θα επηρεάσει αυτό την σημερινή ανάρτηση.

την σημερινή ανάρτηση που την έχω αναβάλει από εχθές, και ίσως παρότι γράφω την αναβάλλω και για αύριο την επηρεάζουν πολλά πράγματα.
όσα γίνονται..
όταν έγραφα στο ημερολόγιο μου, υπήρχαν περίοδοι με κενά, ημέρες χωρίς να γράψω τίποτα όχι γιατί τίποτα δεν γινόταν αλλά γιατί αυτά που γινόντουσαν δεν ήθελα να τα γράψω. γιατί αν τα έγραφα θα τα θυμόμουν, θα τα ξαναζούσα και κατά κάποιον τρόπο θα τα έκανα οριστικά, γεγονότα καταγεγραμμένα, ενώ έτσι υπάρχουν μόνο κενά.. δεν θυμάμαι τι ακριβώς συνέβαινε και κάποτε δεν θα θυμάμαι ούτε σε γενικές γραμμές, ο σκοπός λοιπόν εκπληρώνεται. μπορεί να έγιναν αλλά δεν καταγράφηκαν.

κάτι παρόμοιο ζω και τώρα, πράγματα συμβαίνουν, πράγματα που αν και σημαντικά (όσο σημαντικό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο) δεν θέλω να τα καταγράψω, προς το παρόν διατηρώ τις ψευδαισθήσεις μου, ή τις δικές σας και μακροπρόθεσμα σβήνω αυτά που συμβαίνουν.
σήμερα δεν βρέχει...

across the sea

Πριν πολύ πολύ καιρό, σε μια παραλία του Νησιού, φτάνει μια έγκυος γυναίκα, γύρω της υπάρχουν συντρίμμια προφανώς από το καράβι της που τσακίστηκε σε κάποια καταιγίδα. Προχωρώντας προς το εσωτερικό του νησιού η έγκυος βρίσκει ένα ποτάμι (οι επιζώντες μας έκαναν πόσο καιρό να βρούνε νερό και αυτή το βρήκε αμέσως..) καθώς είναι στο ποτάμι και πίνει νερό, μια γυναίκα εμφανίζεται από το πουθενά (ή απλά μέσα από το δάσος) και στα Λατινικά (με αγγλική προφορά) της λέει πως θα την βοηθήσει.. την παίρνει λοιπόν μαζί της στις σπηλιές και εκεί της δίνει τροφή και νερό. Το όνομα της εγκύου είναι Κλαούντια . Η Κλαούντια ρωτάει την Γυναίκα, αν υπάρχουν και άλλοι στο νησί και εκείνη της λέει πως είναι η μόνη.. την ρωτάει πως ήρθε στο νησί και εκείνη της λέει πως ήρθε όπως και εκείνη, από ατύχημα.. πόσο καιρό (είσαι εδώ;) πάει να ρωτήσει και η Γυναίκα την σταματάει λέγοντας της πως κάθε ερώτηση που απαντάει θα οδηγεί σε κάποια άλλη και πως καλύτερα θα ήταν να ξεκουραστεί. (αυτό ίσως ήταν και μια απάντηση σε εμάς τους θεατές.. )
Η Κλαούντια της λέει πως θέλει να βρει τους υπόλοιπους ανθρώπους της από το καράβι και η Γυναίκα της λέει πως αν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι στο νησί θα τους βρει εκείνη.
Λίγο αργότερα η Κλαούντια συνειδητοποιεί πως θα γεννήσει και η Γυναίκα την βοηθάει, όταν έρχεται το μωρό στον κόσμο η Κλαούντια της λέει πως το όνομα του είναι Τζέηκομπ, πριν προλάβει να ηρεμήσει όμως την πιάνουν οι πόνοι ξανά.. έχει και δεύτερο μωρό.. το οποίο βγαίνει στριγγλίζοντας.. η Κλαούντια δεν έχει διαλέξει όνομα για αυτό.. Η Γυναίκα το βάζει δίπλα στον Τζέηκομπ και το τυλίγει με ένα σκούρο ύφασμα, σε αντίθεση με το ανοιχτόχρωμο του Τζέικομπ.
Όταν η Κλαούντια ζητάει να δει το μωρό, η Γυναίκα φαίνεται ανήσυχη και αφού της λέει πως λυπάται την σκοτώνει με μια πέτρα.
Μερικές σκέψεις..
Δεν ξέρουμε την ακριβή χρονολογία των γεγονότων αυτών αλλά υποθέτουμε πως είναι τον πρώτο αιώνα μετά χριστόν, το όνομα που δίνει η Κλαούντια στο πρώτο της μωρό είναι Τζέικομπ, Ιακώβ, ένα εβραϊκό όνομα, το δικό της όμως είναι ρωμαϊκό άρα δεν είναι εβραία, αναρωτιέμαι αν είναι χριστιανή, μάλλον ναι αλλιώς δεν μοιάζει λογικό πως μια ρωμαία θα έδινε αυτό το όνομα στο παιδί της. Είμαι σίγουρος πως έγινε χριστιανή μετά από ένα κήρυγμα που άκουσε από τον απόστολο Πέτρο στην ρώμη πριν από τον μαρτυρικό θάνατο του, η εγκυκλοπαίδεια λέει πως πέθανε το 67 μ.χ άρα τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν πολύ πριν από αυτήν την ημερομηνία.
Επίσης.. πως ένα καράβι που ξεκίνησε προφανώς από την μεσόγειο κατέληξε στον ειρηνικό ωκεανό; (η τελευταία γνωστή θέση του νησιού..) μοιάζει απίθανο, οπότε μάλλον το νησί τότε ήταν κάπου στην μεσόγειο αναρωτιέμαι αν θα μας πούνε ποτέ το όνομα του (όχι ότι έχει σημασία) και αν θα το συνδέσουνε με κάτι γνωστό.
Συνεχίζουμε..
13 χρόνια μετά, ένας νεαρός ντυμένος στα μαύρα, ο αδελφός του Τζέηκομπ βρίσκει ένα παιχνίδι στην άμμο, το παίρνει μαζί του και όταν ο Τζέικομπ τον βρίσκει εκείνος του λέει πως για να τον αφήσει να παίξει μαζί του πρέπει να μην το πει στην Μητέρα γιατί εκείνη θα τους το πάρει, ο Τζέηκομπ δεν νοιώθει και πολύ άνετα να λέει ψέματα στην Μητέρα αλλά το κάνει προκειμένου να παίξει.
Ο Τζέηκομπ λίγο αργότερα επιστρέφει στις σπηλιές και βρίσκει την Μητέρα να πλέκει κάτι (από εκεί το πήρε και ο Τζέηκομπ..) εκείνη τον ρωτάει τι έγινε και εκείνος της λέει, η Μητέρα πηγαίνει στην παραλία και βρίσκει τον αδελφό του Τζέηκομπ (ή τον μικρό σωσία) εκείνος καταλαβαίνει πως ο Τζέηκομπ της έχει πει για το παιχνίδι, η Μητέρα του λέει πως ο Τσέηκομπ δεν είναι σαν και αυτόν.. δεν ξέρει να λέει ψέματα, ο μικρός σωσίας την ρωτάει πως είναι αυτός και εκείνη του λέει ξεχωριστός, επίσης του λέει πως εκείνη του άφησε το παιχνίδι, πράγμα που τον κάνει να απογοητευτεί γιατί ήλπιζε να έχει έρθει από κάπου αλλού, από κάπου πέρα από την θάλασσα, η Μητέρα όμως του λέει πως το Νησί είναι το μόνο πράγμα που υπάρχει. Ο Μικρός σωσίας την ρωτάει από πού ήλθαν και εκείνη του λέει πως αυτός και ο Τζέηκομπ ήρθαν από αυτήν και εκείνη από την μητέρα της.. όταν την ρωτάει και που είναι η μητέρα της εκείνη του λέει πως είναι νεκρή. Ο Σωσίας δεν ξέρει τι είναι αυτό και η Μητέρα του λέει πως δεν θα χρειαστεί ποτέ να ανησυχήσει για αυτό (ή είχε στον νου της να τον κάνει αθάνατο, όπως ο Τζέηκομπ τον Ρίτσαρντ ή τον είχε κάνει ήδη)
Κάποια μέρα που τα παιδιά βγήκαν για κυνήγι, συνάντησαν κάποιους ανθρώπους και όταν τους είδαν πήγαν πίσω στην Μητέρα και το είπαν, εκείνοι τους είπε πως δεν είναι σαν και αυτούς και πως δεν ανήκουν στο Νησί, εκείνοι είναι εκεί για κάποιον σκοπό.. για ποιον σκοπό; Ρωτάει ο μικρός σωσίας και η Μητέρα τους πηγαίνει για να δούνε.. τους οδηγεί μέσα από το δάσος με τα μάτια κλειστά.
Όταν την ρωτάνε αν ήξερε για αυτούς τους ανθρώπους εκείνη τους λέει πως ήξερε αλλά δεν τους είπε για να μην τους τρομάξει, από πού έρχονται της λένε και εκείνη απαντάει από ένα άλλο μέρος του νησιού και μην τους ψάξετε ποτέ γιατί θα σας βλάψουν.. γιατί θα μας βλάψουν; Επειδή είναι άνθρωποι και αυτό κάνουν οι άνθρωποι, και εμείς είμαστε άνθρωποι μπορούμε να βλάψουμε ο ένας τον άλλον ρωτάει ο μικρός σωσίας, και τότε η Μητέρα τους αποκαλύπτει ότι τους έκανε έτσι ώστε να μην μπορούν να βλάψουν ο ένας τον άλλον. Επίσης για τους ανθρώπους τους λέει πως έρχονται , μαλώνουν, καταστρέφουν διαφθείρουν και πάντα τελειώνει το ίδιο.. το ίδιο που αργότερα θα πει ο Σωσίας στον Τζέηκομπ.
Τους οδηγεί λοιπόν σε ένα ποτάμι που καταλήγει σε μια σπηλιά και μέσα στην σπηλιά αυτή υπάρχει ένα φως.. το πιο όμορφο λαμπερό και ζεστό φως που θα δουν η θα νιώσουν ποτέ τους, αυτός είναι ο λόγος που βρίσκονται εδώ.. για να προστατέψουν αυτό το φως, το οποίο υπάρχει και μέσα σε κάθε άνθρωπο αλλά οι άνθρωποι πάντα θέλουν περισσότερο και αν προσπαθήσουν να το πάρουν θα το σβήσουν και αν το φως σβήσει στο Νησί θα σβήσει παντού. Η Μητέρα τους λέει πως δεν μπορεί να το προστατεύει για πάντα αυτή και πως κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς τους δύο θα πάρει την θέση της.
Αργότερα τα παιδιά παίζουν με το παιχνίδι που βρήκε ο μικρός σωσίας και όταν ο Τζέηκομπ κάνει μια κίνηση ο σωσίας του λέει πως δεν μπορεί να το κάνει γιατί είναι ενάντια στους κανόνες. Τότε ο Τζέηκομπ του λέει πως αυτός έκανε τους κανόνες.. και ο Σωσίας του λέει πως κάποτε και ο Τζέηκομπ μπορεί να φτιάξει κάποιο παιχνίδι και όλοι θα πρέπει να ακολουθούν τους κανόνες του. Ξαφνικά ο Σωσίας βλέπει το φάντασμα της μητέρας τους, της Κλαούντια αλλά ο Τζέηκομπ δεν μπορεί να το δει..
Την ακολουθεί και εκείνοι του δείχνει έναν μικρό οικισμό που έφτιαξαν οι άνθρωποι της μετά το ναυάγιο τους και εξηγεί στον Σωσία πως εκείνη είναι η μητέρα τους και πως ήρθαν με ένα πλοίο από ένα μέρος πέρα από την θάλασσα. Ο Σωσίας της λέει πως δεν υπάρχει τίποτα πέρα από την θάλασσα αλλά η Κλαούντια του λέει πως υπάρχουν πολλά εκεί έξω και πως και εκείνος ήρθε από εκεί. Το βράδυ ο Σωσίας μαζεύει τα πράγματα του και του Τζέηκομπ και τον παίρνει μαζί του για να φύγουν και να εγκαταλείψουν την Μητέρα.
Ο Τζέηκομπ δεν θέλει όμως και όταν ο Σωσίας του λέει πως όλα όσα τους έχει πει είναι ψέματα και πως δεν τους αγαπάει ο Τζέηκομπ τρελαίνεται και του επιτίθεται, οι φωνές ξυπνάνε την Μητέρα που έρχεται και βλέπει τι γίνεται..
Εκείνη παραδέχεται πως όσα είπε ο Σωσίας είναι αλήθεια αλλά ο Τζέηκομπ δεν την εγκαταλείπει, η Μητέρα λέει στον Σωσία πως παρότι του έχουν πει ποτέ δεν θα μπορέσει να φύγει από το Νησί. Εκείνος λέει πως κάποια μέρα θα το καταφέρει.
Κάποια στιγμή στην παραλία..
Ο Τζέηκομπ είναι δίπλα στην Μητέρα που είναι στεναχωρημένη.. ο Τζέηκομπ την ρωτάει γιατί σκότωσε την μητέρα τους και εκείνη λέει πως αν δεν την σκότωνε θα τους έπαιρνε μαζί της στους ανθρώπους της και τότε αυτοί θα γινόντουσαν κακοί όπως και εκείνοι, και αυτό δεν μπορούσε να το αφήσει να συμβεί, είμαι καλός ρωτάει ο Τζέηκομπ; Ναι φυσικά και είσαι λέει η Μητέρα.. τότε γιατί αγαπάς εκείνον πιο πολύ από εμένα;απλά σε αγαπάω με άλλο τρόπο.. (μούφες :Ρ)
30 περίπου χρόνια μετά
Ο Τζέηκομπ πλέκει και η Μητέρα είναι κουρασμένη..
Ο Τζέηκομπ επισκέπτεται τον οικισμό του αδελφού του και παρακολουθεί τους ανθρώπους, ο Σωσίας τον βλέπει και λίγο μετά παίζουν το παιχνίδι που είχε βρει στην παραλία.
Ο Σωσίας τον ρωτάει για την Μητέρα και ο Τζέηκομπ του λέει πως δεν ρωτάει για αυτόν.. ο Σωσίας τότε λέει πως έκανε λάθος και ρώτησε και αυτός για εκείνην.. Γιατί μας παρακολουθείς Τζέηκομπ; Για να δω αν η Μητέρα έχει δίκιο για αυτούς..
Αν είναι κακοί; Λέει ο Σωσίας; Ναι..
Η Μητέρα μπορεί να είναι τρελή αλλά σε αυτό έχει δίκιο του λέει, είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης, άπληστοι, ψεύτες και manipulative..
Τότε γιατί είσαι μαζί τους;
Επειδή είναι τα μέσα για έναν σκοπό..
Ποιον σκοπό; (ο Τζέηκομπ μοιάζει ΒΛΑΚΑΣ, γαμώτο..)
Φεύγω Τζέηκομπ.. βρήκα έναν τρόπο να φύγω..
Δεν υπάρχει τρόπος να φύγεις..
Τότε ο Σωσίας παίρνει ένα μαχαίρι (το ίδιο μαχαίρι που έδωσε στον Ρίτσαρντ για να σκοτώσει τον Τζέηκομπ και το ίδιο μαχαίρι που έδωσε ο Ντόγκεν στον Σαγίντ για να σκοτώσει τον Σωσία) και το πετάει προς ένα πηγάδι, το μαχαίρι αντί να προσκρούσει στο πηγάδι κολάει πάνω του.. μαγνητισμός.. κάτι μαγικό για εκείνες τις εποχές.
Ο Σωσίας λέει στον Τζέηκομπ πως υπάρχουν πολύ έξυπνοι άνθρωποι ανάμεσα τους και πως όταν βρίσκουν μέρη στο Νησί όπου το μέταλλο συμπεριφέρεται περίεργα σκάβουν και αυτήν την φορά βρήκαν κάτι. Προτείνεις τον Τζέηκομπ να φύγει μαζί του αλλά εκείνος αρνείται λέγοντας του πως αυτό είναι το σπίτι του.. ο Σωσίας του λέει πως δεν ισχύει το ίδιο για αυτόν και τον ρωτάει τι θα κάνει όταν η Μητέρα πεθάνει, ο Τζέηκομπ λέει πως ποτέ δεν θα πεθάνει αλλά ο Σωσίας του λέει πως όλα τα πράγματα πεθαίνουν.
Όταν ο Τζέηκομπ επιστρέφει στις σπηλιές η Μητέρα τον ρωτάει που ήταν και εκείνος της λέει πως ξέρει που ήταν. Τι σου είπε του λέει; Και ο Τζέηκομπ της λέει πως ο αδελφός του βρήκε τρόπο να φύγει από το Νησί. Αυτό κάνει την Μητέρα να πάει από εκεί και επισκέπτεται τον Σωσία κάτω στο πηγάδι..
Εκείνος της λέει πως έψαχνε τόσα χρόνια να βρει εκείνο το μέρος που τους είχε πάει όταν ήταν μικροί, με το φως αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να το ξαναβρεί και τότε σκέφτηκε πως ίσως υπήρχε τρόπος να το βρει αλλιώς.
Του πήρε καιρό αλλά το βρήκε.. και λέγοντας αυτά βγάζει μια πέτρα από τον τοίχο και από πίσω αποκαλύπτεται το φως..
Οι ακτίνες του φωτίζουν έναν τροχό.. έναν μεγάλο τροχό, τον ίδιο τροχό που ο Μπεν γύρισε για να μετακινήσει το Νησί και τον ίδιο τροχό που γύρισε ο Λοκ για να το σταματήσει από το να κάνει άλματα στον χρόνο. Ο σωσίας λέει πως θα κάνει ένα άνοιγμα στον τοίχο και θα τοποθετήσει τον τροχό.. το οποίο με κάποιο σύστημα θα κινεί το φως και το νερό με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο και έπειτα θα τον γυρίσει και όταν το κάνει αυτό θα μπορεί επιτέλους να φύγει από το Νησί, πως τα ξέρεις όλα αυτά των ρωτάει η Μητέρα και εκείνος λέει πως τα ξέρει επειδή είναι ξεχωριστός. Μην φύγεις του λέει εκείνη.. πρέπει της απαντάει αυτός επειδή δεν ανήκω εδώ. Τότε αυτό είναι αντίο του λέει εκείνη και τον αγκαλιάζει.. έπειτα του πιάνει το κεφάλι και το βαράει στον τοίχο (μανία.. με τα κεφάλια και τις πέτρες..) ο Σωσίας πέφτει λιπόθυμος
Η Μητέρα επιστρέφει στις σπηλιές και παίρνει τον Τζέηκομπ και τον πηγαίνει στο φως, του λέει πως πρέπει αυτός να το προστατεύει τώρα.. την ρωτάει για το φως και εκείνη του λέει πως εκεί υπάρχει η ζωή, ο θάνατος και η αναγέννηση.. (*) είναι η πηγή, η καρδιά του Νησιού.
Του λέει επίσης να της υποσχεθεί να μην κατέβει ποτέ εκεί κάτω..
Θα πέθαινα την ρωταέι ο Τζέηκομπ, κάτι πολύ χειρότερα του λέει εκείνη..
Η Μητέρα του βάζει ένα ποτήρι κρασί και του λέει πως αν το πιεί αποδέχεται την ευθύνη να είναι ο προστάτης του φωτός και κάποτε να βρει τον αντικαταστάτη του, ο Τζέηκομπο δεν πολυθέλει γιατί πιστεύει πως η Μητέρα προτιμούσε τον Σωσία για αυτήν την δουλειά αλλά εκείνη του λέει πως τώρα βλέπει πως από πάντα έπρεπε να είναι ο Τζέηκομπ και πως τώρα το καταλαβαίνει όπως και εκείνος θα το καταλάβει κάποτε. Ο Τζέηκομπ πίνει και η Μητέρα του λέει πως τώρα οι δύο τους είναι το ίδιο. Μετά την τελετή αυτή ο Τζέηκομπ φαίνεται κάπως διαφορετικός, ίσως οι γνώσεις της μητέρας πέρασαν σε αυτόν.
Το πρωί ο σωσίας ξυπνάει και συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί, η μητέρα μπάζωσε το πηγάδι, σκότωσε όλους τους χωρικούς και έκαψε το χωριό (πως τα έκανε όλα αυτά είναι άλλο θέμα)
Ο Σωσίας τρελαίνεται (όχι τόσο για τις χαμένες ζωές αλλά για την χαμένη ευκαιρία να φύγει)
Η μητέρα πηγαίνει στις σπηλιές όπου την περιμένει ο Σωσίας (το ήξερε) ο οποίος την μαχαιρώνει.
Την ρωτάει γιατί δεν τον άφηνε να φύγει και εκείνη καθώς ξεψυχάει του λέει πως δεν τον άφηνε επειδή τον αγαπούσε και του λέει ευχαριστώ.. (μάλλον επειδή την σκότωσε)
Ο Σωσίας μοιάζει να το μετανιώνει αλλά εκείνη την ώρα μπαίνει ο Τζέηκομπ και μόλις βλέπει τι έγινε τρελαίνεται.. χτυπάει τον Σωσία και τον κουβαλάει μέχρι το Φως. Εκεί τον πετάει μέσα στο ποτάμι που τον οδηγεί στην πηγή του φωτός, λίγο αργότερα η πρώτη εμφάνιση του black smoke monster, μάθαμε επιτέλους πως ο Σωσίας έγινε το τέρας.
Λίγο μετά ο Τζέηκομπ βρίσκει το πτώμα του αδελφού του πιασμένο σε κάτι κλαδιά δίπλα σε ένα ποτάμι, τον παίρνει από εκεί εμφανώς μετανοιωμένος.. (το έχει η οικογένεια, να σκοτώνει και μετά να μετανιώνει..)
Τον πηγαίνει στις σπηλιές και τον τοποθετεί μαζί με την Μητέρα σε ένα βαθούλωμα σε κάποιον τοίχο της σπηλιάς, μαζί τους βάζει σε ένα σακουλάκι μια λευκή και μια μαύρη πέτρα! Είναι οι σκελετοί που θα βρούνε σε περίπου 1900 χρόνια οι επιζώντες και που ο Λοκ θα ονομάσει Αδάμ και Εύα, κοντά αλλά όχι ακριβώς.. Κάιν και Εύα ίσως..
Αυτά…
Λοιπόν.. τι μάθαμε..
Πόσο χρονών είναι ο Τζέηκομπ..
Την σχέση του με τον Σωσία..
Πως ήρθαν στο Νησί
Τι σημαντικό κρύβει το Νησί που πρέπει να έχει προστάτη
Πως ο Σωσίας έγινε το Τέρας
Ποιοι ήταν οι σκελετοί που βρήκαν οι επιζώντες..
Ποιος έχτισε τον Τροχό.. (αν και μάλλον ο Σωσίας έβαλε αργότερα άλλους να τον κάνουν, ήταν δική του ιδέα)
Επίσης.. ποιο πάνω που έχω ένα αστεράκι.. εκεί που η Μητέρα λέει πως το φως είναι η ζωή, ο θάνατος η αναγέννηση.. μήπως υπάρχει ακόμα ελπίδα για τον Τζον Λοκ;; μήπως αναγεννηθεί και γίνει ο προστάτης του νησιού; Αυτός που πίστεψε σε αυτό ποιο πολύ από όλους;;;; ελπίζω πως ναι..

το χαμένο σύμβολο 2

συνεχίζω και σήμερα την παράδοση (των δύο τελευταίων ημερών :Ρ) να ακούω τον ήχο της βροχής καθώς γράφω..
άρχισε να κάνει πολύ ζέστη, στην δουλειά θα είναι χάλια.. τεσπα
είδα LOST σήμερα και το επεισόδιο ήταν πολύ ωραίο με αρκετές πληροφορίες.. μάλλον αύριο θα γράψω μια ανάρτηση σχετικά με αυτό, οπότε αυτή η ανάρτηση είναι spoiler free, διαβάστε ελεύθερα!
τέλειωσα σήμερα το χαμένο σύμβολο.. έμεινα απογοητευμένος στο τέλος, περίμενα κάποια σημαντική αποκάλυψη αλλά τίποτα, έφτασα κοντά στο να το παρατήσω(το βαριόμουν ώρες ώρες με αυτές τισ συχνές αλλαγές σκηνικού για να σε κρατάει σε αγωνία, ήταν εκνευριστικό) αλλά δεν το έκανα και γιατί ήθελα να δω τι θα γίνει και γιατί ένιωθα μια υποχρέωση, η γνώμη μου; δεν θα το αγόραζα.. αλλά οκ αν πέσει στα χέρια σας διαβάστε το, δεν θα σας κάνει κακό :Ρ
το βιβλίο σου υπόσχεται κάποια σημαντικά μυστικά και ενώ ξέρεις πως αυτά δεν υπάρχουν (οπότε δεν μπορεί να στα δώσει) ο συγγραφέας σε κοροιδεύει αφού συνεχώς σου υπόσχεται οτι στο τέλος θα τα μάθεις.. οι ήρωες ήταν ικανοποιημένοι με την ανατολή του ηλίου που είδαν και την ελπίδα για το αύριο αλλά εγώ δεν είμαι, θέλω τις απαντήσεις που μου υποσχέθηκε ο Dan brown

about her
κοίταξα και σήμερα το χαρτάκι μερικές φορές, οι λέξεις παραμένουν ίδιες..

συνέχεια από εχθές

σήμερα στο house καθ' όλη την διάρκεια του επεισοδίου, ο ήχος της βροχής ακουγόταν.. μου άρεσε, με χαλάρωσε και βρήκα έτσι ένα βίντεο στο youtube με κάτι παρόμοιο και το ακούω τώρα.. πόσο όμορφο :)
είμαι στο παλιό μου σπίτι, στην πόλη μου και έξω βρέχει.. το νερό έχει σχηματίσει λιμνούλες στο χώμα και πάνω τους οι σταγόνες τις βροχής δημιουργούν μικρά κύμματα, τα φύλλα στα δέντρα χτυπιούνται και ξεπλένονται..
η βροχή μοιάζει ώρες ώρες να σταματάει αλλά αρχίζει ξανά.. δυναμώνει και ηρεμεί, βροντές και αστραπές, η μυρωδιά της αυλής μετά την βροχή, δεν μπορώ να την μυρίσω τώρα αλλά ξέρω πως θα είναι όταν αργότερα βγω έξω.
back to reality
είπα σήμερα στους φίλους μου για την απόφαση μου, δεν φάνηκε σε όλους λογική.. είναι φυσιολογικό, το καταλαβαίνω
η σχολή μου σου παρέχει μια ψευδαίσθηση σιγουριάς, πάρε το πτυχίο και μετά κάνε ότι θες..
τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, ο χρόνος που έχω δεν είναι απεριόριστος και δεν είμαι πια 20 χρονών, έχω ήδη χάσει πολλά χρόνια στην ουσία για το τίποτα, έπρεπε εδώ και χρόνια να είχα πάρει την απόφαση αυτή, αλλά η καθημερινότητα και ο φόβος μου, αυτή η ψευδαίσθηση που είναι τόσο δυνατή με κρατούσε και εμένα δέσμιο (η βροχή ξανάρχισε..)
μένει τώρα να το ανακοινώσω στην family.. αύριο έχω ρεπό και μάλλον θα τους τω πω.. ποιες θα είναι άραγε οι αντιδράσεις; δεν θα αλλάξει τίποτα, όποιες και να είναι αλλά χρειάζομαι την υποστήριξη τους κυρίως στο οικονομικό
νοιώθω πολύ μεγάλος, στην ηλικία μου όλοι έχουν τελειώσει και εγώ.. πάω να αρχίσω, θέλω να πάνε όλα καλά και το έχω ανάγκη, πάει καιρός που είχα να ονειρευτώ κάτι όμορφο και να δω κάποιο φως
δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτή η ιδέα, να ασχοληθώ με την μαγειρική.. το είχα ξανασκεφτεί κάποτε όταν ήμουν 16-17 αλλά δεν το θεώρησα κάτι σοβαρό, πως μου ήρθε τώρα; εχθές, μέσα στην νύχτα; ναι μου αρέσει να μαγειρεύω, να φαντάζομαι συνταγές.. με ικανοποιεί όταν φτιάχνω κάτι ωραίο και αρέσει στους άλλους, η δουλειά μου μου έδειξε οτι μπορώ να αντέξω την ζέστη και την ένταση (ξέρω οτι δεν είναι το ίδιο αλλά και πάλι..)
..................................

όνειρα ή ασυναρτησίες

προσπαθώ εδώ και ώρα να κοιμηθώ αλλά οι σκέψεις δεν με αφήνουν, νομίζω πως κατέληξα κάπου και ήθελα να το ανακοινώσω, ελπίζω μετά την ανακοίνωση να καταφέρω να κοιμηθώ.. (πρέπει στις 9:20 να ξυπνήσω..)
λοιπόν... το πράγμα με την Σχολή μου δεν πάει καθόλου καλά και οι συνθήκες όπως έχω αναφέρει δεν μου επιτρέπουν να φύγω από την δουλειά μου τώρα και να αφιερωθώ σε αυτήν σε μια ύστατη προσπάθεια να κάνω κάτι..
και αφού επιπλέον δεν μου αρέσει το αντικείμενο αυτό.. ίσως δεν πρέπει να το κουράζω άλλο το πράγμα; μήπως να τα παρατήσω και επίσημα; απόψε η απάντηση μοιάζει ΝΑΙ
και τι θα κάνω; θα συνεχίσω να δουλεύω.. και θα φυλάξω κάποια χρήματα ωστέ τον Σεπτέμβρη να μπορέσω να γραφτώ σε κάποια σχολή μαγειρικής, σε κάποιο Ι.Ε.Κ (αν ξέρει κανείς ποιο είναι πιο καλό στο αντικείμενο της μαγειρικής τέχνης ας μου πει..)
λοιπόν αυτές είναι οι σκέψεις μου, ελπίζω να μπορέσω να κοιμηθώ τώρα
ίσως τόσο καιρό ήμουν δυστυχισμένος γιατί πήγαινα κόντρα σε αυτό που η ζωή ήθελε για μένα, αν γίνουν τα πράγματα όπως τα σκέφτομαι τώρα ίσως μια ζωή γεμάτη ευτυχία με περιμένει, ποιος ξέρει; πάντως περισσότερο δυστυχισμένος από ότι είμαι τώρα δεν νομίζω να είμαι
Υ.Γ δεν πιστεύω πως η ζωή θέλει τίποτα από κανέναν μας, είναι απλά σχήμα λόγου :ΡΡ
Υ.Γ 2 αν τελικά γραφτώ σε σχολή μαγειρικής θα αλλάξω το τουρμπάνι (έτσι δεν λέγεται;) του commentator και θα το κάνω σκούφο chef :) πωπω.. και μετά θα γράφω για το τι κάναμε στην σχολή.. και συνταγές.. και το πόσο γρήγορα μαθαίνω lol όνειρα.. αναρωτιέμαι πως θα μου φαίνονται όλα αυτά αύριο..

across the sea (promo)

μετά τα vicodin το αλκοόλ

σε ένα κομμάτι χαρτί

το ποστ της sognatrice και τα σχόλια των Γλύκα και mantarini (Kevin δεν είσαι από εδώ οπότε sorry :P) με έκαναν να νιώσω κάπως περίεργα, τα γνωστά μέρη, οι γνωστές γεύσεις, η γνωστή στάση.. περίεργα όχι με την κακή έννοια αλλά με την φυσιολογική περίεργη έννοια :Ρ
εμείς που είμαστε άγνωστοι περπατάμε στους ίδιους δρόμους και μπαίνουμε στα ίδια μαγαζιά, δεν ξέρω κάπως μου φάνηκε, commentator μένουμε όλοι στην ίδια πόλη, δεν είναι φυσιολογικό; ναι αλλά και πάλι..
τέσπα!
το επόμενο επεισόδιο του LOST πρέπει να είναι ΤΕΛΕΙΟ, από ότι είδα θα επικεντρώνεται στις ζωές του Τζέηκομπ και του man in black or Σωσία.. το sneek peek τους δείχνει παιδιά στο νησί σε κάποια αρχαία εποχή.. πραγματικά ανυπομονώ!

είπα σήμερα σε Εκείνη να μου γράψει κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί.. σκέφτηκα πως ακόμα και όταν χαθούμε αυτό το χαρτί θα υπάρχει, ένα μήνυμα αποκομμένο από το νόημα του ένας απόηχος μιας άλλης εποχής, ένα artifact που δημιουργήθηκε από την αρχή ως artifact, όχι για το τώρα αλλά για το μετά
κάποιες φορές έχω περίεργες ιδέες

κάποτε είχα σκεφτεί για μια Ιστορία μου, έναν χαρακτήρα να δίνει σε έναν άλλον, στον ήρωα, ένα χαρτί με οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει
ο ήρωας πήρε το χαρτί αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτα
εκείνος που του έδωσε το χαρτί του είπε πως όταν ερχόταν η ώρα θα καταλάβαινε
το έγραψα γιατί μου φάνηκε ωραίο (και επίσης γιατί εμνεύστηκα από μια πραγματική ιστορία) αλλά καθώς μετά το σκεφτόμουν προσπάθησα να λύσω το μυστήριο αυτό, γιατί ο ήρωας δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγε το χαρτί; και πως ο ίδιος μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να το καταλάβει;
είχε να κάνει με το ίδιο το μήνυμα; ήταν γραμμένο σε κάποιον κώδικα; ή ήταν γνωστές λέξεις μόνο που δεν έβγαζαν νόημα;
τι θα συνέβαινε όταν ερχόταν η ώρα; και ήταν έτοιμος ο ήρωας; πως θα μπορούσε τότε να καταλάβει το μήνυμα; θα είχε αλλάξει αυτό ή αυτός; δεν θυμάμαι να είχα καταλήξει κάπου οριστικά αλλά έκλεινα προς το ότι με κάποιον μυστικιστικό ίσως τρόπο αυτό που πριν δεν έβγαζε νόημα θα ήταν τότε ξεκάθαρο, τώρα που το ξανασκέφτομαι βρίσκω και νέες πιθανές λύσεις αλλά δεν είναι του παρόντος να τις αναφέρω..

η διαδρομή και ο χάρτης

ήρθε η ώρα και της σημερινής ανάρτησης.. αύριο δουλεύω βράδυ οπότε θεωρητικά σήμερα μπορώ να μείνω ξύπνιος μέχρι να ξημερώσει αφού αύριο θα σηκωθώ στις 4 μμ..
όπως ερχόμουν σήμερα σπίτι, σκέφτηκα πως με επηρεάζει η αύξηση του εισιτηρίου του αστικού και η κατάργηση της δυνατότητας ακύρωσης του όσες φορές θέλεις μέσα σε 70 λεπτά, τώρα πια δεν θα παίρνω το δεύτερο αστικό που έπαιρνα για να έρχομαι σπίτι και την διαδρομή αυτήν θα την κάνω με τα πόδια.. και τι σημαίνει αυτό; οτί δεν θα κάθομαι πια στην Στάση μου, περιμένοντας και ονειροπολώντας.. από την άλλη ίσως η διαδρομή με τα πόδια με κάνει να σκεφτώ άλλα πράγματα, ο χρόνος θα δείξει..
πρέπει να περάσω καινούρια τραγούδια στο κινητό μου, ήθελα να ακούσω μουσική σήμερα στον δρόμο και όπως σκεφτόμουν τις playlists μου καμιά δεν με τραβούσε, η διαδρομή βέβαια είναι μόνο ένα τέταρτο οπότε.. 4 τραγούδια το πολύ, ποια τραγούδια όμως; πρέπει να σκεφτώ σοβαρά αυτό το ζήτημα..
παλιότερα μπορεί να έβαζα μια λίστα με τριάντα τραγούδια και μέχρι να πάω σπίτι τέλειωνε γιατί άλλα προσπερνούσα και αλλά άκουγα μόνο από λίγο, ή επειδή άκουγα μόνο τα τρία πρώτα και το τελευταίο :Ρ
πρέπει να βρω τα 4 τραγούδια που μου αρέσουν πιο πολύ τώρα.
ή να κάνω διάφορες λίστες με τετράδες ανάλογα με την διάθεσή μου.. Skeptikisti όταν διαβάσεις αυτό το ποστ στείλε μερικές προτάσεις από αυτήν την περίεργη vocal trance, δεν είναι το είδος μου αλλά σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές

εχθές βρέθηκα για λίγο σε μία όαση, με έκανε να ξεχάσω τον καυτό ήλιο και την ατελείωτη άμμο που απαρτίζουν την έρημο της καθημερινότητας μου, απόψε δεν μπόρεσα να επιστρέψω, αναρωτιέμαι αν πρέπει να συνεχίσω να περπατάω προς τα εμπρός ελπίζοντας να βρω μια καινούρια όαση ή να προσπαθήσω να βρω ξανά την χθεσινή

το χαμένο σύμβολο

.
ακόμα μια τελεία..
μπαίνοντας σήμερα στο δωμάτιο της sis μου για να πάρω το κομπιούτερ είδα στο πάτωμα δίπλα από το κρεβάτι της ένα βιβλίο.. ένα καινούριο βιβλίο.. :Ρ δανεικό μάλλον, δεν είδα την ίδια για να μάθω λεπτομέρειες. το βιβλίο είναι το Χαμένο Σύμβολο του Dan Brown, οκ.. ξέρω.. Dan Brown.. ούτε εμένα μου αρέσει αλλά τι να κάνουμε; a book is a book is a book is a book. στην αναβροχιά καλό είν και το χαλάζι.
θα αρχίσω να το διαβάζω λοιπόν και σε κάποιες μέρες ελπίζω να σας πω την άποψη μου!

σήμερα

αναρωτιέμαι για μια ακόμα φορά αν υπάρχει κάποιο νόημα σε όλα αυτά, σε όσα έγιναν σήμερα εκεί έξω, σε όσα θα γίνουν αύριο
ο κόσμος ζει με ψευδαισθήσεις που μερικές φορές έχουν τραγικά αποτελέσματα
η μαλακία είναι πως κάποιοι θα διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και μετά από λίγο καιρό κανείς δεν θα θυμάται την αλήθεια και αν την θυμάται δεν θα έχει σημασία γιατί κανείς δεν θα νοιάζεται
ένα σύνθημα στον τοίχο σαν όλα τα άλλα

το όνειρο 3

.

Αν ονειρευτείς οτι ζεις σε μια νέα και άγνωστη πόλη, σημαίνει ότι σύντομα θα πεθάνεις. Πράγματι, οι νεκροί ζουν αλλού, και κανείς δεν ξέρει που.



σε ένα μέρος που αργότερα θα έπαιρνε το όνομα "το πρόσωπο του Θεού" ο Ιακώβ πολέμησε με ένα θεϊκό πλάσμα, έναν άγγελο ή ακόμα και τον Θεό τον ίδιο. Με την Ανατολή του Ηλίου και χωρίς ο Άγγελος να καταφέρει να τον νικήσει ο Ιακώβ αναφώνησε, ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και όμως επέζησα.

to 1961 o Yuri Gagarin έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα, και μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη, λέγεται πως είπε "The earth was blue but there was no God"

meet granin

Rory Gallagher Moonchild

blueberry mood

.
πριν από την παραπάνω τελεία υπήρχε ένα ποστ, το οποίο έσβησα, ίσως επειδή δεν ήταν η ώρα του, ίσως επειδή δεν ήμουν έτοιμος εγώ.. έχει συμβεί και άλλες φορές, μάλλον συμβαίνει σε όλους μας, να γράφουμε και μετά να βλέπουμε πως αυτό που γράψαμε δεν μπορούμε να το αναρτήσουμε. από δω και πέρα θα βάζω την τελεία αυτή για να μπορείτε να αναγνωρίσετε πως κάτι τέτοιο συνέβη. μπορεί ο καθένας λοιπόν αναγνώστης να φτιάξει με την φαντασία του το ποστ που λογοκρίθηκε. τις περισσότερες φορές αυτά που επιβιώνουν είναι τα πιο κατάλληλα (για την περίσταση), μερικές φορές όχι..
βλέπω ξανά το my blueberry nights, θα το δω μέχρι το σημείο όπου η Elizabeth φεύγει από την πόλη, και ίσως εκείνη την σκηνή που είναι ο Τζέρεμυ με την κοπέλα από την Ρωσία (που της αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα πιο πολύ από τα κλειδιά) αν μπορέσω να την βρω φυσικά.. και ίσως το τέλος, ανάλογα..
κατεβάζω και μια ταινία που είχα δει πριν καιρό αλλά την έσβησα λόγω χώρου, Two Lovers, loosely based στις λευκές νύχτες του Ντοστογιέφσκη.. την κατεβάζω μόνο και μόνο για μια σκηνή.. δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα από την ταινία αυτή, αλλά έχει μερικές στιγμές... που με αγγίζουν. έτσι και αλλιώς για αυτές τις στιγμές και τα κομμάτια ζούμε πια (ή ζω) ποιος περιμένει να βρεί κάτι ολόκληρο;
κάτι ακόμα που μου αρέσει στην ταινία αυτή είναι το γκρίζο και ψυχρό περιβάλλον
back to blueberry
οι αντεστραμμένες επιγραφές...
η προσπάθεια..
τι είναι αυτό που θα χαθεί;

Two Lovers
είδα την σκηνή..
αυτό που θα έπρεπε να κάνω
εκεί που δεν μπορώ να χαθώ

άσκοπη αναμονή

σε περίμενα τόση ώρα και κάθησες μόνο για δύο λεπτά..
είναι η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε σένα
ένιωσα σκατά, οι στιγμές που μου δείχνουν την αλήθεια
έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, δυστυχώς το μόνο μέρος που μπορούσα να πάω ήταν το σπίτι μου
περπάτησα το μισό της διαδρομής για να μην φτάσω πολύ γρήγορα
πέρασε η σκέψη από το μυαλό μου να χωθώ σε κανένα άσχετο μπαρ
δεν το έκανα όμως, υπάρχουν πολλά που με σταματούν