Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ψάχνοντας κάτι σε ένα κουτί της μετακόμισης, βρήκα ένα παλιό κόμικ που είχα σχεδιάσει κάποτε, τον καιρό που ήμουν στο Νησί, ένα κόμικ βέβαια ίσως είναι υπερβολή γιατί είναι μια μόνο σελίδα αν και περιέχει μία αυτοτελή ιστορία:Ρ , είχα να το δω χρόνια. έβλεπα το μπλοκ που το περιείχε που και που αλλά δεν το είχα ανοίξει, μου έκανε εντύπωση το πόσο διαφορετικό μου φάνηκε από ότι το θυμόμουν, κάπως πιο απλοϊκό, δεν με έκανε να νιώσω όπως περίμενα..
όταν λέω απλοϊκό αναφέρομαι στο κείμενο του και όχι στο σχέδιο γιατί για το σχέδιο δεν θα μπορούσα να έχω ψευδαισθήσεις, ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός σε αυτό, απλά οι σκέψεις.. τις θυμόμουν πάντα σαν να έχουν μεγαλύτερη ένταση, περισσότερο συναίσθημα.. ίσως φταίει το ότι δεν είμαι στην φάση που ήμουν τότε, ίσως ότι πάντα ωραιοποιούμε το παρελθόν
όπως και να έχει όμως με έκανε να ταξιδέψω για λίγο στο τότε, με έναν τρόπο που δεν το έχω ξανακάνει, το κόμικ διαδραματιζόταν στο σαλόνι του παλιού μου διαμερίσματος και ήταν όμορφο να βλέπω τα σχέδια από το σαλόνι και να θυμάμαι τον παλιό εκείνο χώρο..

2 σχόλια:

  1. όλα οταν περνάνε στη δυνη του χρόνου φαίνονται πιο αθωα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάπου είχα δει, δεν θυμάμαι που, οτι το να κρατάμε και να θυμόμαστε πιο πολύ τα καλά του παρελθόντος και όχι τα κακά, είναι στο dna μας, κάτε σαν μηχανισμός επιβίωσης για να μπορούμε να προχωράμε μπροστά και να συνεχίζουμε, μπορεί να το ονειρεύτηκα κιόλας αλλά δεν νομίζω:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή