απογοήτευσα τον εαυτό μου.. δεν βρήκα την δύναμη να της το πω..
υπάρχουν δικαιολογίες.. αλλά και πάλι.. ο πραγματικός λόγος είναι πως φοβήθηκα, πως θα χάσω έστω και αυτό το ελάχιστο που έχω
λέγαμε ιστορίες και της ανοίχτηκα όσο ποτέ άλλοτε, το ίδιο και αυτή αλλά όλα μοιάζουν να συμβαίνουν μέσα στην φυσαλίδα που λέγεται σαββατοκύριακο όταν βγαίνουμε από αυτό είναι σαν να είμαστε άλλοι..
υπάρχουν δικαιολογίες.. αλλά και πάλι.. ο πραγματικός λόγος είναι πως φοβήθηκα, πως θα χάσω έστω και αυτό το ελάχιστο που έχω
λέγαμε ιστορίες και της ανοίχτηκα όσο ποτέ άλλοτε, το ίδιο και αυτή αλλά όλα μοιάζουν να συμβαίνουν μέσα στην φυσαλίδα που λέγεται σαββατοκύριακο όταν βγαίνουμε από αυτό είναι σαν να είμαστε άλλοι..
δεν πειράζει, την επόμενη φορά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήγια κάποιον λόγο με επηρέασε πολύ αυτή η αδυναμία μου να της μιλήσω.. πρέπει να το κάνω στα σύντομα για να βγω από αυτήν την κατάσταση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο! (φυσικά προτιμώ τον έναν από τον άλλo :P )
Διαγραφήχαχα εύχομαι να βγεις με τον καλό τρόπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρέ, αυτά τα πράγματα ποτέ δεν έχουμε το κουράγιο να τα πούμε. Τη στιγμή που τα λέμε τελικά, δεν την έχουμε επιλέξει προσεκτικά έτσι ώστε να εχουμε μαζέψει κουράγιο. Είναι απλώς η στιγμή που θα σκάγαμε αν δεν το λέγαμε. Μετά θα νιώθεις σαν ένα πολύ φουσκωμένο μπαλόνι που κάποιος σταμάτησε να κρατάει το στόμιο κι ο αέρας άρχισε να αδειάζει και μετά είναι χαλαρο αντί για τεντωμένο. Καλό δε θα 'ναι; :)