Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

αυτές οι τελευταίες μέρες είναι τόσο ωραίες από άποψη καιρού που ακόμα και εγώ που δεν είμαι της ζέστης και του ήλιου και των καφέδων,  νιώθω φυλακισμένος στην δουλειά.. :( έφυγα για λίγο από το μαγαζί εχθές και προχθές για κάτι ψιλοδουλειές και περπατούσα με τον καφέ στο χέρι και με κοντομάνικη μπλούζα και ένιωθα τόσο ελεύθερος, ευχόμουν να μπορούσα να μην επιστρέψω...
έκανα κάτι διαδρομές κοντά στην παλιά μου γειτονιά αλλά την προσέγγισα από τελείως διαφορετικούς δρόμους, ήταν κάπως περίεργο συναίσθημα, όταν έμενα εκεί η διαδρομή μου ήταν πολύ στάνταρ έπαιρνα έναν συγκεκριμένο δρόμο και πήγαινα, τώρα έφτασα από όλα εκείνα τα δρομάκια που έβλεπα παλιότερα αλλά ποτέ δεν είχα περπατήσει
ήξερα από που ξεκινούσαν και που κατέληγαν αλλά πότε δεν τα είχα περπατήσει, τώρα τα εξερευνούσα και καθυστερούσα στην διαδρομή για να προσέξω περισσότερες λεπτομέρειες, μαγαζιά που κάποτε έβλεπα κάθε μέρα και είχαν χάσει την μοναδικότητα τους γιατί ήταν το μαγαζί που είναι πριν από εκείνο που είναι μετά από εκείνο και μετά από αυτό θα στρίψω και θα ανέβω..
τώρα τα έβλεπα σχεδόν όπως βλέπουν οι τουρίστες την ακρόπολη (καθόλου υπερβολικός)
anw ταξίδεψα λίγο πίσω στον χρόνο, στα πρώτα χρόνια που είχα έρθει στην θεσσαλονίκη, ακόμα και ο εαυτός μου μου έμοιαξε ξένος, εκείνος ο εαυτός μου.. τουλάχιστον δεν ένιωσα όπως κάποτε που πίστευα πως ο παρελθοντικός εαυτός μου είναι ο αληθινός και ο τωρινός η σκιά του..
και κάτι ακόμα άσχετο αλλά δεν πειράζει.. πήγα μετά την δουλειά σε ένα σουβλατζίδικο να πάρω ένα σουβλάκι.. θα έπαιρνα σουβλάκι αλλά τα είδα πολύ μίζερα και να έχουν σταθεί για ώρα οπότε πήρα σουτζουκάκι.. έδωσα την παραγγελία και παρακολουθούσα την κοπέλα που μου έφτιαχνε το σάντουιτς και κανα δυο φορές μου ήρθε η επιθυμία να την διορθώσω και να της πω πως πρέπει να το κάνει.. φυσικά συγκρατήθηκα γιατί θυμήθηκα πόσο εκνευριστικό ήταν όταν κάποτε έκαναν το ίδιο και σε μένα.. (φυσικά εγώ θα της έλεγα πράγματα που είναι σωστά σύμφωνα με την εμπειρία μου αλλά δεν έχει σημασία και πάλι ενοχλητικός θα γινόμουν) το σάντουιτς βγήκε λιγότερο απογοητευτικό από ότι περίμενα οπότε ολα καλά..

4 σχόλια:

  1. ΧΑ σουβλατζίδικο έχουμε λοιπόν;;
    ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ!

    Χαίρομαι που δε νιώθεις πως είσαι η σκιά του πραγματικού σου εαυτού πια.
    Σχεδόν πάντα το τώρα είναι το πραγματικό. Εκτός αν είναι κάτι σκιώδες και προσωρινό, αυτό όμως συνήθως το καταλαβαίνουμε, ακόμα κι όταν δεν το αντιμετωπίζουμε σωστά.

    Καλά το πας, φίλε μου, νομίζω.
    Διάβαζα και το από πάνω.
    Καλύτερα μόνος παρά με παρέα αλλά όχι με τον τρόπο που θες.
    Μου ακούγεται ωραίο αυτό.
    Ασυμβίβαστο, σωστό.
    Καλά το πας, ξαναλέω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα.. δεν έχω σουβλατζίδικο.. απλά δούλευα για αρκετά χρόνια σε ένα.. (πως όμως θα ήταν δυνατόν να έχω σουβλατζίδικο και με το που φέυγω από το δικό μου να πάω να τρώω σε άλλο;)
      τόσο ωραίο και ασυμβίβαστο που σήμερα της ζήτησα να βγούμε :P
      δεν το πάω καλά μάλλον ή ίσως δεν πάω εγώ καλά..

      Διαγραφή
    2. χαχα σωστά γιατί να πας σε άλλο; δεν είμαι σε φόρμα.

      Πώς της το ζήτησες όμως; Είναι ραντεβού και το ξέρετε ή σε φάση "καλή μου φίλη, πάμε για ένα μπυρόνι";

      Διαγραφή