Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας

έχω προσπαθήσει τις τελευταίες μέρες να διαβάσω κάποιο βιβλίο αλλά δεν τα κατάφερα, έκανα αρκετές επισκέψεις στην βιβλιοθήκη μου, έπιασα κάποια, τα ξεφύλλισα διάβασα μερικές προτάσεις, μερικές λέξεις, σελίδες ίσως (το περισσότερο) και τα άφησα στην άκρη, για κάποιον λόγο δεν μπορώ..
μέχρι και βιβλία μαγειρικής ξεφύλισσα..  σε ένα του Έκο έπεσα πάνω σε ένα απόσπασμα για τον Hugo Pratt και τον Κόρτο Μαλτέζε, έλεγε για το ballad of the salt sea και τα βιβλία που διαβάζουν οι ήρωες της, είχα δει την μπαλάντα στο youtube πριν κανένα χρόνο, δεν θυμόμουν τπτ από αυτά που ανέφερε και σκέφτηκα να διαβάσω το κόμικ , το βρήκα online και το διάβασα, αν δεν ήξερα τι ψάχνω πάλι δεν θα έβλεπα τις αναφορές στα βιβλία, γιατί είναι φευγαλέες και ο Έκο τις παρουσιάζει σημαντικότερες από όσο ίσως ήταν στην πραγματικότητα, αν και όντως ο Πρατ σε κάποια σημεία στα σχέδια του δίνει προσοχή ώστε να ξέρουμε πιο βιβλίο διαβάζει ο ήρωας του..
μου άρεσε ένα σημείο που ο Κάιν ξυπνά και βλέπει μπροστά του τον Ιθαγενή που τον έσωσε και τον φωνάζει Παρασκευά, εκείνος του λέει πως δεν τον λένε Παρασκευά και πως ο Κάιν σίγουρα δεν είναι ο Ροβινσώνας Κρούσος.. το όνομα του είναι Ταραό
δεν μου αρέσει η θάλασσα, να πηγαίνω στην θάλασσα, να κολυμπάω και όλα αυτά.. όλο και πιο έντονα όμως τις τελευταίες μέρες νιώθω την επιθυμία να χαθώ σε ένα νησί, σαν τα κύματα να μπορούν να σβήσουν από πάνω μου όσα θέλω να σβηστούν, περίεργο.. 

διάφορα τυχαία

όταν προσπαθούσα να καταλάβω αν νιώθεις τίποτα για μένα έβλεπα κάτι βιντεάκια στο youtube :P για να με βοηθήσουν με τις απορίες μου, δεν μπορώ να θυμηθώ να έχω κάνει ποτέ κάτι πιο χαζό :P
βλέπω διάφορα βιντεοκλιπ στο youtube και όταν ακούω κάποια τραγούδια νεότερα από την κοινή εποχή μας με ενοχλεί κάπως.. μουσική χωρίς εσένα, μουσική μετά από εσένα
έβλεπα θάλασσες και ακτές στα βίντεοκλιπ, τροπικούς παραδείσους  και σκεφτόμουν αν θα ήμουν διαφορετικός εκεί, αν θα μπορούσα να νιώσω καλύτερα μόνο και μόνο επειδή θα ήμουν μακρυά.. κατέληξα (όπως πολλοί πριν από μένα) πως όχι..
σε λίγο θα κλέισουμε.. και θα έχω χρόνο για ξεκούραση

πέρασε μάλλον ο καιρός και άρχισα πάλι να νιώθω την απουσία σου έντονα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και δεν νιώθω όπως ένιωθα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μου λείπει αυτό που είχαμε..
υπάρχει μια εικόνα που επανέρχεται στο μυαλό μου, δεν ξέρω αν την έχω περιγράψει ποτέ εδώ, σε εσένα πάντως δεν το είχα αναφέρει
ήτανε ένα απόγευμα του χειμώνα, σκοτείνιαζε νωρίς.. και είχες περάσει από το μαγαζί για βόλτα, έφυγες πριν το κλείσιμο και όπως έβγαινες από την πόρτα κούμπωσες το μπουφάν σου και ανέβασες την κουκούλα σου και ήσουν κάπως πολύ γλυκιά, είχα σκεφτεί τότε, τι ωραία που θα ήταν αν μια νύχτα φεύγαμε μαζί και κάναμε αυτήν την διαδρομή παρέα, έγινε.. και ελπίζω να είχα αναγνωρίσει τότε πως έγινε, πως η μαγική στιγμή μου συνέβη :)
ετοιμάζω κάτι καινούριο και θα ήθελα να είσαι εδώ για να μοιραστώ όλη την πορεία μαζί σου, όπως και στο παρελθόν, να κάνουμε σχέδια και να σου λέω τις ελπίδες και τους φόβους μου, δεν θα σαι.. και θα δεις μόνο το αποτέλεσμα

κάθε φορά που αρχίζει να κάνει ζέστη. κάτι με πιάνει και βλέπω video στο youtube με χιόνια παγετώνες κτλπ.. είδα τρέιλερ για μια σειρά τρόμου που ονομάζεται Terror και έχει σχέση με το northwest passage και μια αποστολή δύο αγγλικών πλοίων που εξαφανίστηκε εκεί.. ίσως το δώ.. 

πότε έβαλαν παγκάκια στην παραλία;

υπάρχουν κάποια μέρη που πάντα με κάνουν να σε σκέφτομαι, σήμερα πήγα σε ένα από αυτά να περπατήσω, ένιωθα την ανάγκη να βουτηχτώ στο συναίσθημα, στην θλίψη της απουσίας σου. περπατούσα και ήθελα να ήσουν εκεί, να περπατάς κοντά μου και να μιλάμε..
έβγαλα μια φωτογραφία με σκοπό να την ανεβάσω, μήπως και την έβλεπες. έβγαλα, δεν την ανέβασα.
είσαι εκεί.. μακρινή και φωτεινή και εγώ είμαι εδώ σκοτεινός και ελλιπής
χάθηκα για λίγο σε κάτι παλιά ποστ

lost in translation

έφτιαξα ένα σάντουιτς με ένα κρέας που περίσσεψε από το μεσημέρι και λίγο τυρί, το έβαλα σε ένα πιάτο με δυο εκλαιράκια και κάθησα να δω μια ταινία στο λαπτοπ, το lost in translation, το έχω δει αρκετές φορές αλλά είδα ένα ποστ σήμερα στο fb και το θυμήθηκα.. οπότε το ξαναβλέπω, το δωμάτιο είναι σκοτεινό και το φως από το λαπτοπ, τα χρώματα της ταινίας φώτιζαν το φαγητό μου και κάπως μου φάνηκε η όλη σκηνή, σκέφτηκα πως αυτή είναι μια στιγμή .. που θα θυμάμαι στο μέλλον, εκείνη η νύχτα που έβλεπα το lost in translation και τα neon φώτα του Τόκιο αντανακλόνταν στο πιάτο μου anw.. 

χρόνια πολλά :)

σήμερα έχεις γενέθλια.. και δεν μπορώ να σου ευχηθώ.. η απόσταση μακραίνει και κάποια στιγμή θα είναι τόσο μεγάλη που ούτε εγώ δεν θα μπορώ να την διασχίσω.. πόσο κρίμα :( 

μοιάζει να βρέχει όλη μέρα

δεν έχω βγει καθόλου από το σπίτι και το μόνο που ακούω είναι ο ήχος της βροχής, κοιμήθηκα με αυτόν, ξύπνησα.. ετοιμάζομαι πάλι να κοιμηθώ και η βροχή συνεχίζει.. βλέπω μια σειρά και μια σκηνή μου θύμισε εσένα, όσα πραγματικά συνέβησαν και όσα μπορούσαν να συμβούν, μια από τις τελευταίες φορές που σε είχα δει, χωρίς να το γνωρίζω βέβαια πως λίγες φορές θα ξαναβλεπόμασταν, ούτε και εσύ το γνώριζες.. πόσο περίεργο
στις συνομιλίες μας έχει μείνει η εικόνα προφίλ σου, την βλέπω κάθε φορά που μιλάω με κάποιον άλλο, δεν μου είναι πια οικεία, μοιάζεις τόσο μακρινή, σαν ξένη, με ενοχλεί πολύ αυτό το συναίσθημα, μου προκαλεί θλίψη..

2019

πάλευα τις τελευταίες μέρες.. από την μια ήθελα να γράψω και από την άλλη όχι, ήθελα να γράψω γιατί ένιωθα την ανάγκη και δεν ήθελα γιατί ήξερα ή φοβόμουν πως αυτά που θα έγραφα θα με παγίδευαν ακόμα περισσότερο

έχει περάσει τόσος καιρός αλλά έχω μείνει ίδιος, μέσα μου έχουν σταματήσει όλα και δεν μπορεί τίποτα να ξεκινήσει χωρίς εσένα

μπορεί να είμαι τρελός, κάτι ίσως ασήμαντο για τους περισσότερους εμένα με έχει κάνει και έχω κολλήσει έτσι

γιατί δεν μπορώ να προχωρήσω και να το αφήσω πίσω μου;

όλα με αγγίζουν επιφανειακά και τίποτα ουσιαστικά γιατί όλα πλέον υπάρχουν χωρίς εσένα, κάθε τι καινούριο δεν σε έχει γνωρίσει άρα..

προσπάθησα με διάφορους τρόπους να ξεφύγω αλλά δεν τα κατάφερα

θα ακολουθούσε μια περιγραφή στιγμών αλλά λογοκρίνομαι και σταματώ (μικρών στιγμών που σε θυμάμαι) 

ακόμα απορώ πως μπορείς να είσαι τόσο σκληρή και τόσο διαφορετική από αυτό που ήσουν, δεν θα δεχτώ ποτέ πως δεν ήσουν αυτό που νόμιζα πως είσαι και το παρόν δεν θα αλλάξει ποτέ το παρελθόν