εχθές για κάποιον λόγο (λες και θέλουν λόγο αυτά) ήθελα πολύ να σε δώ.. η διάθεση μου ήταν πεσμένη και πίστευα πως αν σε έβλεπα όλα θα γινόντουσαν καλύτερα, είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου και το σενάριο, πού θα σου ζητούσα να πηγαίναμε και τι ωραία που θα περνούσαμε.. πάλεψα με τον εαυτό μου να μην σε πάρω τηλ και να μην σου στείλω μήνυμα, προσπάθησα να κανονίσω κάτι άλλο με μια φίλη αλλά δεν βόλεψε και έμεινα εκεί να σκέφτομαι αν πρέπει να σε πάρω και τι να σου πω, ήξερα πως αν λύγιζα θα το θεωρούσα σαν μια ήττα μετά.. και επειδή εχθές ήταν από εκείνες τις άλλες στιγμές τις πιο σπάνιες που σκέφτεσαι κάποιον και εμφανίζεται με πήρες εσύ τηλ και είπες πως θα περνούσες
πόσο χαρούμενος..
ήρθες.. σου έβγαλα να φας και καθήσαμε σε ένα τραπεζάκι, όχι σε εκείνο που θα ήθελα αλλά δεν πειράζει, σε προβλημάτιζε το μέλλον σου, συζητούσαμε για τις επιλογές σου, σε γείωσα σε κάποια πράγματα και σου είπα πως καλύτερα να κυνηγήσεις κάτι ρεαλιστικό και να αφήσεις για λίγο τα όνειρα σου στην άκρη, δεν ξέρω τί ήθελες να ακούσεις.. σε κάποια φάση μας διέκοψε η επίσκεψη κάποιων γνωστών και ήθελα να τους σκοτώσω αλλά το ξεπέρασα.. φύγανε..στιγμές στιγμές ήσουν τόσο γλυκειά και όμορφη που πονούσα, πραγματικά πονούσα..
κλείσαμε μαζί και φύγαμε, να περπατάω κοντά σου μέσα στην νύχτα και να μιλάμε.... ήθελα η διαδρομή να ήταν κάποια χιλιόμετρα παραπάνω..
ήθελα να σου πω να συνεχίσουμε, να πάμε εκεί που σχεδίαζα από την αρχή αλλά δεν το έκανα, φοβήθηκα πως θα ήμουν υπερβολικός πως θα χαλούσα κάτι ήδη τέλειο με το να θέλω παραπάνω ή απλά φοβήθηκα το άκυρο, ποιος ξέρει..
σήμερα φυσικά γαμήθηκε το σύμπαν και σε ψιλομισώ αλλα οκ.. εχθές ήταν τέλεια :)