η διάθεση μου έχει πέσει εδώ και δυο βδομάδες περίπου και δεν λέει να ανέβει με τίποτα, ότι και αν κάνω μοιάζει να μην έχει νόημα και πράγματα που νόμιζα πως θα μου προσφέρουν ευχαρίστηση δεν μου πρόσφεραν, οι γιορτές αυτές ήταν από τις πιο θλιβερές που μπορώ να θυμηθώ..  όλα περνάν μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα και σαν να μην υπάρχει τίποτα σε αυτόν τον κόσμο που να ναι ανεξάρτητο από Εκείνη
θα προσπαθήσω να χαθώ στην δουλειά, φοβάμαι την στιγμή που θα την δω ξανά, και την περιμένω και την φοβάμαι, πρέπει αύριο να καθαρίσουμε τις τζαμαρίες.. το σχέδιο με το οποίο ερωτεύτηκα θα σβηστεί..
πρέπει να δω έναν εαυτό μου ευτυχισμένο χωρίς Εκείνη και να πιστέψω πως μπορεί να υπάρξει