το πίσω παράθυρο

τίποτα δεν μοιάζει σωστό απόψε..
έβλεπα αυτό που απομακρυνόταν, στο πισω παράθυρο και ήταν σαν να βλέπω ένα παράλληλο σύμπαν
δεν θέλω να είμαι εκείνοι, ίσως να μπορούσα να είμαι εκείνοι, ίσως και όχι
θα ήθελα να μην είμαι εγώ, για μια μέρα να ζήσω σε έναν κόσμο διαφορετικό, με έναν διαφορετικό εαυτό
και πάλι θα έβλεπα εκείνους να απομακρύνονται αλλά δεν θα με ένοιαζε
εγώ θα έμενα σε κάτι καλύτερο

μια κωλοφωτιά τον Απρίλιο

διάβαζα πριν λίγο το Ανάκριση, τί μαλακίες γράφω; (έστω και αν δεν τις πιστεύω..) εδώ γράφεις ολόκληρο μπλογκ με θέμα τον εαυτό σου και σε νοιάζει τι θα φανερώσουν λίγες (ή πολλές :Ρ) ερωτήσεις; ΕΛΕΟΣ, Ε Λ Ε Ο Σ , Ε Λ Ε Ο Σ
αυτά! προσπάθησα να δω το brothers αλλά το σταμάτησα γιατί πέρασε η ώρα, μάλλον θα το συνεχίσω αύριο, σήμερα το πρωί δεν μπορούσα να ξυπνήσω, πρέπει να κοιμάμαι λίγο νωρίτερα..
στην δουλειά έγινε πανικός.. και εγώ μόλις μετά από δύο ώρες ένιωθα κουρασμένος, στην ουσία η κούραση ήταν όχι σωματική αλλά ψυχολογική γιατί έβλεπα μπροστά μου τις ώρες που μου απέμεναν, όταν έφτασε το βράδυ και είχα μόνο μια δυο ώρες για να σχολάσω, δεν ένιωθα κούραση.. (πόσες φορές μπορεί κανείς να πει "ώρες" μέσα σε 3 γραμμές; )
έβγαλα και φώτο σήμερα το βράδυ, την θέα από την Στάση μου, δεν ενθουσιάστηκα από το αποτέλεσμα στο μυαλό μου ήταν πιο ωραία :Ρ
ο μετασχηματιστής του λαπτοπ κάνει ανα διαστήματα ήχους που θυμίζουν τους ήχους που ακούει κανείς τις καλοκαιρινές νύχτες από τα διάφορα έντομα, όχι κουνούπια και τέτοια, τα άλλα τζιτζίκια και γρύλλους;
κάποτε κυνηγούσαμε πυγολαμπίδες ή κωλοφωτιές.. και πεταλούδες..
σε μια κατηφόρα με ένα βάζο από αυτό που φτιάχνεις κομπόστα

το όνειρο 2

το πρώτο όνειρο που υπάρχει σε αυτό το μπλογκ δεν είναι δικό μου αλλά το σημερινό είναι.
το είδα πριν λίγες ώρες και ήταν όσο αποκαλυπτικό μπορεί κάποιο όνειρο να είναι, όχι για το μέλλον φυσικά αλλά για τον εαυτό μου και την θέση στην οποία βρίσκομαι, πραγματικά το όνειρο αυτό μου έδειξε σαν ταινία τις ελπίδες μου, και τους φόβους μου στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μακάρι να μπορούσα να το διηγηθώ.

you-Two face

-δεν μπορώ άλλο, θέλω να φύγω.. τι λες φεύγουμε;
-ναι! και που να πάμε;
-δεν ξέρω.. σε ένα νησί;
-πάμε

θανατική καταδίκη

σήμερα δούλεψα ατελείωτες ώρες.. ευτυχώς αύριο δουλέυω βράδυ και έτσι θα μπορώ να κοιμάμαι μέχρι αργά το μεσημέρι, ώρα αφύπνισης 4 μμ..

έκανα μια νύξη σήμερα στο αφεντικό μου πως ίσως καθήσω παραπάνω στην δουλειά από ότι υπολόγιζα.. οι συνθήκες δεν μου επιτρέπουν να αποχωρήσω, το τι θα γίνει με την σχολή και το μέλλον μου γενικά, θέλω να το βάλω στην πιο μακρινή γωνιά του μυαλού μου και να μην το σκέφτομαι

ο Ντοστογιέφσκη στον ηλίθιο λέει, πως όταν διαβάζεις σε κάποιον την θανατική του καταδίκη, του αφαιρείς κάθε ελπίδα με αποτέλεσμα να τον εξοντώνεις ηθικά και πνευματικά πριν τον εξοντώσεις φυσικά, αν έναν άνθρωπο τον στήσεις μπροστά σε ένα κανόνι και το πυροδοτήσεις αυτός παρά το αναπόφευκτο της κατάστασης θα έχει ελπίδα, αν παρόλαυτά όμως στον ίδιο άνθρωπο διαβάσεις την θανατική του καταδίκη, αυτή η ελπίδα θα χαθεί (ή κάπως έτσι τουλάχιστον τα ανακαλεί η ασθενής μου μνήμη) και θα λυγίσει

the point?

είμαι μπροστά στο κανόνι και σίγουρα θα πεθάνω αλλά έχω την ελπίδα, μια στο εκατομμύριο πως θα ζήσω γιατί απλά δεν έχουν διαβάσει την θανατική μου καταδίκη..

Ανάκριση

με αφορμή το ποστ της sognatrice και αν και δεν μου πολυαρέσουν αυτά..θα αναρτήσω στο σημερινό ποστ το ερωτηματολόγιο της, ελπίζω οι απαντήσεις να μην φανερώσουν και πολλά για μένα και μετά να γίνω υποχείριο κάποιου με αρκετές γνώσεις ψυχολογίας που θα βρει όλα τα κουμπιά μου μέσα από αυτές.. θα είμαι όμως ειλικρινής ακόμα και με τον κίνδυνο αυτό..

1. Όνομα: The commentator

2. Γενέθλια: ?/08/85

3. Ζώδιο: Παρθένος που απεχθάνεται τα ζώδια γενικά και του την σπαν όσοι πιστεύουν σε αυτά καθώς και αυτοί που βγάζουν λεφτά από αυτά..

4. Χρώμα μαλλιών: Καστανό

5. Χρώμα ματιών: Γαλανά

6. Εχεις ερωτευτεί ποτέ; Ναι

7. Είδος μουσικής που ακούς: ότι μου αρέσει γενικά, εκτός από σκυλοτράγουδα! κυρίως όμως ακούω ροκ μπαλάντες

8. Χαρακτήρας Disney: εδώ παίρνουμε την ελευθερία και βάζουμε όποιο καρτούν θέλουμε.. Songoku

9. Ποιός φίλος/ φίλη σου μένει πιο μακριά; Skeptikistis (aka Fgoa3) στο Νησί

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: πως θα περάσει κι αυτή η μέρα;;

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: μάλλον το κινητό

12. Τί έχεις στον τοίχο σου; μπογιά

13. Τί έχεις κάτω από το κρεβάτι σου;μια παλιά μου σχολική τσάντα με διάφορα κείμενα

14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες; θα σκεφτόμουν τις πιο λογικές εξηγήσεις και ποτέ δεν θα έφτανα στο σημείο να σκεφτώ κάτι μεταφυσικό..

15. Αγαπημένος αριθμός: δεν έχω

16. Αγαπημένο όνομα: Εκείνη

17. Τα χόμπι σου: διάβασμα, ίντερνετ

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; με φίλους και να πίνω μπύρες

19. Μια ευχή για το μέλλον: να βγώ γρήγορα στην σύνταξη και να αφιερωθώ στο καθισιό, την μελέτη και την αμπελοφιλοσοφία

20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποιά εποχή θα πήγαινες; θα προτιμούσα να πάω στο μέλλον

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου!: τον Τζούμπεη και το laptop μου

22. Αγαπημένο λουλούδι: δεν έχω νομίζω..

23. Αγαπημένη σειρά: LOST χωρίς σχόλια.. LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST

24. Αγαπημένη ταινία: η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού

25. Αγαπημένο τραγούδι: ανα καιρούς διάφορα, η όμορφη πόλη ίσως

26. Αγαπημένο βιβλίο: Ο Ηλίθιος, μετά από αυτό το χάος

27. Αγαπημένο ζώο: Γάτα

28. Αγαπημένο ρούχο: Τζιν, πουκάμισα..

29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ίδα: ίσως ο Βασίλης

30. Αγαπημένο χρώμα: Μαύρο

31. Αγαπημένο φαγητό:πατάτες!!

32. Με ποιόν χαρακτήρα από καρτούν ταυτίζεσαι: songoku

33. Κακή συνήθεια: πιστεύω πως έχω πάντα δίκιο

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει: ο τρόπος που σκέφτομαι, πως να το εξηγήσω αυτό;

35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει: ο τρόπος που σκέφτομαι..

36. Συνηθισμένη ατάκα: δεν έχω

37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: εισοδηματίας, ποιητής, συγγραφέας,

38. Μεγαλύτερος φόβος: Μοναξιά.

39. Η καλύτερη pizza: σπιτική με ότι υλικά μου κατέβουν εκείνη την στιγμή..

40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι: ένα συνεχές μάθημα

η στάση

καθόμουν σήμερα στην γνωστή στάση περιμένοντας το αστικό να έρθει, στην στάση που αναφέρω σε πολλά παλιότερα ποστ, σε εκείνη την καταραμένη στάση που κάνει το μυαλό μου να γεμίζει σκέψεις, σκέψεις που οι πιο πολλές αφορούν την ματαιότητα των πραγμάτων, την κενή ζωή μου και το χωρίς φως μέλλον. καθόμουν λοιπόν σήμερα εκεί, 12 παρά.. (το βράδυ εννοείται) και κοίταζα τον δρόμο απέναντι, τα αυτοκίνητα που περνούσαν και τους διάφορους που ήταν τριγύρω. καθόμουν και περίμενα να σκεφτώ τα ίδια πράγματα, αλλά δεν τα σκέφτηκα, ένιωσα την ατμόσφαιρα που ήταν ζεστή, δεν φυσούσε.. τα πράγματα έμοιαζαν ήσυχα, ήσυχα και διαφορετικά, τελικά είπα περνάει ο καιρός, αλλάζουν οι μέρες, οι νύχτες.. αυτή η νύχτα δεν είναι εκείνη, η προηγούμενη που σκεφτόμουν όλα εκείνα
και στο διάστημα αυτό έγιναν διάφορα, πως μπορούσα τότε να πιστεύω πως κάθε μέρα είναι ίδια; πως μπορούσα να αμφιβάλω; επειδή απλά κάθε νύχτα την ίδια ώρα βρισκόμουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο;

about the photo

μια τυχαία στάση λεωφορείου που βρήκα στο ίντερνετ, είμαι βλάκας γιατί πριν καιρό όπως καθόμουν στην στάση και δεν είχε πολύ κόσμο σκεφτόμουν να βγάλω μια φώτο εκεί αλλά δεν το έκανα, δεν ξέρω γιατί
και αν το έκανα δεν θα έβγαζα την ίδια την στάση αλλά αυτό που βλέπεις όταν στέκεσαι εκεί
μακάρι να το είχα κάνει

about Her

έστειλα ένα μήνυμα..
μαλακία, ήδη το μετάνοιωσα!
δεν πειράζει όμως, το ένοιωθα και το έκανα
(τί είναι τελικά ρε commentator? μαλακία; ή οκ;)
(δεν έχω ιδέα!)

twitter 9

τίποτα κοσμοϊστορικό σήμερα ή συνταρακτικό, είμαι μέσα και δυστυχώς περιμένω να μπει Εκείνη, ξέρω πως δεν θα μπει αλλά περιμένω, τι μαλάκας που είμαι
εχθές είδα ένα όνειρο σχετικά με το LOST :P δεν είναι και πολύ περίεργο γιατί πριν κοιμηθώ είδα το 13 επεισόδιο, το επεισόδιο ονομάζεται The Last recruit αλλά δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιον αναφέρονται, στο όνειρό μου λοιπό είδα πως ο Τζακ ενώ ήταν έτοιμος να κάνει την εγχείρηση στον Λοκ στην παράλληλη πραγματικότητα, μπήκε σε ένα δωμάτιο που ήταν άδειο και άκουσε μια φωνή (του Λοκ) να λέει, I'm the Last Recruit..
το όνειρο μου καθρεφτίζει μια σκηνή από την τρίτη σαιζόν που ο Λοκ πηγαίνει μαζί με τον Μπέν σε μια καλύβα για να δούνε τον Τζέικομπ και δεν υπάρχει κανένας εκεί μέσα αλλά φεύγοντας ο Λοκ ακούει μια φωνή να του λέει HELP ME...
το όνειρο αυτό λοιπόν με έκανε να πιστέψω πως ίσως τελικά υπάρχει τρόπος να επανέλθει ο πραγματικός Λοκ στην ζωή. στην ορίτζιναλ πραγματικότητα είναι νεκρός αλλά στην Παράλληλη πραγματικότητα είναι ζωντανός (αν και τραυματισμένος σοβαρά), στην Π.Π λοιπόν έχει μια επιθανάτια εμπειρία και βλέπει την ορίτζιναλ πραγματικότητα και το πως έπρεπε να είναι η ζωή του. με κάποιον τρόπο λοιπόν η συνείδηση του Λοκ της Π.Π θα μεταφερθεί στο σώμα του Λοκ της ορίτζιναλ πραγματικότητας.. το μόνο πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι στο σώμα του Λοκ στην ορίτζιναλ πραγματικότητα κατοικεί το black smoke monster ή Σωσίας.. δεν ξέρω, αυτό το όνειρο μου έδωσε ελπίδα

οι ώρες

διάβασα σε ένα μπλογκ σήμερα, πως ο συγγραφέας του, προσπαθώντας να γνωρίσει και να καταλάβει καλύτερα τον Ανδρέα Κάλβο, καθόταν και αντέγραφε τις ωδές του πίνοντας μπύρα και ακούγοντας μουσική, από ότι κατάλαβα δεν τον βοήθησε και πολύ.. η ιστορία αυτή (πολύ ωραία πραγματικά.. να αντιγράφεις το έργο κάποιου, πίνοντας, στον κόσμο σου, δεν ξέρω αν κάπνιζε αλλά σκέφτομαι το δωμάτιο γεμάτο καπνούς, έχει κάποια ποίηση, η ζωή ενός λόγιου.. τέσπα) η ιστορία αυτή λοιπόν μου θύμισε μια δικιά μου ιστορία. πριν χρόνια, όταν ακόμα ήμουν στο Νησί, δούλευα στο ξενοδοχείο, νύχτα όπως πάντα και έβλεπα στην τηλεόραση, μάλλον στην Νετ η κάτι τέτοιο μια εκπομπή αφιερωμένη στον Καβάφη και είχε διάφορους που μιλούσαν για την γνωριμία τους μαζί του, με αυτόν με το έργο του και μου είχε αρέσει, όταν τέλειωσε λοιπόν, σκέφτηκα να γράψω και εγώ ένα κείμενο για την γνωριμία μου με τον Καβάφη. Πήρα λοιπόν ένα από τα κιτρινωπά χαρτιά που είχαμε με το λογότυπο του ξενοδοχείου, το στυλό με το μαύρο μελάνι που κουβαλούσα πάντα μαζί μου για αυτές τις ώρες, ή τις στιγμές που ήξερα πως θα έρθουν και άρχισα να γράφω.. όταν το τέλειωσα είδα πως δεν ήταν μόνο η περιγραφή της γνωριμίας μου με το έργο του αλλά και μια ιστορία της σχέσης μου με το γράψιμο. το έκλεισα, με τα συνηθισμένα, ημερομηνία και τόπο συγγραφής.
μόλις διάβασα την παραπάνω ιστορία στο μπλογκ θυμήθηκα αυτό το κείμενο, η πρώτη μου σκέψη ήταν να το βγάλω από εκεί που το έχω φυλαγμένο και να το διαβάσω, δεν το έκανα όμως για μάλλον περίεργους λόγους. θυμήθηκα την τελευταία φορά που το διάβασα, πριν δύο χρόνια περίπου, ήταν χειμώνας και θυμάμαι ακόμα πόσο κρύο ήταν το χαρτί, και κάπως υγρό, η σκέψη πως αν το έβγαζα και το διάβαζα τώρα δεν θα ένιωθα τα ίδια πράγματα, το κρύο και υγρό χαρτί, με σταμάτησε. θα περιμένω να έρθει ο χειμώνας για να το διαβάσω ξανά.

Γεμιστά!!!

εμπνευσμένος από τα ποστ της mantarini, είπα να ανεβάσω και εγώ μια φώτο με το φαγητό που είχαμε σήμερα.. γεμιστά.. μπλιάξ lol δεν μου αρέσουν καθόλου.. ελπίζω να τα κατάφερα καλά στην αναπαράσταση του εγκλήματος..
τόσο νόστιμα υλικά.. ντομάτα, πιπεριά, κιμάς.. ρύζι (έτσι και έτσι..) και όταν ενωθούν γίνονται χάλια.. πως γίνεται αυτό το πράγμα;;;
τα γεμιστά μαζί με το σπανακόρυζο, τα ψάρια και τα φασολάκια μπρρρρ... με κυνηγάνε από την παιδική μου ηλικία και μου έχουν προκαλέσει μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα, όταν είσαι μικρός και δεν τρως τα φαγητά που δεν σου αρέσουν τότε όλοι σου λένε πως έχεις ιδιοτροπίες.. τστσ.. και εσύ αναρωτιέσαι μήπως αλήθεια είμαι ιδιότροπος;;;
ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ!! απλά έχεις καλό γούστο στο φαγητό.. μακάρι να μπορούσα να ξεκινήσω μια καμπάνια ενημέρωσης όλων των μικρών παιδιών και να τους έλεγα, μην ακούτε τους μεγάλους δεν θα πάθετε τίποτα αν δεν φάτε φασολάκια.. δεν είστε ιδιότροπα και κακομαθημένα απλά δεν σας αρέσει ένα φαγητό και έχετε κάθε δικαίωμα!
πόσο περίεργο καθώς μεγαλώνεις κανένας πια δεν χρησιμοποιεί την λέξη ιδιοτροπία για να περιγράψει το γεγονός πως δεν τρως κάποιο φαγητό, μάλλον επειδή ξέρουν πως τώρα ποια είσαι ικανός να αντιληφθείς πως αυτό το πράγμα δεν είχε ποτέ λογική
for the record φυσικά και δεν έφαγα τα γεμιστά της φώτο αλλά ένα υγιεινότατο σάντουιτς!

faith

είδα σήμερα το 13ο επεισόδιο του SGU, με τίτλο faith, πίστη, για όσους δεν ξέρουν τι γίνεται στην σειρά αυτή, κάποιοι άνθρωποι μέλη ενός στρατιωτικού-ερευνητικού προγράμματος, έχουν αποκλειστεί σε ένα διαστημόπλοιο απίστευτα μακρυά από την γη, το διαστημόπλοιο αυτό που ονομάζεται destiny, είναι φτιαγμένο από την πιο προηγμένη φυλή του σύμπαντος και αυτοί που είναι παγιδευμένοι σε αυτό προσπαθούν να καταλάβουν την τεχνολογία του με την ελπίδα κάποτε να μπορέσουν να επιστρέψουν στην γη, μέχρι να γίνει αυτό το πλοίο συνεχίζει να ταξιδεύει προς άγνωστη κατεύθυνση (ίσως τα άκρα του σύμπαντος)
όλοι είναι κάπως κουρασμένοι από τον αποκλεισμό τους στο διαστημόπλοιο αυτό και χάνουν τις ελπίδες τους, όταν ξαφνικά βρίσκονται σε ένα αστρικό σύστημα παρόμοιο με αυτό της γης, το οποίο έχει και έναν πλανήτη ακριβώς όπως η γη, τα στοιχεία δείχνουν πως ολόκληρο το αστρικό αυτό σύστημα είναι κατασκευασμένο! από μία άγνωστη φυλή εξωγήινων που προφανώς έχουν απίστευτη τεχνολογία. στέλνουν λοιπόν μια ομάδα σε αυτόν τον πλανήτη για να τον εξερευνήσουν, να μαζέψουν προμήθειες και τα λοιπά. η ομάδα αυτή λοιπόν (έκατσε έναν μήνα περίπου στον άγνωστο αυτό πλανήτη) άρχισε να σκέφτεται μήπως θα ήταν καλύτερο να μείνουν στον πλανήτη αυτό, παρά να γυρίσουν στο destiny, και πως περισσότερες ελπίδες είχαν να επιστρέψουν στην γη από τον πλανήτη εκείνο (με την λογική πως οι εξωγήινοι αυτοί που έφτιαξαν αυτόν τον πλανήτη και τον έβαλαν στον δρόμο τους θα τους βοηθούσαν και να επιστρέψουν πίσω), έτσι λοιπόν δημιουργείται μια διαφωνία, δύο αντίθετες απόψεις, άραγε τυχαία βρέθηκε αυτός ο πλανήτης μπροστά τους; ή κάποια ανώτερη ευφυΐα τον τοποθέτησε στον δρόμο τους για να τους βοηθήσει;
αυτοί που πιστεύουν το δεύτερο μένουν πίσω και όσοι όχι, επιστρέφουν στο destiny που συνεχίζει το ταξίδι του.
το επεισόδιο αυτό με έκανε να σκεφτώ δύο διαφορετικά πράγματα, το πρώτο είναι, ας πούμε πως γινόταν κάτι παρόμοιο στην πραγματική ζωή, κάποιοι έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο και δημιουργώντας τον σε βοηθάνε σε μια στιγμή ανάγκης, δεν είναι θεοί; κάποιος με τόση δύναμη δεν είναι ο θεός; τι παραπάνω από αυτό θα πρέπει να έχει κάποιος, κάτι, για να χαρακτηριστεί θεός;
επίσης αν δεχτούμε πως κάτι τέτοιο είναι δυνατόν και πως έτσι δημιουργήθηκε και το δικό μας σύμπαν(όντως από έναν δημιουργό) μόνο και μόνο επειδή αυτός ο κάποιος έφτιαξε τα πάντα, είναι ο θεός; και πρέπει να του αποδίδουμε όσα του αποδίδουμε;
επειδή η δύναμη του μοιάζει εξωπραγματική σε εμάς αυτό τον κάνει θεό;
και αν όντως κάτι τέτοιο συνέβη; και όλα ξεκίνησαν από μια άγνωστη φυλή εξωγήινων που έφτιαξαν το σύμπαν μας (ζούμε σε μια γυάλα και μας παρατηρούν) σαν ένα πείραμα ή σαν παιχνίδι ή και σαν κάτι σοβαρό.. και εμείς αρχίσαμε να αποδίδουμε στους δημιουργούς αυτούς θεϊκές ιδιότητες; χωρίς αυτό να είναι αληθινό;
lol είναι λίγο τρελά όλα αυτά, μπορώ να το δω αλλά οκ.. μερικές σκέψεις!
δημιούργησαν το σύμπαν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο μέσα σε αυτό, εκτός ίσως από το να το καταστρέψουν, δεν μπορούν να σώσουν τις ψυχές μας, δεν μπορούν να κρίνουν τις πράξεις μας, δεν μπορούν να μας ακούσουν όταν προσευχόμαστε σε αυτούς (γιατί στον δημιουργό προσευχόμαστε)..
ναι μπορεί να υπάρχει δημιουργός αλλά αυτό δεν τον κάνει απαραίτητα θεό. (δεν πιστεύω πως υπάρχει δημιουργός)
αυτά περίπου σκέφτηκα.. και επίσης ένα ερώτημα, πιστεύει κανείς σας πως δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό το σύμπαν;
εγώ δεν έχω καταλήξει ακόμα..
ά! μόλις συνειδητοποίησαν οι άνθρωποι μας πως το αστρικό σύστημα ήταν κατασκευασμένο από κάποιους αμέσως άρχισαν να πιστεύουν πως αυτοί οι κάποιοι ενδιαφέρονται για αυτούς και θα τους βοηθήσουν.. κάτι δείχνει αυτό πιστεύω για την ανθρώπινη φύση

σαν των ματιών σου τις βαφές

η άλλη πλευρά

βλέπω μια φωτογραφία, μία που σχετίζεται με το ποστ έχω κολλήσει, είναι τραβηγμένη την ίδια μέρα, αλλά αυτή δείχνει εμένα. συνήθως κοιτάω την άλλη φώτο εκείνη που δείχνει Εκείνη, απόψε κοιτάω τον εαυτό μου. όχι επειδή μου αρέσει να με βλέπω (όχι μόνο για αυτό τουλάχιστον :Ρ) προσπαθώ να βρω τι δείχνω, τι αισθάνομαι.. φαίνομαι ήρεμος και μάλλον χαρούμενος, τι έβλεπε Εκείνη όταν τραβούσε την φώτο αυτή; όλα είναι σχετικά.. κρατούσε το κινητό στραβά και η παραλία φαίνεται να γέρνει.. (ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε..)
τι έβλεπε; τι βλέπει όταν τώρα την κοιτάει ξανά;
πως θα ήταν ο κόσμος αν κρίναμε τον εαυτό μας όσο αυστηρά κρίνουμε τους άλλους;
επειδή βλέπω την ζωή μου σαν βιβλίο, θέλω οι χαρακτήρες του να είναι όπως τους φαντάζομαι εγώ, ίσως να είμαι εγώ ο συγγραφέας του βιβλίου οπότε έχω περισσότερο δικαίωμα να περιμένω να είναι όπως τους δημιούργησα και να μην ξεφεύγουν από το πρότυπο μου.

ο Jubei είναι το πιο όμορφο γατάκι όταν κοιμάται :) μοιάζει με κινεζάκι!

ημερολόγιο

δεν ξέρω αν θα γράψω κάτι άλλο απόψε. έχω να κάνω μερικά πράγματα ακόμα πριν να κοιμηθώ, και επίσης περιμένω κάτι, ανάλογα με αυτά μπορεί να υπάρξει και δεύτερο ποστ. δεν ξέρω αν υπάρχει κανένα νόημα, στην αναμονή ή στις πράξεις.. ζω συνεχώς περιμένοντας
τα πράγματα δείχνουν πολύ σκοτεινά, φοβάμαι πως οι συνθήκες ίσως δεν επιτρέψουν να αποχωρήσω από την δουλειά όπως σχεδιάζω, εκτός αν γίνει κάτι άμεσα. από την άλλη αν δεν φύγω πως θα μπορέσω να διαβάσω και να γράψω; και επίσης τους έχω πει ήδη πως φεύγω, μπορώ να το αλλάξω τώρα;
δεν θέλω να το αλλάξω, θέλω να φύγω αλλά φοβάμαι πως ίσως δεν μπορέσω
πάω να κάνω τα πράγματα και ίσως επιστρέψω αργότερα, τις τελευταίες μέρες τιμώ τον τίτλο του μπλογκ πιστεύω, είναι αληθινά ένα ημερολόγιο και δεν σκέφτομαι πια ποιος μπορεί να το διαβάζει, δεν έχει καμιά σημασία

19 εκ. ευρώ..

σήμερα το Τζόκερ έδινε 19 εκ. ευρώ.. δεν είμαι άτομο που παίζει τυχερά παιχνίδια αλλά σήμερα όπως και την προηγούμενη Κυριακή έπαιξα τζόκερ, το ποσό που δινόταν ήταν απίστευτο.. 19 εκατομμύρια ευρώ.. την προηγούμενη φορά διάλεξα εγώ τους αριθμούς, χωρίς κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου αλλά αυτήν την φορά σκέφτηκα να αφήσω την τύχη να επιλέξει για μένα, ή μάλλον το ηλεκτρονικό σύστημα του ο.π.α.π
τυχαία επιλογή. για να έχω όσο το δυνατό λιγότερη ανάμειξη στο αποτέλεσμα, ήξερα πως δεν θα κερδίσω (και ούτε κέρδισα:Ρ) αλλά δεν μπορούσα και να μην δοκιμάσω. σκεφτόμουν κατά την διάρκεια της ημέρας να αφιερώσω μερικά λεπτά πριν την κλήρωση για να ονειρευτώ τι θα κάνω με όλα αυτά τα λεφτά, αλλά τελικά λόγω δουλειάς δεν το έκανα, δεν πρόλαβα και η κλήρωση έγινε και εγώ είδα πως δεν κέρδισα. τι θα ονειρευόμουν; τα πιο κλασικά.. να βάλω λεφτά στην τράπεζα, να πάρω ένα ποσό και να εξαφανιστώ
αν ήμουν κάπου μακρυά, με λεφτά.. δεν μπορεί θα ξεχνιόμουν
σήμερα επίσης σκεφτόμουν να πιω (όταν τα σκεφτόμουν αυτά ένιωθα χάλια)
αλλά η ώρα πέρασε και δεν το έκανα ακόμα, πρέπει να πω πως δεν είμαι όπως ήμουν πάντως, είμαι καλύτερα..
πριν να έρθω σπίτι, μίλησα με Εκείνη, την πήρα τηλ σε μια προσπάθεια να νιώσω καλύτερα (το πρόβλημα που με απασχολεί τώρα δεν αφορά αυτήν) αλλά δυστυχώς δεν έγινε κάτι τέτοιο..
να είχα λεφτά και να εξαφανιζόμουν.. αυτό που θέλει όλος ο κόσμος

καταραμένο ίντερνετ

σήμερα όλη μέρα το ίντερνετ μου έιχε πρόβλημα.. όταν ξύπνησα το πρωί η sis μου είπε πως το laptop δεν εμφάνιζε το δίκτυο μας, οκ.. τα έπαιξα, έκανα ότι περνούσε από το μυαλό μου (τα οποία δεν ήταν και πολλά) και κανένα αποτέλεσμα, έφυγα για την δουλειά με δύο σκέψεις στο μυαλό μου, τι θα γίνει με την σημερινή ανάρτηση και ΠΩΣ (κατάλαβα επιτέλους πως στο καλό μπαίνουν τα καταραμένα διαλυτικά.. απίστευτο και άσχετο) ΠΩΣ ξαναλέω.. θα δω απόψε LOST. στην δουλειά είχα το μυαλό μου συνεχώς εδώ.. και όταν έκανα διάλειμα είχα μια ωραία ιδέα, αφού δεν εντοπίζει το δίκτυο το laptop, ας ενώσουμε το καλώδιο του ρούτερ στην θύρα του υπολογιστή, τότε λογικά θα αναγνώριζε το δίκτυο.. πήρα τηλέφωνο την sis και της το είπα! είπε πως θα το δοκίμαζε αφού πρώτα κοιμόταν.. ok...
anw, επιστρέφω από την δουλειά λίγο πριν τις 12 και την ρωτάω τί έγινε το δοκίμασες; και μου λέει ναι, αλλά δεν πέτυχε, επίσης πήρα τηλ στην εταιρεία και μου είπαν πως κάτι κάνουν με τις κεραίες τους και αυτό φταίει.. οπότε δεν είναι δικό μας το πρόβλημα αλλά δικό τους.. ίσως λέει φτιαχτεί αργά απόψε το βράδυ. τρελένομαι.. ειλικρινά πίστευα πως θα είχα ίντερνετ όταν θα ερχόμουν.. τέσπα.. ανοίγω το laptop, υπάρχουν και άλλα πράγματα να κάνεις στον υπολογιστή σου εκτός από το να μπεις στο ίντερνετ (σαν τι;) .. θα άκουγα τραγούδια.. θα έβλεπα house.. θα έγραφα στο ημερολόγιο μου (δεν γινόταν να μην γράψω κάτι.. κάπου..) πατάω λοιπόν το κουμπί να ανοίξει το λπ, και πάω στην κουζίνα.. καθώς ερχόμουν από την δουλειά μου ήρθε μια ξαφνική επίθυμία να φάω κοτόσουπα, η τεσπά μια φτηνή απομίμηση κοτοσουπας.. πάω στην κουζίνα λοιπόν, βάζω νερό σε μια κατσαρόλα, 3 κύβους μάτζι ή κνορ, δεν θυμάμαι και φιδέ.. τα βράζω, στο τέλος ρίχνω και λίγο ψητό κοτόπουλου που είχε μείνει από εχθές και η κοτόσουπα είναι έτοιμη, not perfect αλλά αρκετά καλή για εκείνη την ώρα. επιστρέφω στο σαλόνι με τον δίσκο και την αχνιστή σούπα και κάθομαι μπροστά στο λπ, το εικονίδιο του δικτύου λέει πως έχω ίντερνετ!!! ΤΙ;;;;;;;; ναι.. η πρώτη κίνηση μου, βρίσκω το λοστ! δεύτερη κίνηση ανοίγω τα μαιλ μου, τρίτη κίνηση ανοίγω το House, τέταρτη κίνηση αρχίζω επιτέλους να τρώω την κοτόσουπά μου.. τι γαλήνη... τελικά όλα θα πήγαιναν καλά! :) ή μήπως όχι.. τα πρώτα προβλήματα παρουσιαστηκαν όταν η αχνίζουσα σούπα θόλωνε τα γυαλιά μου και δεν μπορούσα να δω το επεισόδιο.. το ξεπέρασα όμως αυτό.. λίγο μετά βλέπω πως το LOST είχε κατέβει.. αλλά το msn με είχε πετάξει έξω, τι γίνεται εδώ σκέφτομαι; πάω να μπω τίποτα.. σύνδεση μόνο τοπικά.. πάει αυτό ήταν.. αποκλίεται να ξαναμπώ, πάλι καλά που πρόλαβα και κατέβασα το LOST, η ανάρτηση όμως;;
θα είχε φτιάξει ως το πρωί; η θα ήταν η πρώτη μέρα που δεν θα κατάφερνα να αναρτήσω κάτι; άρχισα να σκέφτομαι πιθανά σενάρια.. να ξυπνούσα νωρίς και να πήγαινα σε κανένα ίντερνετ καφέ.. θα προλάβαινα όμως;; λίγο απίθανο γιατί εχω κάτι δουλειές.. μετά θα ήμουν στην δουλειά.. να πήγαινα μετά την δουλειά.. και αν δεν σχολούσαν πριν τις 12;;; μπα..
βλέπω house.. μιλάω τηλ, και βλέπω LOST.. τελειώνω το επεισόδιο και... το ίντερνετ έχει επανέλθει.. :) την συνέχεια την διαβάσατε :P

twitter 8

η ώρα πήγε πάλι 3 και μισή και εγώ δεν ξέρω τι να γράψω.. δεν ξέρω τι να γράψω γιατί δεν ξέρω τι να κάνω.. δεν ξέρω τι νιώθω. θυμήθηκα το ποστ, χριστουγεννιάτικη κάρτα, όταν περνάει ο καιρός το ότι κάποτε είχες δίκιο δεν σημαίνει και τόσα πολλά
πρέπει να βλέπουμε την ζωή μας υπό αυτό το πρίσμα άραγε; μήπως θα μετανιώσω στο μέλλον για τις πράξεις μου και δεν θα μπορώ να κάνω κάτι για να το διορθώσω; αν επιμείνω στην απόφαση μου να ξεκόψω, θα βρίσκω νόημα ακόμα και μετά από τρία χρόνια; η θα ψάχνω διευθύνσεις και τηλέφωνα για να ζητάω συγνώμη, ακόμα και αν δεν φταίω;

είναι μια στιγμή αδυναμίας, πρέπει να φανώ δυνατός και να την ξεπεράσω, αύριο έχω μια καινούρια μάχη να δώσω.. δεν θα υποκύψω.. τουλάχιστον όχι σήμερα
κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολη..

twitter 7

επειδή το επίσημο σήμα του twitter παραείναι χαρούμενο για εμένα, έφτιαξα τα δύο παραπάνω για να καλύψω τις ανάγκες μου.. θα παρακαλούσα τους επαγγελματίες να μην είναι πολύ σκληροί στην κρίση τους απέναντι στις δημιουργίες μου :P
άλλοτε θα χρησιμοποιώ το ένα και άλλοτε το άλλο.. πρέπει να πω πως προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ το πρώτο.
σήμερα δεν έχω να πω και πολλά.. τα πράγματα εξακολουθούν να είναι δύσκολα..

twitter 6

η μέρα σήμερα ήταν πολύ κουραστική.. το βράδυ είχαμε αρκετή δουλειά και τις επόμενες μέρες θα έχουμε ακόμη περισσότερη.. άντε να επανέλθεις στους κανονικούς ρυθμούς σου μετά από τόσες μέρες καθισιού. σήμερα το πρωί έστειλα την δήλωση μαθημάτων μου.. τέλειωσαν τα ψέμματα! δήλωσα 12 μαθήματα, και πρέπει να τα περάσω και τα 12 στις 2 εξεταστικές που ακολουθούν! αυτό δηλαδή θα ήταν το τέλειο.. τώρα που το ανέφερα εδώ μέσα, ελπίζω να με πιάσει τίποτα και να πω ας διαβάσω λίγο παραπάνω γιατί δεν μπορώ να γράψω μετά στο μπλογκ πως πέρασα μόνο 2 μαθήματα!! lol
πωπω.. άμα περάσω μόνο δύο θα κόψω τις φλέβες μου.. τέσπα....

το μήνυμα από το παρελθόν

ο Ντέσμοντ παγιδευμένος στην καταπακτή.. για τρία ολόκληρα χρόνια και χωρίς καμιά ελπίδα πως κάποιος θα τον αντικαταστησει στο καθήκον του να πατάει το κουμπί και να σώζει τον κόσμο, φτάνει σε σημείο τόσο μεγάλης απελπισίας που σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Εκείνην την ώρα ακριβώς παίρνει το βιβλίο του Ντίκενς Our mutual friend, το Τελευταίο βιβλίο που θα διάβαζε ποτέ του και ένα γράμμα της Πέννυ πέφτει από μέσα, ένα μήνυμα από το παρελθόν, του λέει να μην απελπίζεται (ξέροντας πως θα άνοιγε το βιβλίο αυτό μόνο σε μια στιγμή μεγάλης απόγνωσης) και πως το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε για να επιζήσουμε είναι ένα μόνο άτομο που μας αγαπάει πραγματικά και ο Ντέσμοντ το έχει αυτό το άτομο, είναι η Πέννυ που θα τον αγαπάει και θα τον περιμένει για πάντα.
ο Ντέσμοντ σκέφτεται πως όλα έχουν χαθεί, είναι παγιδευμένος για πάντα σε αυτήν την καταπακτή.. αν δεν πατήσει το κουμπί κάτι τραγικό θα συμβεί και αν ενεργοποιήσει το falesafe key θα καταστρέψει την καταπακτή αλλά θα πεθάνει και ο ίδιος..
το μήνυμα από το παρελθόν, του δείχνει ξεκάθαρα αυτό που ήξερε αλλά φοβόταν να παραδεχτεί, γιατί αν το παραδεχόταν θα σήμαινε πως την εγκατέλειψε..
δεν ήταν ανάγκη να φύγει, δεν ήταν ανάγκη να γυρίσει τον κόσμο για να βρει την χαμένη αξιοπρέπεια του, η Πέννυ ήταν εκεί και το μόνο που είχε να κάνει ήταν να μείνει μαζί της. αλλά αυτός έφυγε..
όλα έχουν χαθεί σκέφτηκε ο Ντέσμοντ, όσα έχουν σημασία είναι απρόσιτα.. δεν υπάρχει τίποτα πια..
τότε ένας ήχος ακούγεται από την πόρτα της καταπακτής, μια φωνή.. και ο Ντέσμοντ ξαναβρίσκει την ελπίδα του, ίσως και να υπάρχει κάποιος κόσμος εκεί έξω και ανάμεσα τους Εκείνη, θα ζήσει αλλά αυτήν την φορά για να επιστρέψει

λίγο μετά

ο ήχος των ξύλων, να τρίζουν καθώς καίγονται, η ζεστασιά της φωτιάς και η γαλήνη του καταφυγίου, προστατευμένος από τα στοιχεία της φύσης, αφήνεις το βλέμμα σου στην φωτιά, την αφήνεις να σε υπνωτίσει, τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει απόψε, κοιτάς τον νυχτερινό ουρανό που είναι γεμάτος άστρα, δεν γνωρίζεις τα ονόματα τους, νιώθεις σαν να είσαι ο πρώτος άνθρωπος που κοίταξε εκεί ψηλά και τους βρίσκεις ονόματα, μερικά ποιο ταιριαστά από άλλα, λίγο μετά αρχίζεις και νυστάζεις.. έχουν μείνει τόσα πολλά ακόμα να ονομάσεις, η σκηνή και το sleeping bag όμως μοιάζουν πολύ ελκυστικά για να τα αφήσεις να περιμένουν, μπαίνεις λοιπόν στην σκηνή και κουκουλώνεσαι στο sleeping bag σου. απόψε είναι όλα όπως τα θες:)

βάφεις με τη βροχή..

μια ευχάριστη έκπληξη στην γενική μαυρίλα! ένα κομμάτι που είχα να ακούσω χρόνια και με γύρισε πίσω σε μια άλλη εποχή, πως μπόρεσα ποτέ να το ξεχάσω;
το ακούω και το ξανακούω και το ξανακούω και το ξανακούω..

ένα τέλος

είχα αρχίσει εδώ και ώρες να γράφω το ποστ, που σήμερα θα είχε ως θέμα του το LOST φυσικά, γιατί εχθές ήταν ένα πολύ ωραίο επεισόδιο, αλλά διάφορα έγιναν που με εμπόδισαν να το ολοκληρώσω. το έχω αποθηκευμένο εδώ μέσα και λογικά αύριο θα το αναρτήσω, για όσους ενδιαφέρονται για τις απόψεις μου περί LOST. λένε για το τέλος οτι είναι μια καινούργια αρχή, αλλά κάποιες φορές το τέλος είναι απλά το τέλος. και έτσι μου φαίνεται απόψε.. πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν μέσα σε λίγες στιγμές. η ώρα είναι 2:05, σχετικά νωρίς για εμένα.. αλλά θέλω να κοιμηθώ για να μην σκέφτομαι, το ρεπό τελείωσε και αύριο έχω δουλειά αλλά μακάρι να μπορούσα να φύγω από αύριο, από εχθές.. ένα μέρος μακρυά..
αλλά και εκεί γαμώτο θα κουβαλούσα τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου. πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι να κάνω.. (για διαφορετικές περιπτώσεις κάθε φορά) πως να ξεχαστώ..
ξέρω πως υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα εκεί έξω, αληθινά σοβαρά πράγματα.. και εγώ κάθομαι και λέω βλακείες για τα αποτυχημένα ερωτικά μου. όλα φαίνονται όμως τραγικά τώρα.. και δυστυχώς το μόνο άτομο που μπορώ να σκεφτώ είναι ο εαυτός μου. απολογούμαι γιατί ξέρω πως είναι ηλιθιότητες, ασήμαντες βλακείες, ανοησίες, πράγματα που θα περάσουν αλλά τώρα είμαι αληθινά πεσμένος και νιώθω πως έτσι θα είμαι για πάντα. την έδιωξα μακριά μου γιατί δεν ήθελα να με διώξει πρώτο αυτή, να μην με πληγώσει.. λες και έχει διαφορά

Happily Ever After

Desmond is back!! το ίδιο και η προφορά του! ο Ντέσμοντ είναι πίσω στο Νησί, ο Γουίντμορ τον κουβάλησε για κάποιον περίεργο λόγο και ο Ντεσμόντο δεν είναι καθόλου χαρούμενος..
The island isn't done with you yet
στο hydra island η ομάδα του Γουίντμορ κάνει κάτι περίεργα πειράματα που περιλαμβάνουν κάποιου είδους ηλεκτρομαγνητική ενέργεια (η μαγική λέξη του LOST και η εξήγηση πίσω από κάθε περίεργο γεγονός.. ποιος να το φανταζόταν!)
σε ένα ξύλινο δωμάτιο που περιέχει δύο τεράστια πηνία, τοποθετούν τον Ντέσμοντ, γιατί όπως λέει ο Γουίντμορ έχει ένα μοναδικό χάρισμα, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει επιβιώσει από ένα καταστροφικό ηλεκτρομαγνητικό γεγονός και θέλουν να δουν αν θα επιβιώσει ξανά.. προφανώς ετοιμάζουν κάτι, σε μεγαλύτερη κλίμακα, ίσως σε όλο το νησί και θέλουν να δουν αν ο Ντέσμοντ μπορεί να τους βοηθήσει, σκεφτόμουν γιατί να χρειάζεται να κάνουν κάτι τέτοιο και σε τι θα τους βοηθούσε, μια πιθανή απάντηση που ήρθε στο μυαλό μου είναι πως ίσως είναι ένας τρόπος να ξεφορτωθούν τον Σωσία, μια και καλή, ίσως από ένα Καταστροφικό Ηλεκτρομαγνητικό γεγονός ούτε το black smoke monster να μην μπορεί να επιζήσει. και έτσι αν καταστρέψει τον Σωσία ο Γουίντμορ θα έχει το νησί στην διάθεση του, απόλυτος κυρίαρχος να το κάνει ότι θέλει και να το εκμεταλλευτεί. οι πιθανοί τρόποι εκμετάλλευσης του μου διαφεύγουν αλλά σίγουρα ο Τσαρλς θα έχει σκεφτεί κάτι.
ή μια άλλη ιδέα για το τι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους είναι, η συγχώνευση των δύο παράλληλων πραγματικοτήτων, Η Ελοίζ Χώκινγκ είχε πει στον Ντέσμον πως το μόνο σημαντικό πράγμα που θα κάνει ποτέ στην ζωή του είναι να είναι στο Νησί και να πατάει το κουμπί, μήπως όμως δεν μιλούσε μόνο για το κουμπί που ο Ντέσμοντ πατούσε στην καταπακτή εισάγοντας τους Αριθμούς επί τρία χρόνια, αλλά για ένα άλλο κουμπί που θα απελευθερώσει όλη αυτήν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια ωστε με κάποιον τρόπο να κλείσει την loop που έχει δημιουργηθεί από την παράλληλη πραγματικότητα και να σταθεροποιηθεί το σύμπαν; (οκ.. Ντόνυ Ντάρκο το ξέρω.. αλλά αυτό μου έρχεται στο μυαλό..)
αποκλείεται να αφήσουν και τις δύο πραγματικότητες να συνυπάρχουνστην Π.Π ο Ντέσμοντ είναι το δεξί χέρι του Τσάρλς Γουίντμορ, και χαίρει της εκτίμησης του.. ο Γουίντμορ του αναθέτει να βρεί τον Τσάρλυ, και να τον πάει σε μια συναυλία που οργανώνει η γυναίκα του (η Ελοίζ Χώκινγκ) ο Τσάρλυ μαζί με το συγκρότημα του θα συμμετέχει στην συναυλία μαζί με τον Γιό της χώκινκ και του Γουίντμορ τον Ντάνιελ Γουίντμορ (Α.Κ.Α Ντάνιελ Φάραντεϊ)
ο Ντέσμοντ (που είναι πολύ διαφορετικός από τον Ντέσμοντ που ξέρουμε και αγαπάμε, αφοσιωμένος μόνο στην καριέρα του και χωρίς την Love of his Life, Penny να τον ορίζει) βρίσκει τον Τσάρλυ, που μοιάζει να τα έχει χαμένα.. λόγω των γεγονότων που είδαμε στο πρώτο επεισόδιο της σαιζόν, όταν κατάπιε το σακουλάκι της ηρωίνης και ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου είδε ένα όραμα.. μια ματιά στην Ορίτζιναλ χρονική γραμμή, εκεί που γνώρισε την Κλαίρ και την αγάπησε, μιλάει στον Ντέσμοντ για αυτό σαν μαγεμένος, και πιστεύει βαθιά πως αυτή η ζωή που ζούνε δεν είναι η πραγματική τους ζωή, πως όλα αυτά δεν έπρεπε να συμβούν.. πως η μοίρα τους ήταν διαφορετική.. σώματα που οι ψυχές τους είναι σε έναν μακρινό και απρόσιτο τόπο, ο μόνος τρόπος για να πάνε εκεί, είναι να πεθάνουν και αυτό θέλει να κάνει ο Τσάρλυ, έτσι ρίχνει το αμάξι που οδηγάει ο Ντέσμοντ μέσα στην θάλασσα σε μια απόπειρα να του δείξει αυτόν τον άλλο, αληθινό κόσμο. ο Ντέσμοντ βγαίνει από το αμάξι και όταν πάει να σώσει τον Τσάρλυ εκείνος του δείχνει το χέρι του και ο Ντέσμοντ έχει ένα όραμα, το τέλος της τρίτης σαιζόν του Λοστ, που ο Τσάρλυ πεθαίνει αφού του λέει γράφοντας στο χέρι του πως το πλοίο που έρχεται δεν το έχει στείλει η Πέννυ, αυτό το όραμα (ή πιο καλά, μεταφορά της συνείδησης του Ντέσμοντ από την μια πραγματικότητα στην άλλη) δείχνει στον Ντέσμοντ πως μπορεί να υπάρχει μια αλήθεια σε όσα λέει ο Τσάρλυ.όταν πηγαίνουν στο νοσοκομείο, στέλνουν τον Ντέσμοντ για μια μαγνητική (το αγαπημένο του) και όταν μπαίνει εκεί μέσα βλέπει την αλήθεια
την alternate ζωή του με την Πέννυ.. (με μια πολύ ρομαντική μουσική υπόκρουση, i love you.. i love you Penny.. Desmond.. i love you.. always..)βγαίνει από το μηχάνημα πατώντας ένα κουμπί και ψάνει για τον Τσάρλυ, όταν τον βρίσκει εκείνος του λέει πως τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία, παρά μόνο αυτά που ένιωσαν, η ζωή που τους διαφεύγει..
Ο Ντέσμοντ αφήνει τον Τσάρλυ να φύγει και επιστρέφει στην δουλειά του, να ενημερώσει την Κυρία Γουίντμορ πως δεν μπόρεσε να τον φέρει, όσο είναι εκεί όμως πιάνει το όνομα του το όνομα της Πέννυ και καταλαβαίνει πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο, όταν προσπαθεί να βρεί το όνομα της από την λίστα των καλεσμένων η Χώκινγκς τον αποτρέπει λέγοντας του πως πρέπει να σταματήσει να ψάχνει για αυτό που ψάχνει γιατί δεν είναι έτοιμος ακόμα.. ο Ντέσμοντ τα χάνει.. η Χώκινγκς όπως πάντα, είναι μυστηριώδης και μοιάζει να έχει γνώση και των δύο παράλληλων πραγματικοτήτων, αναρωτιέμαι ποιος είναι ο ρόλος της.. και γιατί ο Ντέσμοντ δεν είναι έτοιμος, (και για ΠΟΙΟ πράγμα δεν είναι έτοιμος..) του λέει επίσης και κάτι άλλο που μοιάζει μυστηριώδες, πως κάποιος επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα και αυτό είναι μια παραβίαση, παραβίαση.. ποιανού πράγματος; ποιών κανόνων; αυτός που επηρέασε τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα ο Ντέσμοντ είναι ο Τσάρλυ, οι κανόνες όμως; μάλλον εννοεί κάποιος κοσμικούς κανόνες, την παραβίαση των ορίων ανάμεσα στις δυο πραγματικότητες.. η μεταφορά πληροφοριών από την μία στην άλλη πρέπει να είναι κάτι ανάλογο με το time paradox, όταν μιλάμε για ταξίδι στον χρόνο, υποθέτω πως όλα αυτά θα τα μάθουμε με το τέλος της σειράς..
ο Ντεσμόντο φεύγει συγχυσμένος και πηγαίνει στην αναπαυτική λιμουζίνα του, όπου έρχεται ένας επισκέπτης που θέλει να του πει κάτι,

ο Ντάνιελ Γουίντμορ, έρχεται και του λέει την δική του ιστορία,πως αφού είδε μια γυναίκα με κόκκινα μαλλιά και μπλέ μάτια, ένιωσε τόσο βαθειά ερωτευμένος που πίστεψε πως την αγαπούσε απο καιρό.. (είδε την Σάρλοτ.. )και μετά από αυτό πως ξύπνησε ένα βράδυ και άρχισε να γράφει σε ένα black notebook κάτι μυστηριώδεις εξισώσεις (μυστηριώδεις γιατί σε αυτήν την πραγματικότητα είναι μουσικός και όχι φυσικός) όταν λοιπόν τις έδειξε σε έναν φίλο του Φυσικό, του είπε πως οι εξισώσεις αυτές ήταν τόσο προηγμένες που μόνο ένας άνθρωπος που σπούδαζε φυσική για όλη του την ζωή θα μπορούσε να τις γράψει. το τι έλεγαν οι εξισώσεις; πως θα μπορούσες να εξουδετερώσεις μια τεράστια ποσότητα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας χρησιμοποιώντας μια ατομική βόμβα.. (σάουντς φαμίλιαρ..) ο Ντέσμοντ τον ρωτάει αν έχει σκοπό να ανατινάξει καμιά ατομική βόμβα και ο Ντάνιελ του λέει πως όχι, αλλά σε μια άλλη ζωή νομίζει πως το έκανε.. σε μια άλλη ζωή που πιθανόν είναι αυτή που έπρεπε να έχουν εξαρχής και που κάτι έκαναν και την άλλαξαν (καταλήγοντας σε αυτήν..)ΜΠΟΥΜ και επίσης η Πέννυ είναι η ετεροθαλής αδελφή μου και μπορείς να την βρείς εκεί..
ο Ντέσμον πηγαίνει λοιπόν στο εκεί, που είναι ένα στάδιο, πιθανώς το ίδιο στάδιο που και ο Ντέσμοντ έτρεχε στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή, όταν έκανε προπόνηση για τον γύρο του κόσμου με ιστιοπλοικό, και συνάντησε τον Τζακ, και βλέπει μια γυναίκα να τρέχει πάνω κάτω κάτι σκαλιά.. εμείς ξέρουμε πως είναι η Πέννυ αλλά ο Ντέσμοντ μόνο το φαντάζεται..
την πλησιάζει λοιπόν και την ρωτάει αν είναι Αυτή, εκείνη λέει ναι και ο Ντέσμοντ συστήνεται.. μόλις της δίνει το χέρι του και εκείνη το πιάνει ΜΠΟΥΜ η συνείδηση του ηλεκτρομαγνητικού φίλου μας πάει στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή (επιστρέφει μάλλον) και μένει εκεί..
όταν ο Ντέσμον επιστρέφει στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή, κοιτάζει γύρω του.. βλέπει που είναι και έχει ένα βλέμμα, ανθρώπου που έχει πιάσει το νόημα, έχει δει τα πάντα και ξέρει πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο
λέει λοιπόν στον Γουίντμορ πως θα κάνει ότι θέλει και φεύγει με δύο τύπους και την Ζώη.. στο δάσος ο Σαγίντ εμφανίζεται και σκοτώνει τους δύο άγνωστους (άτυχοι κομπαρσοι..) και διώχνει την Ζώη (είναι καλό να έχεις όνομα σε μια σειρά..) προφανώς για να παραδώσει το μήνυμα στον Γουίντμορ. ο Σαγίντ του λέει πως αυτοί οι τύποι είναι πολύ επικίνδυνοι και να πάει μαζί του, ο Ντέσμοντ πηγαίνει γνωρίζοντας μάλλον πως ότι είναι να γίνει θα γίνει, ένας άνθρωπος παραδωμένος στην μοίρα του. στην Π.Π ο Ντέσμοντ συνέρχεται, είχε λιποθυμήσει όταν έπιασε το χέρι της Πέννυ. και της ζητάει να πάνε για έναν καφέ, εκείνη δέχεται και δίνουν ραντεβού σε μία ώρα
πίσω στην λιμουζίνα του ο Ντέσμοντ ζητάει από τον Σωφέρ του που δεν είναι άλλος από τον Τζώρτζ Μινκόφσκι, να του βρει την λίστα επιβατών της πτήσης 815 της Οσεάνικ, γιατί έχει ΚΑΤΙ να τους δείξει.. προφανώς να τους χαρίσει κρυφές ματιές στην Ορίτζιναλ πραγματικότητα, με τρόπους παρακινδυνευμένους..
μέσα στα themes του LOST πρέπει να βάλουμε επισήμως και την Αγάπη.. κάθε χαρακτήρας μέχρι τώρα που κατάφερε να δει την Π.Π οδηγήθηκε εκεί από την αγάπη του για μια γυναίκα.
τι θέλουν να μας πουν οι ποιητές;
επίσης τι θέλει ο Σωσίας τον Ντέσμοντ; μήπως απλά να τον σκοτώσει για να εμποδίσει τα σχέδια του Γουίντμορ; θα δούμε.. γενικά ήταν πολύ ωραίο επεισόδιο, όπως όλα όσα έχουν να κάνουν με τον αγαπημένο μας σκωτζέζο φιλόσοφο

See you in another life, Brotha

η απόσταση

η απόσταση άλλοτε μοιάζει κοντινή και άλλοτε μακρινή, μερικές φορές εκμηδενίζεται και μερικές φορές εκτείνεται στο άπειρο, ξέρω πως στην πραγματικότητα μένει ίδια, πως βρισκόμαστε σε δυο παράλληλες γραμμές που ποτέ δεν πρόκειται να συναντήσουν η μία την άλλη, μόνο να παρατηρώ μπορώ την μακρινή σκιά η να νιώθω την κοντινή ανάσα, όλα τώρα μου φαίνονται μαύρα, Εκείνη είναι μακρυά αλλά και πάλι.. πότε ήταν κοντά; το πρόσωπο και το όνομα.. όλα μπορούν να αλλάξουν αλλά το συναίσθημα μένει το ίδιο, κάποτε όλα θα τελειώσουν, μακάρι να τέλειωναν αυτό το βράδυ. θέλω να νιώσω για λίγο τον εαυτό μου
η μόνη αλήθεια είναι το χάος και η σχετικότητα των πραγμάτων, χιλιάδες κέντρα και καμία περιφέρεια

twitter 5

σχόλασα στις 7.. και αύριο έχω ρεποοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοό! πίνω ένα νες και σε λίγο θα δω LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST

όλα μοιάζουν ωραία αυτήν την στιγμή:)

έχω παρατηρήσει πως κάθε φορά που πίνω νες (γιατί παρατηρώ μόνο το δικό μου ποτήρι και όχι αυτά των άλλων, οπότε ίσως συμβαίνει και στα δικά τους) σχηματίζονται λίγο κάτω από τα χείλη τής κούπας διάφορα σχέδια από τον καφέ, που συνήθως μοιάζουν με παγκόσμιους χάρτες, όχι απαραίτητα του δικού μας κόσμου αλλά με χάρτες πάντως! βλέπω ξεκάθαρα τώρα την Ασία.. και έναν κόσμο όπου η αφρική είναι αριστερά της Ευρώπης και ενώνονται με μια λωρίδα στεριάς..

Α! και μια φορά στο παρελθόν.. (είναι δύσκολο ίσως να με πιστέψετε αλλά είναι αλήθεια) σχηματίστηκε το σήμα του σούπερμαν!!!!!

κάτι κρύβεται ίσως πίσω από αυτά τα τριγωνικά σχήματα..

hope in a prison of despair

Τα πράγματα σήμερα πήγαν καλά! δεν θα τα μολύνω με πολλές λέξεις.. θα τα αφήσω να εξελιχθούν.

ποια μουσική

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα, από αύριο επιστρέφω στην δουλειά και μάλιστα πρωί πρωί..
θα πω το κλασικό, πως οι μέρες πέρασαν γρήγορα, αν και κάποιες στιγμές ένιωσα πως δεν περνούσαν αρκετά γρήγορα. από την μια δεν θέλω να επιστρέψω για ευνόητους λόγους και από την άλλη θέλω να ξημερώσει και να πάω εκεί για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. μάλλον θα βγω χαμένος και ίσως απογοητευμένος.. ποιος ξέρει όμως μπορεί να μην βγει και τίποτα. lol μια θετική εξέλιξη δεν την σκέφτομαι καν σαν ενδεχόμενο
έχω βαρεθεί να απογοητεύομαι από τους ανθρώπους, φταίνε άραγε οι προσδοκίες μου; είναι υπερβολικές; αλλά ακόμα και έτσι, μόνες τους γεννώνται;
τι τραγούδια να ακούσω; όλα συνδέονται με κάτι.. τι κρίμα να μην υπάρχει στον κόσμο κάτι που να στέκεται μοναχό του. κάποια σκέψη, μια ιδέα.. να μπορούμε να την επισκεπτόμαστε και να υπάρχει μόνο αυτή. τίποτα έξω από αυτήν, καμιά σύνδεση. είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο πως τα πάντα μας θυμίζουν κάτι άλλο.

πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ...

mia stigmh aftognosias

καταρχήν θα ήθελα να πω, κάτι που με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό σε σχέση με το μπλογκ, δεν είναι αυτό που φανταζόμουν όταν το ξεκίνησα, ήθελα να είναι πολλά περισσότερα, πίστευα πως εγώ ήμουν πολλά περισσότερα.. anw όμως! είμαι αυτός που είμαι έστω και αν δεν μου αρέσω και πολύ (αν και μου αρέσω πιο πολύ από όσο θέλω να παραδεχτώ..) και το μπλογκ είναι αυτό που είναι και μου αρέσει όπως είναι απλά δεν ταιριάζει με τις αρχικές μου προσδοκίες, που διαψεύστηκαν βέβαια από τις πρώτες ημέρες.

συνεχίζουμε τώρα, και βγάλτε από το μυαλό σας την σκέψη πως θα υπάρξει η παραμικρή προσπάθεια να αλλάξει κάτι εδώ μέσα

κάπως λέγεται αυτό.. μάλλον προβολή, γράφω.. πως πρέπει να βγάλετε από το μυαλό σας την ιδέα πως μπορεί κάτι να αλλάξει εδώ μέσα, γιατί μάλλον είναι μια δική μου ιδέα που δεν μπορώ να παραδεχτώ.. διάβασα πριν κάτι μήνες κάτι άρθρα στην Ανεξάντλητη Πηγή περί ψυχολογίας και τώρα έχω γίνει και ψυχολόγος, εκτός των άλλων..

θα αραδιάσω τώρα τα πτυχία μου, ή μάλλον τις ιδιότητες μου :)

Συγγραφέας- επειδή μου αρέσει ο Έκο και ο Ντοστογιέφσκη τόσο πολύ που νιώθω τα έργα τους δικά μου..

Σεφ-επειδή έχω δει χιλιάδες εκπομπές μαγειρικής, έχω διαβάσει πολλά βιβλία, έχω ασχοληθεί πρακτικά.. βλέπω Kitchen Nightmares με τον Gordon Ramsay ο οποίος έχει τρία (αν δεν κάνω λάθος )αστέρια μισελέν, οπότε τα δικά του δικά μου.. επίσης βλέπω και man Vs food.. κάπως μετράει και αυτό

Φιλόσοφος- με ειδίκευση στην μεσαιωνική φιλοσοφία, επειδή έχω διαβάσει σχετικά βιβλία

και Ιστορικός της Επιστήμης επειδή επίσης έχω διαβάσει σχετικά βιβλία και συμπλέκεται και λίγο με την ιδιότητά μου του φιλοσόφου

Αστροφυσικός επειδή διάβασα κάτι του Χώκινγκς (a brief history of time νομίζω) και μια βιογραφία του.. και κάτι του Penrose (δεν θυμάμαι τι..) και με βάση τον Penrose είμαι και ερευνητής στον Τομέα της A.I (αν και σε αντίθεση με αυτόν πιστέυω πως είναι εφικτή)

Ιστορικός.. γενικά και αόριστα.. όλα ξεκινούν από την φιλοσοφία, μόνο μην με ρωτήσετε πότε έγινε κάτι, ή ποιος είναι αυτός.. η τα κίνητρα πίσω από κάτι..

ψυχολόγος (όπως ανέφερα και πιο πάνω) το πτυχίο μου το έδωσε καθαρά η Wikipedia..

Ζωγράφος, επειδή κάποτε ο δάσκαλος των καλλιτεχνικών στο σχολείο που είχε πει μπράβο για έναν Κύβο που είχα ζωγραφίσει..

Ποιητής (ίσως να υπάγεται στο συγγραφέας αλλά τα γράφω χώρια για να φαίνονται πολλά)

γιατί κάποτε είχα γράψει κάτι που μου άρεσε, και μου αρέσει ακόμα

Ιατρός και Φαρμακοποιός γιατί κατέχω το μυστικό του απόλυτου Φάρμακου, της πανάκειας για όλες τις ασθένεις γνωστές και μη.. (και επίσης συμμετέχω ενεργά και μοιράζομαι το αίσθημα γαλήνης που νιώθει ο house όταν λύνει μια υπόθεση)

Θεολόγος, γιατί μπορώ να αντιληφθώ τις λεπτές διαφορές ανάμεσα στις αιρέσεις και επίσης ίσως αν γινόμουν θεολόγος να γινόμουν και κορυφαίος γιατί δεν θα μεροληπτούσα, εξαιτίας της μη πίστης μου.

Ναυτικός γιατί μου αρέσουν τα μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία και επίσης γνωρίζω τον συντομότερο δρόμο για τις west indies

Στρατιώτης.. επειδή έχω ολοκληρώσει επιτυχώς 5 παιχνίδια metal gear και World Hero γιατί έσωσα 5 φορές τον κόσμο..

λίγα μου φαίνονται.. σαν να ξεχνάω κάτι αλλά θα το συμπληρώσω αργότερα..

edit 6/4/10
θυμήθηκα και μερικά ακόμα με την βοήθεια μερικών φίλων..
άριστος σκοπευτής..
κινηματογραφιστής, με ειδικότητα στα documentaries..
καλιεργητής της γης..

έχω κολλήσει..

ένα μικρό σημειωματάριο, και ένα στυλό.. δεν έχει και της δίνω το δικό μου
έχω κολλήσει.. ένα τσουλούφι πέφτει μπροστά από τα μάτια της και το αφήνει... στην αρχή χαμογελάει και έπειτα σοβαρεύεται, αρχίζει να γράφει, ο ήλιος δύει.. ψάχνει να βρει μια λέξη
και εγώ προσπαθώ να μαντέψω τι γράφει
κρατάει μόνο για λίγο, σε λίγο φεύγουμε από εκεί και πάμε για καφέ, είμαστε τελείως διαφορετικοί, ψάχνω για λίγο να μας βρω στους καινούργιους ρόλους μας, είναι μάταιο χαθήκαμε τελείως
έχω κολλήσει.. θέλω να ζήσω ξανά αυτήν την στιγμή

nes cafe

μικρό και σύντομο ποστ..

μία από τις απολαύσεις που θα χάσω με τον ερχομό του καλοκαιριού, είναι ο ζεστός νέςκαφε..

κάθομαι και πίνω τώρα έναν Νες και σκέφτομαι πως ίσως να είναι και ο τελευταίος μέχρι να έρθουν ξανά τα κρύα..

ο ιδανικός Νεςκαφέ για εμένα είναι..

σκέτος με γάλα, ακολουθεί η συνταγή της επιτυχίας..

Βάζουμε στον βραστήρα νερό να βράζει..

παίρνουμε μια κούπα ή ένα μεγάλο φλιτζάνι, βάζουμε μέσα δύο κουταλάκια του γλυκού καφέ και ένα μικρό γαλατάκι, νουνού ή ότι άλλο έχουμε, ανακατεύουμε μέχρι να βράσει το νερό

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!! δεν ανακατέβουμε ποτέ με την φραπιέρα αλλά πάντα με το κουταλάκι! όταν γίνει το νερό το χύνουμε προσεκτικά μέσα στο ποτήρι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε

that's it! perfect..

μαζί με τον Νες ταιριάζουν πάρα πολύ τα μπισκοτάκια κανέλας..

όταν πίνω νες, πάντα με ηρεμεί, μου προσφέρει μια αίσθηση γαλήνης.. ίσως φταίει το ότι είναι ζεστό ρόφημα, ο φραπές πάλι δεν μου προσφέρει αυτήν την γαλήνη.. μου γεννά άλλα συναισθήματα τα οποία θα περιγράψω στο ποστ που θα αφιερώσω σε αυτόν..

τον χειμώνα αυτόν δεν ήπια δυστυχώς και πολλούς νες, γιατί κάτι μου ήρθε και άρχισα να πίνω τσάι, lipton αυτό με τις πυραμιδούλες, γεύση λεμόνι.. δεν ξέρω αν το μετανιώνω..

καφές...

Σταφύλια στην Zero

μετά τον θόρυβο η σιωπή

δεν υπήρχε τίποτα, μόνο ονόματα.. κανένα άλλο στοιχείο
μιλούσαμε και γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον, τι όμορφες που είναι πάντα οι πρώτες ημέρες, αυτές που γνωρίζεις έναν καινούριο άνθρωπο, μαθαίνεις για την ζωή του τα ενδιαφέροντα του, τις ανησυχίες και τα όνειρα, όλα είναι καινούρια
μπροστά σας υπάρχει το μέλλον, συναρπαστικό..
πιστεύεις πως όλα θα είναι διαφορετικά, γίνεσαι αφελής..
ο πρίγκιπας λέει πως συχνά απορρίπτουμε τους ανθρώπους με μια ματιά απλά επειδή βαριόμαστε να τους γνωρίσουμε καλύτερα, δεν θέλουμε να μπούμε στην περιπέτεια αυτή..

η πόλη είναι μεγάλη και φωτεινή, ένας ανάμεσα σε πολλούς, άγνωστος..
κάπου εδώ όμως υπάρχει κάποιο οικείο πρόσωπο, ανάμεσα σε όλα αυτά τα άγνωστα πρόσωπα υπάρχει ένα γνωστό
η πόλη είναι μεγάλη αλλά οι χώροι που κινούμαστε είναι περιορισμένοι, συνεχώς περιορίζουμε τους εαυτούς μας σε γνωστά πράγματα, σε γνωστά μονοπάτια
αν μπορούσαμε να διαβάσουμε τις σκέψεις των άλλων δεν θα ήμασταν τόσο μόνοι, θα ξέραμε πως και οι άλλοι αισθάνονται το ίδιο
σφίχτηκε η καρδιά μου.. μόλις μπήκε μέσα αλλά δεν μπορώ να της μιλήσω, ευτυχώς που είμαι στο εμφάνιση εκτός σύνδεσης.. αναρωτιέμαι που να ήταν και την ίδια στιγμή καταλαβαίνω πως είναι ένα ερώτημα χωρίς ουσία.
την είδε αλλά την άφησε να τον προσπεράσει, δεν ήταν μόνη της.. και εκείνος ήταν κρυωμένος, εκείνη γελούσε, έμοιαζε ευτυχισμένη
το όνομα.. πως το ίδιο όνομα μπορεί να σε κάνει να νιώθεις τόσο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, δεν λέω το πρόσωπο, γιατί έχω στο μυαλό μου το όνομα που είδα να πετάγεται στο παραθυράκι του msn, το ίδιο όνομα που πριν μερικές μέρες θα με έκανε να νιώθω ανακούφιση.. θα μιλούσαμε και εγώ θα ήμουν ήρεμος και χαρούμενος. στην θέα του ίδιο ονόματος τώρα μένω κρυμμένος
παρεμπιπτόντως άρχισα να γράφω ξανά στο ημερολόγιο μου, κακό σημάδι.. δείχνει πως επιστρέφω ξανά στις παλιές κακές μου συνήθειες..
πίνω Zero.. και νομίζω πως ανακάλυψα ένα συστατικό που δεν θέλουν να μας αποκαλύψουν πως υπάρχει στην συνταγή της coca cola.. Σταφύλι.. ναι.. νομίζω πως γεύτηκα σταφύλια.
επίσης βλέπω και το adaptation.. οπότε τα παραληρήματα οφείλονται σε αυτό..

Your characters must change, and the change must come from them. Do that and you will be fine..
You promise?

παραμύθια

άλλαξα την εικόνα στο μπλόγκ αλλά δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος, κάτι δεν μου κάθεται καλά... ίσως είναι απλά θέμα συνήθειας.. τέσπα
γράφω ακόμα με την ελπίδα να βρω εκείνη την λέξη, εκείνη την λέξη που θα με σώσει, με αυτό στο μυαλό μου ότι και αν γράψω έχει νόημα. οι μέρες που περίμενα ήρθαν αλλά εγώ δεν είμαι αυτό που περίμενα, δεν έχω καμιά ενέργεια και καμιά όρεξη για ότιδήποτε.
anw τα αφήνω αυτά γιατί θα πέσω.. ας πάμε στα παραμύθια..


Μια φορά και έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας πολύ κακός βασιλιάς που δεν πίστευε σε τίποτα εκτός από το χρυσάφι, και τον εαυτό του και είχε την απαίτηση και οι υπήκοοι του να πιστεύουν μόνο σε αυτά τα πράγματα, οι περισσότεροι το έκαναν γιατί φοβόντουσαν την οργή του Βασιλιά που σκότωνε όσους δεν τον υπάκουαν,Σε ένα χωριό όμως μια μικρή ομάδα ανθρώπων που πίστευε πάρα πολύ στον Θεό αρνήθηκε να το κάνει, ο Βασιλιάς το έμαθε και αφού μάζεψε τον στρατό του ξεκίνησε για το μακρινό χωριό με σκοπό να τους τιμωρήσει παραδειγματικά και κανείς πια να μην τον αμφισβητήσει. Οι χωρικοί έμαθαν πως ο Βασιλιάς ερχόταν με τον στρατό του και ξέροντας πως αν έμεναν στο χωριό τους το μόνο που τους περίμενε ήταν ο θάνατος κατέφυγαν στο διπλανό δάσος. Όταν ο Βασιλιάς έφτασε στο χωριό το βρήκε εγκαταλειμμένο, κανένα ίχνος από τους χωρικούς, έστειλε λοιπόν τους κατασκόπους του να ψάξουν για αυτούς και εκείνοι κάνοντας σωστά την δουλειά τους ανακάλυψαν πως οι χωρικοί είχαν κρυφτεί στο δάσος. Ο Βασιλιάς ξεκίνησε για το δάσος.. οι χωρικοί τον είδαν από μακρυά να έρχεται και κατάλαβαν πως δεν υπήρχε πια τρόπος να διαφύγουν, δεν μπορούσαν να κάνουν πια τίποτα, αποδέχθηκαν λοιπόν την μοίρα τους και πως θα πεθάνουν αλλά αποφάσισαν να αφήσουν αυτόν τον Κόσμο κάνοντας κάτι που πραγματικά πίστευαν, κάτι που θα έδειχνε στον Βασιλιά πως ακόμα και τις τελευταίες τους στιγμές δεν έχασαν την πίστη τους, έτσι μαζεύτηκαν όλοι μαζί και άρχισαν να προσεύχονται..
Τότε ένα θαύμα συνέβη.. όσο οι χωρικοί προσεύχονταν τόσο πιο σκοτεινό γινόταν το δάσος, και μέχρι την στιγμή που ο Βασιλιάς και ο Στρατός του μπήκαν μέσα δεν μπορούσες να δεις τίποτα, το σκοτάδι ήταν τόσο βαθύ, τόσο πυκνό που σε έκανε να αμφιβάλεις για το αν ποτέ υπήρξε φως.. μεγάλη σύγχυση επικράτησε και οι άντρες του Βασιλιά χάθηκαν ανάμεσα στα δέντρα, απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλο και μέσα στον φόβο και το σκοτάδι πολλοί σκότωσαν τους συντρόφους τους. Κανείς δεν ξέρει τι συνέβη στον Βασιλιά, άν επέζησε ή αν σκοτώθηκε και αυτός από τους ίδιους του τους στρατιώτες..
οι Χωρικοί χάρη στην μεγάλη πίστη τους οδηγήθηκαν έξω από το δάσος από έναν άγγελο του Θεού και πέρασαν σε ένα άλλο Βασίλειο με έναν πιστό και ενάρετο Βασιλιά
Στο παλιό Βασίλειο, το σκοτάδι από το Δάσος δεν έφυγε ποτέ για να θυμίζει σε όλους τους επόμενους Βασιλιάδες την δύναμη και την αλήθεια του Θεού, κανένας δεν τόλμησε να μπει ξανά στο δάσος εκείνο, αλλά οι γέροι κάτοικοι των γύρω χωριών λένε ακόμα ιστορίες για τις φωνές που ακούγονται την νύχτα να βγαίνουν από το δάσος. φωνές μετανιωμένες που ψάχνουν τον δρόμο τους και θέλουν ξανά να δουν το φως

The origin..
είναι τα γενέθλια του Χ. Κ. Άντερσεν και επίσης διάβασα στην ανεξάντλητη πηγή για την Land of Darkness..

Όταν θα ξανάρθει

Σε λίγες ώρες Εκείνη φεύγει..
νωρίτερα την πήρα τηλέφωνο, της ευχήθηκα τα κλασικά για τις γιορτές και καλό ταξίδι
πριν αρκετό καιρό, είχε κάνει ένα παρόμοιο ταξίδι.. τότε δεν ήταν για μένα Εκείνη, και δεν είχα δώσει σημασία στην απουσία της, αναρωτιέμαι πως θα είναι τώρα..
όχι πως τώρα νοιώθω κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, τα συναισθήματα μου για αυτήν άρχισαν να αλλάζουν και να χάνουν την ένταση τους, ακόμα και το γεγονός πως την πήρα δείχνει αυτό το πράγμα, αν ένιωθα για αυτήν όπως πριν δεν θα είχα καταφέρει να την πάρω. Εκείνη..
ίσως μπορέσω επιτέλους να είμαι αληθινός μαζί Της.

Για κάποιον λόγο, έκοψαν πολύ κοντά τα κλαδιά όλων των δέντρων.. ήμουν πριν λίγο στο μπαλκόνι του διαμερίσματός μου (μπορεί να έχω να βγω και κανέναν μήνα...) και παρατήρησα πόσο διαφορετικά έμοιαζαν όλα, πριν είχα ένα δέντρο που με τα κλαδιά και τα φύλλα του μου έκρυβε την θέα σε ένα μεγάλο μέρος του δρόμου και τώρα που το έκοψαν όλα φαίνονταν τόσο διαφορετικά και ανοιχτά, παρόλαυτα δεν μου άρεσε, έμοιαζε ακρωτηριασμένο όπως και όλα τα άλλα στις δυο πλευρές του δρόμου. όλα ήταν πολύ ήσυχα έξω, μοναχικά..

Η πρώτη μέρα των διακοπών πέρασε αφιερωμένη στον ύπνο.. κοιμόμουν και ξυπνούσα συνεχώς σήμερα.. είδα το The informant, καλούτσικο.. και 2 επεισόδια από το Kitchen nightmares season 3, βυθίστηκα ξανά για λίγο στο όνειρο μου σχετικά με το fast food μου.. σε κάθε ιστορία βρίσκεις τον εαυτό σου..

θα γυρίσει διαφορετική, ίσως να είμαι και εγώ διαφορετικός

κλείσαμε

ένα τραγούδι για σήμερα, το θυμήθηκα καθώς άκουγα ένα άλλο.. btw κλείσαμε σήμερα! μεγάλη μέρα :)