τα πράγματα σήμερα στην δουλειά ήταν σκατά, όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που απογοητεύτηκα από την συμπεριφορά κάποιων που δεν περίμενα να με απογοητεύσουν. απογοητεύτηκα και θύμωσα, αύριο και πάλι όλα θα είναι καλά το σημερινό θα ξεχαστεί αλλά δυστυχώς δεν θα χαθεί. είμαι σίγουρος πως κάποια στιγμή τότε ακριβώς που δεν θα πρέπει θα το θυμηθώ και πάλι. πως μπορεί κανείς να προχωρήσει έχοντας όλες τις αναμνήσεις μέσα του να τον κρατούν στο παρελθόν; το ερώτημα είναι γενικό.. αν και η απάντηση θα ήθελα να είναι ειδική! Είδα άλλο ένα επεισόδιο Kung Fu, the soul is the warior ήταν ο τίτλος, όταν η ψυχή γίνεται ο πολεμιστής δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι. αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση στο επεισόδιο αυτό ήταν κάτι που είπε στον νεαρό Cane o master Po, ένα δέντρο που πέφτει στο δάσος χωρίς αυτιά να το ακούσουν δεν κάνει κανέναν ήχο και όμως πέφτει..
το γνωστό ερώτημα του George Berkeley. είχε άραγε διαβάσει ο master Po κανένα εγχειρίδιο δυτικής φιλοσοφίας και μέσα στις βουδιστικές διδαχές έβαζε και σκέψεις δυτικών φιλοσόφων; ή μήπως έφτασε μόνος του σε αυτόν τον συλλογισμό, χωρίς να γνωρίζει το προηγούμενο παράδειγμα; τα ερωτήματα αυτά φυσικά αφορούν τον κλειστό κόσμο της ιστορίας, του επεισοδίου. btw η μουσική των τίτλων σε αυτήν την σειρά μου προκαλεί ένα αίσθημα γαλήνης :)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου