λίγο πριν

λίγο πριν φύγω για δουλειά.. η τελευταία μέρα σήμερα και κλείνουμε για πρωτοχρονιά, μόλις περάσει και αυτή δεν υπάρχει τίποτα μέχρι το Πάσχα Μέσα μου νιώθω ήδη πως οι γιορτές έχουν τελειώσει, αφού πέρασαν τα Χριστούγεννα ποιος ο λόγος να γιορτάσεις που περνάει ένας ακόμα χρόνος; στην ουσία θα έπρεπε να λυπόμαστε και όχι να γιορτάζουμε, πάλι θα ήταν εθνική αργία αλλά αντί για γιορτές πανηγύρια και ρεβεγιόν θα κλεινόμασταν σπίτι και θα σκεφτόμασταν.. (υποχρεωτικά) καλό θα ήταν επίσης να κλαίγαμε για την μαύρη μοίρα μας. Ως κοινωνία για τα χάλια μας, ως κράτος για τα ακόμα πιο χάλια μας, ως πλανήτης γιατί κάθε μέρα που περνάει φτάνουμε πιο κοντά στο τέλος(από οικολογική καταστροφή, από πυρηνικό ολοκαύτωμα ή οτιδήποτε) και ως άτομα ο καθένας για τους δικούς του λόγους συμπεριλαμβανομένου και ότι και εμείς ατομικά πλησιάζουμε πιο κοντά στον θάνατό μας.
θυμάμαι πριν καιρό, ίσως πέρυσι τέτοια εποχή η πρόπερσι, ένα κοριτσάκι περνούσε τον δρόμο με την μητέρα του που του εξηγούσε πως την πρωτοχρονιά φεύγει ο παλιός χρόνος και έρχεται ο καινούριος, το κοριτσάκι της είπε και πότε θα ξανάρθει; (ο παλιός χρόνος)
δεν θυμάμαι την απάντηση της μητέρας της αλλά ότι και αν είπε στην μικρή αποκλείεται να ήταν τόσο βαθύ(έστω και by accident) όσο η ερώτηση της.