ίσως

γράψε τον τίτλο και οι λέξεις θα ακολουθήσουν, γράψε τις λέξεις και ο τίτλος θα βρεθεί
σήμερα είχα ρεπό και ήμουν όλη μέρα σπίτι, μπροστά στον υπολογιστή εκτός από τις ώρες που κοιμόμουν, όταν τέλειωσα το ποστ για τον Ονέγιν πίστεψα πως αυτό ήταν δεν θα είχε άλλο ποστ για σήμερα, δεν θα είχε άλλο blog για σήμερα, το θέμα είναι πως εκείνο το ποστ δεν ήταν αρκετά προσωπικό και το Post mortem είναι ένα blog κατά κύριο λόγο προσωπικό, τουλάχιστον έτσι το νιώθω (το νιώθω μια το γράφω έτσι και μια το γράφω νοιώθω) οπότε αυτό είναι το προσωπικό και αυτοβιογραφικό ποστ της ημέρας...
μπήκα για λίγο στο blog της, ακόμα τίποτα.. μπήκα στον πειρασμό να αφήσω ένα σχόλιο δεν το έκανα όμως, ποιό θα ήταν το νόημα; μπα.. απλά φοβήθηκα, προτιμώ μάλλον να είναι μακρινή και απρόσιτη
προτιμώ εγώ να είμαι ενας παρατηρητής
είδα στο greektube την Κική Δημουλά στην εκπομπή Στα Άκρα, είναι πραγματική ποιήτρια, την άκουγα να μιλάει και σκεφτόμουν πως κάθε κουβέντα της ήταν σαν να ολοκλήρωνε κάποιο ποίημα, σήμερα η μέρα γενικά ήταν ωραία και εγώ ήμουν χωμένος σε κείμενα, σε ιστοσελίδες και blogs νοιώθωντας πως πλησιάζω τον αληθινό εαυτό μου, τον εαυτό μου του Τότε όπως έχω ξαναπεί. Αύριο θα δουλεύω και δεν θα υπάρχει καμία ποιήση αλλά το σήμερα θα υπάρχει, έστω και αν θα΄χει γίνει χθες και το βράδυ όταν σχολάσω θα μπορώ να επιστρέψω σε αυτό το blog, τον σύνδεσμό μου, την διέξοδο μου.