οι μορφές

αυτή η εικόνα είναι ότι πιο κοντινό μπορεί να υπάρξει στην Ναστάζια Φιλίπποβνα, αυτήν είδε ο Πρίγκιπας Μίσκιν και ένιωσε την τραγική της μοίρα, μια μοίρα που σκέφτηκε πως θα μπορούσε να αλλάξει αν έμενε αυτός κοντά της, αν την βοηθούσε να καταλάβει πως δεν έφταιγε για τίποτα. Πως δεν ήταν ατιμασμένη και πως ένας τίμιος άνδρας θα μπορούσε να σταθεί δίπλα της και θα το θεωρούσε τιμή του. Δεν την ερωτεύτηκε αλλά την αγάπησε γιατί την λυπήθηκε, και η συμπόνια του ήταν μεγαλύτερη από τον έρωτά του. Η Ναστάζια πληγωμένη τόσο βαθιά έχει χάσει κάθε ελπίδα για τον κόσμο γύρω της, δεν μπορεί να πιστέψει πως υπάρχει αληθινό καλό εκεί έξω, όταν γνωρίζει τον Πρίγκιπα Μίσκιν ξεχνάει για λίγο αυτές τις αντιλήψεις της, τον αναγνωρίζει από τα όνειρά της, θέλει να πιστέψει σε αυτόν, προσπαθεί αλλά στο τέλος δεν τα καταφέρνει. Μάλλον γιατί πιστεύει πως σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει το καλό. Ξέρει πως η μοίρα της είναι τραγική και πως η ζωή της θα είναι μέσα στην δυστυχία και δεν θέλει να τον καταστρέψει μαζί της. Αν τον άφηνε όμως να την βοηθήσει όλα θα άλλαζαν αλλά η Ναστάζια δεν τον αφήνει και εν γνώσει της καταστρέφει τον εαυτό της..

κάποτε δούλευα σε ένα ξενοδοχείο νυχτερινός ρεσέψιονιστ, πολύς χρόνος για σκέψεις, όταν είχαμε πελάτες από την Ρωσία προσπαθούσα στα πρόσωπά τους να αναγνωρίσω τους χαρακτήρες του Ντοστογιέφσκη και ιδιαίτερα στις γυναίκες, ποια ήταν η Σόνια; Ποια η Πωλίνα; η Βαρβάρα; η Αγλαΐα και πάνω από όλα ποια ανάμεσά τους ήταν η Ναστάζια Φιλίπποβνα;