random thoughts και ημερολόγια

random thoughts και σκόρπιες σκέψεις. σκεφτόμουν σήμερα πως η απομάκρυνσή μου από το γράψιμο στο ημερολόγιο σημαίνει πως στην ουσία δεν είχα ανάγκη να γράφω εκεί μέσα αλλά κάπου και αυτό το κάπου τώρα είναι εδώ. δεν μπορώ να εξηγήσω πλήρως όμως γιατί επέλεγα το ημερολόγιο και όχι ένα από τα άλλα αρχεία που έχω για γράψιμο και μην δεσμεύεστε επειδή το ονομάζω ημερολόγιο. ίσως γιατί το περιεχόμενο του ημερολογίου ήταν πιο ευρύ από τα άλλα αρχεία που ήταν περισσότερο εξειδικευμένα αν μπορούμε να το πούμε έτσι...
ας τα πάρω με την σειρά, μια ημιτελής ιστορία για ένα παράλληλο σύμπαν όπου όλα είναι ίδια εκτός από κάποιες λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, μια ημιτελής ιστορία για κάποιο ηλεκτρονικό πρόγραμμα που σου επιτρέπει να δημιουργείς προσωπικότητες να διαλέγεις τον χαρακτήρα τους και μετά να συνομιλείς μαζί τους, το ημερολόγιο (στο οποίο αναφέρομαι όταν λέω το.. ημερολόγιο),ένα αρχείο που μου επιτρέπει την επιστροφή στο παρελθόν και στο καταφύγιο μου(τότε δεν το είχα χάσει), το πραγματικό ημερολόγιο στο οποίο δεν αναφέρομαι και είναι ότι λέει η λέξη αλλά το παράτησα όταν άρχισα το δεύτερο ημερολόγιο που αντλούσε όλη τη συγγραφική μου ενέργεια, ένα αρχείο με δυο τρεις ημιτελείς ιστορίες, μια ημιτελής ιστορία που προοριζόταν να είναι το Μέγα Έργο μου, και το προσχέδιο ενός μπλογκ που σκεφτόμουν να δημιουργήσω αλλά δεν το έκανα τελικά γιατί πίστευα πως τα μπλογκ δεν έχουν ουσία και πως δεν είναι για μένα..
στο αρχείο αυτό που αποτελούσε το προσχέδιο για το μπλογκ, που θα ονόμαζα Το τελευταίο δωμάτιο, είπα να δοκιμάσω να γράφω όσο πιο συχνά μπορούσα αλλά μετά από καμιά βδομάδα το παράτησα και μετά είπα πως αυτό αποδεικνύει πως μου λείπει η σταθερότητα και η δέσμευση που απαιτεί ένα μπλογκ.. και πως πάλι καλά που δεν το δημιούργησα γιατί θα το είχα παρατήσει. προφανώς δεν υπολόγισα πως όταν γράφεις αληθινά σε κάποιο μπλογκ, δεσμεύεσαι από την πραγματικότητα, τις προσδοκίες τις δικές σου, των άλλων, αυτές που πιστεύεις πως έχουν οι άλλοι και αυτές που φαντασιώνεσαι πως έχουν οι άλλοι:Ρ

και κάτι που θέλω να αναφέρω εδώ και καιρό.. πάντα είχα πρόβλημα με τα ονόματα, ότι ιστορία και αν έγραφα πάντα ο κεντρικός χαρακτήρας θα είχε το όνομα μου, και όχι μόνο επειδή είμαι ψωνάρα και εγωιστής αλλά και επειδή διαφορετικά δεν μπορούσα να νιώσω τίποτα, αν τον έλεγα Τζακ κάθε πρόταση που έγραφα μου φαινόταν ψεύτικη. αναρωτιέμαι τι να σημαίνει αυτό το πράγμα.. αν μπορούσα να κάνω αυτό το ποστ να κολλήσει στην κορυφή των αναρτήσεων όσες μέρες και αν περνούσαν θα το έκανα μέχρι κάποιος να μου έδινε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα. και έχοντας αυτό το κόλλημα, έχω και τον Ουμπέρτο Έκο που θεωρώ των Θεό της συγγραφής να λέει πως τέχνη είναι να αποφεύγεις την προσωπική συγκίνηση.. μυστηριώδης φράση και ίσως χάνω το νόημα της αλλά πως μπορώ να αποφύγω την προσωπική συγκίνηση αν μπορώ να γράψω μόνο για χαρακτήρες που έχουν το όνομά μου; είμαι καταδικασμένος λοιπόν ότι δημιουργώ να μην είναι τέχνη; όχι πως είναι ο σκοπός μου να δημιουργώ τέχνη αλλά θα το ήθελα σαν μια παρενέργεια της συγγραφής μου.
λοιπόν.. πρέπει να βρώ κάποιο θέμα για μια ιστορία και να αφιερωθώ σε αυτήν, κάτι εντελώς καινούριο και αν είναι δυνατόν απαλλαγμένο από τα πάθη του παρελθόντος, κάτι φρέσκο.. το κοινό χαρακτηριστικό όλων των ιστοριών μου είναι ότι είναι ημιτελείς, ποτέ δεν τέλειωσα κάτι.. καταρχήν δεν ξέρω πως να τελειώσω κάτι.. ποιο θα πρέπει να είναι το τελικό δίδαγμα, αυτό που θέλεις να πεις.. και τι γίνεται αν δεν θέλεις να πεις τίποτα και απλά θέλεις να πεις πως έγιναν κάποια πράγματα; (έστω και αν δεν έγιναν) και επίσης δεν μου αρέσει να αφήνω τους κόσμους που δημιουργώ, θέλω επ'άπειρο να είναι στην διάθεσή μου, χωρίς να τελειώνουν κάποτε, χωρίς να κλείνουν οι ιστορίες να μπορώ να τους επισκέπτομαι και να τους εμπλουτίζω με διάφορες λεπτομέρειες να αλλάζω την σειρά των λέξεων
ίσως αυτό να δείχνει πως ποτέ δεν δημιούργησα κάτι που πίστευα πως θα μπορούσε να επιβιώσει εκεί έξω χωρίς εμένα, που να είναι τέλειο και να μην χρειάζεται καμιά διόρθωση η προσθήκη.. δεν ξέρω.. είμαι σίγουρος πως θα ακολουθήσουν και άλλα ποστ σχετικά με αυτό το θέμα και εννοώ το γράψιμο, ίσως έτσι ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου και καταλήξω κάπου
και για να το θυμίσω στον εαυτό μου επαναλαμβάνω.. το να τα γράφω εδώ πέρα τους δίνει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης..
αύριο έχουμε καινούριο μήνα, το κομπιούτερ λέει πως έχουμε ήδη αλλά για μένα οι μέρες ξεκινάνε όταν ξυπνήσω και αυτό το ποστ είναι για την Κυριακή και όχι την Δευτέρα.