μια επίσκεψη

σήμερα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μπήκα στο blog Εκείνης, τίποτα δεν έχει αλλάξει βέβαια, καμιά καινούρια ανάρτηση και ο χρόνος έχει σταματήσει στον προηγούμενο Σεπτέμβριο.. οι διαφημίσεις εξακολουθούν να προτείνουν τα προϊόντα τους, το youtube να σου προσφέρει μια έρευνα αλλά για ποιόν; είμαι σίγουρος πως ούτε Αυτή δεν μπαίνει πια. θυμάμαι την πρώτη φορά που βρήκα το μπλογκ της.. το πρώτο ποστ που διάβασα και με έκανε να θυμηθώ την φωνή της, όλα ήταν περασμένα και ίσως ασήμαντα όπως και τότε αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία, ήταν μια επιστροφή.. μπορούσα να αναγνωρίσω κάτι οικείο και αυτό έφτανε.

έχω επιλέξει το ίδιο πρότυπο με Αυτήν, δεν θυμάμαι όταν διάλεγα το δικό μου αν το έκανα για αυτόν ακριβώς τον λόγο ή απλά γιατί έτυχε να μου αρέσει και μένα αυτό το black look, μπαίνοντας όμως σήμερα εκεί μέσα δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω την ομοιότητα και να μην σκεφτώ τους λόγους. ή ίσως την επηρέασα εγώ.. με κάποιον ανεπαίσθητο τρόπο στο παρελθόν και όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει επέλεξε αυτό που θα διάλεγα και εγώ, ή ίσως λέω βλακείες.

τι μοναξιά στον Swan Station αν ο Ντέσμοντ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο στο computer από το να εισάγει τους Αριθμούς κάθε 108 λεπτά.. είμαι σίγουρος πως αν μπορούσε να γράφει ιστορίες σε εκείνο το computer ίσως να μην ήταν τόσο πρόθυμος να αφήσει το Νησί ή να καταστρέψει την καταπακτή

κάποιο μικρό κομμάτι μέσα του θα του έλεγε πως δεν είναι δυνατόν να αφήσει να χαθούν όλα αυτά, αυτά που θα τον είχαν συντροφεύσει για τρία ολόκληρα χρόνια και αν πράγματι ο κόσμος είχε καταστραφεί επειδή αυτός δεν πάτησε το κουμπί, θα είχε ίσως καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της surviving ανθρώπινης λογοτεχνίας.

στο τέλος του κόσμου Οι Ιστορίες..

όλοι ελπίζουμε κάποιος να τις διαβάσει και μακάρι να βγάλει και κάποιο νόημα, ότι κάναμε στο τέλος να έχει κάποιο νόημα, Η ιδέα του θεού προήλθε από την ανάγκη του ανθρώπου να υπάρχει κάποιο νόημα στην ζωή του, έστω και αν ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει, ο Τελευταίος Αναγνώστης θα το καταλάβει, μέσα στον σωρό των ιστοριών για εκείνον κάθε μία είναι μοναδική

present day Θεσσαλονίκη

πήγα για καφέ σήμερα το πρωί και ήτανε και Εκείνη, δεν υπάρχει τίποτα.. μόνο το μυαλό μου έλεγε αυτή είναι..

a cup of coffee, (θα μου λείψει ο Νες τώρα που καλοκαιριάζει..)