Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

ημερομηνία λήξης


είμαι στην αρχή αλλά νοιώθω να είμαι στο τέλος, δεν ξέρω τι με περιμένει μπροστά και με φοβίζει αυτό το άγνωστο, πρόσφατα έμαθα πως υπάρχει μια ημερομηνία λήξης στην φοιτητική μου ιδιότητα και αν μέχρι τότε δεν τελειώσω την σχολή, όλα θα χαθούν, τα λίγα που έκανα όσο ήμουν ενεργός θα ήταν για το τίποτα και αυτό δεν είναι το χειρότερο. αν δεν πάρω το πτυχίο μου και αν δεν ασχοληθώ με το αντικείμενο μου, τι σκατά θα κάνω; δεν μπορώ να με φανταστώ για μια ζωή να κάνω την "προσωρινή" δουλειά που κάνω τώρα. και το χειρότερο (ή ίσως θα έπρεπε να πω το χείριστο) είναι πως δεν μπορώ να με φανταστώ να ασχολούμαι με το αντικείμενο της σχολής μου επαγγελματικά και επίσης για μια ζωή..

αφήνω τα πράγματα στην άκρη ελπίζοντας με έναν μαγικό τρόπο να λυθούν από μόνα τους αλλά τα χρόνια περνάνε και όλα στοιβάζονται, και οι στοίβες κάποια στιγμή πέφτουν και γίνονται σωρός..

δεν ξέρω τι ήρθε πρώτο και τι ακολούθησε, σε ποιο σημείο με πήρε η κάτω βόλτα η αν υπήρξε ποτέ εποχή που δεν κατρακυλούσα, κάποτε είχα όνειρα για το μέλλον, κάπως απίθανα αλλά εγώ τα θεωρούσα πιθανά, πίστευα σε αυτά, σε αυτό που θα μπορούσα να είμαι

τώρα είμαι εδώ και δεν μπορώ να δω τίποτα μακρύτερα από το αύριο

6 σχόλια:

  1. Λοιπόν, θα στα πω στα ίσια.
    Τη σχολή σου ΘΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ! Μπορεί το αντικείμενο να μην είναι η δουλειά των ονείρων σου, αλλά πού ξέρεις αν πέρναγες σε άλλη σχολή ότι πάλι δε θα σ'απογοήτευε; Δοκίμασες να δεις το αντικείμενό σου με λίγη αγάπη; Αν είσαι αρνητικός, ποτέ δε θα το συμπαθήσεις.
    Ακόμα κι αν μισείς τη σχολή σου, ΘΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ! Θα είναι η αρχή για ό,τι άλλο θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Μπορεί να γίνεις αστροναύτης, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις.

    Αλλά ξέρεις τι είναι αυτό που θέλεις στ'αλήθεια; Μήπως θέλεις απλά να παραπονιέσαι ότι όλα είναι βουνό;
    Σίγουρα δε θέλεις να μείνεις στην προσωρινή σου δουλειά. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, μου είπε αυτός για τον οποίο έγραψα τη γλυκιά μελαγχολία. Και τον παραδέχομαι, γιατί σε αυτό που κάνει έχει πετύχει πάααρα πολύ. Και ξέρεις πώς; Με δουλειά. Με κούραση και θυσίες. Αν δε βρέξεις κώλο, δεν πιάνεις ψάρια, που λέμε και στο χωριό μου.

    Γι'αυτό άσε τις πολλές σκέψεις, σήκω πάνω, it's the first day of the rest of your life και μπορείς να γράψεις τη συνέχεια όπως γουστάρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. sognatrice, δεν ξέρω πως να απαντήσω στο σχόλιο σου, δεν υπάρχει και καμιά απάντηση.. ξέρω πως έχεις δίκιο, πρέπει να πω πως έχω πάρει απόφαση να αφήσω την δουλειά μου και να ασχοληθώ με την σχολή ενεργά, και το πρώτο βήμα είναι να διαβάσω και να δώσω μαθήματα στην εξεταστική που ακολουθεί. σε ευχαριστώ που ασχολείσαι, καταλαβαίνω πως είναι κάπως κουραστικό να διαβάζεις το μπλογκ κάποιου που παραπονιέται συνεχώς:Ρ δεν μπορώ να υποσχεθώ πως θα σταματήσω να παραπονιέμαι, αλλά θα προσπαθήσω να περάσω και κανένα μάθημα καθώς το κάνω αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κουράγιο φίλε,
    Όπως είπε η sognatrice, προσπάθα να το αγαπήσεις λίγο, να το δεις αλλιώς. Έχω βρει ανθρώπους με πολύ δύσκολες δουλιές αλλά πάντα με χαμόγελιο στο στόμα και μιά καλή κουβέντα να πουν.
    Μην ξεχάσεις ότι εσύ θα ασκήσεις το επάγγελμα και όχι το επάγγελμα εσένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. το έχω πάρει πραγματικά απόφαση και μόλις φύγω από την δουλειά μου, λίγο μετά το πάσχα το υπολογίζω θα αφιερωθώ αποκλειστικά στην σχολή, έχω υλικό και βοήθεια, τα πάντα εξαρτώνται από την δική μου θέληση, την σχολή μου δεν θα ήθελα να την αναφέρω για κάποιον λόγο που ούτε ο ίδιος δεν μπορώ να εξηγήσω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Commentator, αλίμονο! Εννοείται πως δε με κουράζει να σε διαβάζω, εξάλλου ο καθένας στο μπλογκ του γράφει αυτά που νιώθει και σκέφτεται!

    Ελπίζω να μη σε πείραξε το ύφος μου... Είναι το ίδιο ύφος που έχω όταν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου για παρόμοια πράγματα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή