Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας αναγνώστης

στο βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο, Αν μία νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης, αναφέρεται μια ιδανική στάση για τον αναγνώστη, και με το στάση εννοώ πως κάθεται κανείς όταν διαβάζει, καθώς άλλαξα θέση στο λαπτοπ για να γράψω την ανάρτηση αυτή το θυμήθηκα, δεν θα περιγράψω αυτά που λέει ο Καλβίνο γιατί δεν τα θυμάμαι :Ρ αλλά θα περιγράψω την δική μου στάση όταν γράφω.

λοιπόν.. την περισσότερη ώρα έχω το λαπτοπ πάνω σε ένα σκαμπό, μικρό και άσπρο.. που το έχω δίπλα ακριβώς από το κρεβάτι μου (από μέσα ακούστηκε ο ήχος της εκπομπής της Φλέσσα, μάλλον τέλειωσε *) εκεί το έχω όταν κάθομαι και βλέπω ταινίες, η διαβάζω διάφορα.. όταν αποφασίζω πως ήρθε η ώρα να γράψω, σηκώνομαι, στερεώνω τα μαξιλάρια μου στον τοίχο, κάθομαι στην μέση του κρεβατιού μου, τα πόδια μου στηρίζονται στο σκαμπό που πριν ακουμπούσα το λαπτοπ, και αυτό το έχω πάνω στα πόδια μου (σαν να κρύβεται κάποιο νόημα εδώ.. ο τρόπος που στηρίζονται τα πράγματα, ίσως και όχι:Ρ) anw.. έχω καταλήξει πως αυτή είναι η πιο βολική στάση.. και επίσης έτσι μπορώ να βαράω το πίσω μέρος του κεφαλιού μου στον τοίχο αν το θελήσω.. το ερώτημα είναι, εσείς που γράφετε; και υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο σε αυτό;

*συνεχίζω εδώ αυτό που μου ήρθε για την Φλέσσα αλλά δεν μπορούσα να το γράψω στην παρένθεση πιο πάνω γιατί ο χρόνος που θα έπαιρνε για να το διαβάσει κανείς θα τον έκανε να ξεχάσει αυτά που υπήρχαν έξω από την παρένθεση.. (πως επηρεάζει η απόσταση την ανάγνωση.. και η σημασία του χρόνου*)

λοιπόν.. ήμουν στο Νησί και δούλευα στο ξενοδοχείο.. πρέπει να ήταν γύρω στις 2 και μάλλον Παρασκευή η Σάββατο γιατί έδειχνε Φλέσσα και παρακολουθούσα.. δεν θυμάμαι ποιον είχε ή τι έλεγαν, αλλά ήρθε ένας μουσικός όταν τέλειωσε το πρόγραμμα του στο εστιατόριο και κάθησε για λίγο και έβλεπε μαζί μου, και μου λέει μου αρέσει πολύ αυτή.. (σκέφτομαι η εκπομπή; η δημοσιογράφος;) και συμπληρώνει πολύ ωραία γυναίκα..

τώρα θυμήθηκα τα βιντεάκια του Θέμου που την δείχνουν να "φλερτάρει" με τους καλεσμένους της:Ρ anw...

*όχι εντελώς σχετικό με το θέμα της παρένθεσης αλλά το σκέφτηκα καθώς έγραφα εκείνα..

όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και το κρατάς στα χέρια σου, μπορείς να αντιληφθείς τις σελίδες που σου απομένουν και το αν το τέλος είναι κοντά.. όταν σου μένουν πια μόνο 20-30 σελίδες αρχίζεις και αναρωτιέσαι, τι θα γίνει σε αυτές τις 30 σελίδες; πως θα τελειώσουν όλα αυτά; ή είναι δυνατόν;; ακόμα τόσες σελίδες τί άλλο πια μπορεί να ειπωθεί;

φανταστείτε αν για κάποιον λόγο δεν υπήρχε αυτό και το βιβλίο που διαβάζαμε μπορεί να τέλειωνε και στην επόμενη σελίδα!! καμία προειδοποίηση, τι ανασφάλεια; και αντιθέτως τι καθυσηχασμός.. έχω ακόμα αμέτρητες σελίδες να διαβάσω:)) ή δυστυχώς τελειώνει.. :(

όπως και να έχει προετοιμαζόμαστε για το τέλος, ακόμα και αν οι λέξεις δεν το λένε, μετράμε τις σελίδες που απομένουν

μπουμ μπουμ μπουμ, μεγαλειώδης πρωτότυπη σκέψη.. :) πως θα ήταν η ζωή μας αν γνωρίζαμε πόσες σελίδες απομένουν για το τέλος της, πόσο διαφορετική..

κενή σελίδα

τις τελευταίες μέρες έχω μια ιδιαίτερη δυσκολία στο να γράψω οτιδήποτε. (και αφού γράφω και αυτό εδώ σήμερα, τι θα γράψω αύριο;) δεν ξέρω που οφείλεται αυτό.. αυτά κάτι μου θυμίζουν ίσως έχω γράψει κάτι παρόμοιο..
και μετά από μια μικρή έρευνα, βρήκα το ποστ, κενές ημέρες.. που και πάλι είχα πρόβλημα να γράψω.. και πάλι χρησιμοποίησα την λέξη κενός, κενή, κενές, στον τίτλο.. μυστηριώδης σύμπτωση.. ίσως και όχι, αυτή η κενή λευκή σελίδα είναι που κινεί τον τροχό των συνειρμών και αφού κατοικούμε σε ένα αιτιοκρατικό σύμπαν, οι ίδιες αιτίες οδηγούν στα ίδια αποτελέσματα
πάντα όταν ξεκινάω να γράφω εδώ μέσα, έχω απέναντι μου την λευκή κενή σελίδα που πρέπει να γεμίσω.. (κενή σελίδα..) και μιας και το μπλογκ είναι αυτοβιογραφικό και ημερολογιακό η κενή σελίδα αντιστοιχεί και σε μια κενή ημέρα (κενές ημέρες)
αυτό θα κάνω από δω και πέρα όταν δεν ξέρω τι να γράψω θα αναλύω τα ποστ και τους τίτλους τους:Ρ και το καλό όταν γράφεις κάθε μέρα είναι ότι έχεις πολλά ποστ με πολλούς τίτλους.

τα ίδια

μιά φώτο του Jubei που μου αρέσει πολύ! είναι πολύ όμορφος εδώ πέρα..
σήμερα η μέρα είχε μόνο δουλειά.. κάποιος αρρώστησε και αναγκάστηκα να τον αντικαταστήσω οπότε έμεινα μέχρι πολύ αργά, πράγμα που μου άλλαξε όλα τα σχέδια.. τα οποία ήταν ίσως να βγώ και σίγουρα να διαβάσω.. τεσπά όμως, πέρασε και αυτή η μέρα, βέβαια θα έρθει η επόμενη που δεν θα είναι και πολύ διαφορετική αλλά τι να κάνουμε; κάποτε όλα θα τελειώσουν

Post Lost 1

το ποστ μετά to LOST, μόλις τώρα τέλειωσα.. παίρνει τελικά πολύ ώρα απλά και μόνο για να περιγράψεις τι συμβαίνει σε ένα επεισόδιο 43 λεπτών.. μου αρέσει όμως.. από τώρα και για τα υπόλοιπα ποστ που θα ακολουθήσουν κάποιο επεισόδιο του LOST θα τα ονομάζω με αυτόν τον τρόπο, έτσι θα κάνω και οικονομία σε τίτλους που μπορεί κάποτε να χρειαστώ αλλά και θα δώσω την αίσθηση κάποιας συνέχειας.. στην περιγραφή του επεισοδίου, είχα ένα πρόβλημα, να ακολουθήσω την ιστορία όπως την παρουσίαζε το επεισόδιο; διακεκομμένα; ή να ακολουθώ το νόημα άσχετα με το που τοποθετείτε η συνέχεια μέσα στο επεισόδιο; άν κάποιος δει το επεισόδιο θα καταλάβει πως έκανα ότι με βόλευε και αλλού περιέγραφα αυτό που έβλεπα και αλλού περιέγραφα αυτό που γινόταν πολύ αργότερα στο επεισόδιο απλά και μόνο για να μην κόψω την ροή της αφήγησης, στην Lostpedia ως επαγγελματίες έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα δημιουργώντας δύο ξεχωριστές αφηγήσεις, μία που ακολουθεί τα όσα γίνονται στην Π.Π και μία άλλη που ακολουθεί τα γεγονότα που συμβαίνουν στο νησί. δεν το έκανα γιατί θα κατέληγα να αντιγράφω την Lostpedia:P

το σημερινό επεισόδιο μου άρεσε πάρα πολύ, η σχέση του Τζακ με τον γιό του, ο φάρος και οι καθρέφτες του, τα ονόματα των υποψηφίων στην βάση του τροχού με τα νούμερα τους να αντιστοιχούν στις μοίρες ενός κύκλου.

δεν μπόρεσα σήμερα να διαβάσω καθόλου από το εκκρεμές, πράγμα που σκοπεύω να διορθώσω αύριο, έχω αρχίσει και πάλι να νοιώθω κάπως κουρασμένος στην δουλειά και όλα μου φαίνονται βαρετά και αδιάφορα και μονότονα, οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφήνουν, το θέμα είναι ότι δεν φταίει η δουλειά αλλά η έλλειψη κάποιου συγκεκριμένου στόχου, κάποιας προοπτικής

και πάλι καλά που θέλω να κοιμηθώ τώρα γιατί αν το ανέλυα θα έπεφτα σίγουρα:Ρ

Lighthouse

previously on lost.. η πτήση 815 προσγειώνεται χωρίς κανένα πρόβλημα σε μια παράλληλη πραγματικότητα, ο Τζακ μαθαίνει πως έχουν χάσει το πτώμα του πατέρα του και το εξηγεί στον Λοκ, οι επιζώντες οδηγούνται στον ναό, ο Σαγίντ ανασταίνεται και οι Άλλοι θέλουν να τον σκοτώσουν, όταν ο Τζακ ζητάει εξηγήσεις ο Ντόγκεν του λέει πως τον έχει κυριεύσει κάτι σκοτεινό όπως και την αδελφή του την Κλαιρ, ο Τζιν πιάνεται σε μια παγίδα για ζώα και η Κλαιρ εμφανίζεται από το πουθενά και τον σώζει σκοτώνοντας δύο άλλους.

Στην Π.Π ο Τζαν επιστρέφει από το νοσοκομείο και φαίνεται βιαστικός να πάει κάπου, περίμενα πως και πως μήπως εμφανιστεί από πουθενά η Σάρα αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο, στο μπάνιο ο Τζακ παρατηρεί την ουλή από την εγχείρηση αφαίρεσης σκωληκοειδίτιδας και του κάνει εντύπωση, όπως και εμάς γιατί στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή έκανε την εγχείρηση στο νησί, για λίγο σκέφτηκα μήπως η ουλή μεταφέρθηκε από εκείνο το σύμπαν, και ήταν κάτι ανεξήγητο.. σε λίγο παίρνει η μητέρα του τηλέφωνο και ζητάει να μάθει τι έγινε με το φέρετρο του πατέρα του εκείνος της λέει τα διαδικαστικά και μετά την ρωτάει για το πότε έβγαλε την σκωληκοειδίτιδα του, εκείνη του λέει όταν ήταν 7-8 χρονών, ο Τζακ δεν το πολυθυμάται.. της λέει πως θα περάσει αργότερα να την βοηθήσει να βρουν την διαθήκη του πατέρα του. η ώρα είναι 3 παρά και ο Τζακ έχει αργήσει για κάτι..

με το Τζιπ του (το πιστό του τζιπ που τον συντρόφευσε στο ραντεβού του με την Κέητ στο αεροδρόμιο, όταν της φώναζε we have to go baaaaaaaaaaaaaack kate.. το τζιπ που τον πήγε στο γραφείο κηδειών που ανέλαβε την κηδεία του Τζέρεμυ Μπένθαμ aka Τζον Λοκ, και το Τζιπ που οδήγησε μέχρι την άκρη μιας γέφυρας με σκοπό να πηδήξει..) πηγαίνει σε ένα σχολείο.. (τι συμβαίνει εδώ;;;) και βλέπουμε πως τον περιμένει ένα παιδί, ο Τζακ του λέει συγνώμη που άργησα Ντέιβιντ και εκείνο του Λέει δεν πειράζει.. ΜΠΑΜΠΑ !!!!!!!!!!!!!!!! τι στο καλό;;;;;; μπαμπάαααα;;;;;;;;;;;;; στην Π.Π ο τζακ έχει γιο..

πίσω στο νησί, ο Τζακ μιλάει με τον Ντόγκεν και χαίρονται που είναι ειλικρινείς ο ένας με τον άλλον..

ο Χέρλι παίζει τρίλιζα με τον Μάιλς αλλά βαριούνται και ο Χέρλι μπαίνει στον ναό ψάχνωντας για την κουζίνα, δίπλα στην "πισίνα" που βούτηξαν τον Σαγίντ ο Χέρλι βλέπει κάποιον που τελικά βλέπουμε πως είναι ο Τζέικομπ που του ζητάει την βοήθειά του, κάποιος έρχεται λέει στο νησί και πρέπει να τον βοηθήσουν να το βρει. (ποιός είναι πάλι αυτός που έρχεται στο νησί;;;)

Στην Π.Π βλέπουμε τον Τζακ με τον γιό του και καταλαβαίνουμε πως δεν τα πηγαίνουν και πολύ καλά.. ο Τζακ φαίνεται να προσπαθεί αλλά ο Ντέιβιντ είναι απόμακρος και σκληρός όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν να είναι με τους γονείς τους.

στο νησί ο Τζακ εξηγεί στον Σαγίντ τι έγινε και τι περιείχε το χάπι που ήθελαν να του δώσουν. ο Σαγίντ φαίνεται φυσιολογικός και δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πως τον έχει καταλάβει η dark side.. η Κλαίρ στην ζούγκα βγάζει τον Τζιν από την παγίδα και του λέει πως θα τον πάει σε ασφαλές μέρος. ο Χέρλι βρίσκεται σε έναν διάδρομο ακολουθώντας τις οδηγίες του Τζέικομπ που έχει γράψει στο χέρι του και συναντάει τον Ντόγκεν που του λέει να φύγει από εκεί αλλά ο Τζέικομπ λέει στον χέρλι να πει στον Ντόγκεν πως είναι υποψήφιος και πως μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει και ο Ντόγκεν φεύγει αφού τον βρίζει στα ιαπωνικά..

ο Τζέικομπ λέει επίσης στον Χέρλι πως έπρεπε να φέρει και τον Τζακ μαζί του, αλλά ο Χέρλι του λέει πως ο Τζακ δεν θα πήγαινε.. και ζητάει βοήθεια από τον Τζέικομπ για να βρεί τρόπο να τον φέρει, η βοήθεια που του δίνει ο Τζέικομπ είναι να πει στον Τζακ πως ο Τζέικομπ είπε πως έχει αυτό που χρειάζεται (ο πατέρας του Τζακ του έλεγε συνεχώς όταν ήταν μικρός πως δεν έχει αυτό που χρειάζεται.)

στην κατασκήνωση της Κλαιρ, ο Τζιν ξυπνάει και βλέπει τα πράγματα τριγύρω του, ανακαλύπτει μια κούνια που η Κλαιρ έχει φτιάξει μια είδους κούκλα μωρό, (για να υποκαταστήσει τον Άαρον;) και καταλαβαίνουμε ότι είναι ψιλοτρελή.. σε λίγο εμφανίζεται και η ίδια φέρνοντας τον παραπάνω Άλλο, που δεν είχε πεθάνει τελικά. η Κλαιρ τον θέλει για να τον ανακρίνει, γιατί πιστεύει πως έχουν το παιδί της. όταν φεύγει για λίγο για να ετοιμάσει τα εργαλεία για να καθαρίσει και να ράψει την πληγή του Τζιν, ο Άλλος του λέει να τον ελευθερώσει γιατί η Κλαιρ είναι τρελή και θα τους σκοτώσει και τους δύο. ο Τζιν δεν τον ακούει όμως και η Κλαιρ επιστρέφει και του καθαρίζει την πληγή, μετά πηγαίνει στον Άλλον και των ρωτάει για τον Άαρων και που τον έχουν, τότε εκείνος της λέει πως δεν τον έχουν αυτοί, οι Κλαιρ δεν τον πιστεύει και ετοιμάζεται να τον σκοτώσει όταν επεμβαίνει ο Τζιν και της λέει πως τον Άαρον τον έχει η Κέητ, που τον πήρε όταν έφυγαν από το νησί και τον μεγαλώνει αυτή εδώ και τρία χρόνια.. η Κλαιρ φαίνεται να απορεί με τον χρόνο που πέρασε και ο Τζιν την ρωτάει αν όλον αυτόν τον καιρό ήταν μόνη της εκείνη του λέει πως όχι αλλά πως έχει έναν φίλο.. (που όλοι υποψιαζόμαστε ποιος είναι..)

στην Π.Π ο Τζακ είναι στης μητέρας του και ψάχνουν την διαθήκη, εκείνη του προτείνει να πιούνε κάτι αλλά εκείνος αρνείται.. πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι αν σε αυτήν την χρονική γραμμή ο Τζακ έχει ελπίδες να μην καταλήξει ένας εθισμένος στο αλκοόλ και τα παυσίπονα καταθλιπτικός και μίζερος άνθρωπος με μια κουβέντα που περιστρέφεται γύρω από τον Τζακ τον πατέρα του και τον Ντέιβιντ ο Τζακ νοιώθει πως πρέπει να προσεγγίσει τον γιο του. τελικά βρίσκουν την διαθήκη και εκεί η Μάργο (η μητέρα του Τζακ ) διαβάζειγ ια πρώτη φορά το όνομα της Κλαιρ.. που σημαίνει πως ακόμα και σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Κρίστιαν Σέπαρντ ήτανε άπιστος σύζηγος και σκληρός πατέρας.. πίσω στο νησί ο Τζακ και ο Χέρλι έχουν μια σύντομη συνάντηση με την Κέητ, και μετά πάνε στις σπηλιές που ζούσαν παλιότερα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν, εκεί ο Τζακ βρίσκει το άδειο φέρετρο του πατέρα του και συζητάει με τον Χέρλι τους λόγους για τους οποίους ήρθαν ξανά πίσω στο νησί. ο Χέρλι λέει πως ο Τζέικομπ τον βρήκε έξω από την φυλακή στο ταξί που πήρε για να φύγει και του είπε πως έπρεπε να πάει πίσω και ο Τζακ λέει πως εκτός νησιού ήτανε ένα ράκος και ένοιωθε σπασμένος και πίστεψε λανθασμένα πως το νησί θα μπορούσε να τον φτιάξει.. μοιάζει να έχει χάσει κάθε ελπίδα, αφού για αυτόν το σχέδιο του Φάραντεϊ με την βόμβα υδρογόνου δεν δούλεψε.. στην Π.Π ο Τζακ προσπαθεί να βρει τον γιο του, αλλά εκείνος είναι χαμένος, και πηγαίνει από το σπίτι της πρώην συζύγου του, (της Σάρα;) μπαίνει στο δωμάτιο του γιου του και βλέπει την αγάπη του για την μουσική, παρτιτούρες και αφίσες μαέστρων, αρχικά νομίζω πως ο Τζακ δεν ενέκρινε το πάθος του Ντέιβιντ για την μουσική και θα ήθελε να σπουδάσει ιατρική και πως αυτός είναι ο λόγος που είναι σε σύγκρουση.. αλλά αποδεικνύεται το αντίθετο. ακούγωντας ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή του Ντέιβιντ ο Τζακ μαθαίνει πως έχει πάει σε μια οντισιόν και πηγαίνει εκεί για να τον ακούσει να παίζει.. ο Ντέιβιντ παίζει καταπληκτικά (στα άσχετα με την μουσική αυτιά μου) και ο Τζακ νιώθει περηφάνει και συγκίνηση.. συναντάει και τον Ντόγκεν που έχει πάει τον δικό του γιο εκεί.. (πράγμα που μου φάνηκε κάπως αχρίαστο..) όταν τελειώνει ο Ντέιβιντ και πάει να φύγει ο Τζακ πηγαίνει κοντά του και συζητάνε, μαθαίνουμε πως ο Ντέιβιντ είναι απόμακρος και δεν είπε στον Τζακ για την Οντισιόν γιατί ο Τζακ παθιαζόταν με το τελέντο του γιου του λίγο υπερβολικά.. και ο Ντείβιντ δεν μπορούσε να αντέξει αυτό το βάρος, να φοβάται συνεχώς πως θα διαψεύσει τις ελπίδες του πατέρα του. ο Τζακ του λέει πως ποτέ δεν θα τον απογοητεύσει και πως στα δικά του μάτια ποτέ δεν θα είναι αποτυχημένος ότι και αν κάνει.. πως τον αγαπάει και θέλει να είναι μέρος της ζωής του. ο Ντείβιντ πείθεται και πειθόμαστε και εμείς.. ίσως τελικά για τον Τζακ να υπάρχει ευτυχία σε αυτήν την παράλληλη πραγματικότητα..

ακολουθεί τώρα μια κλασική σκηνή LOST, ο Χέρλι με τον Τζακ φτάνουν στον προορισμό τους που είναι ένας φάρος και ανεβαίνουν στον τελευταίο όροφο που είναι και η λάμπα, ο Χέρλι τραβάει κάτι αλυσίδες γυρνώντας την κυκλική βάση που είναι στερεωμένη η Λάμπα και λέει στον Τζακ να του πει να σταματήσει όταν φτάσει στις 108 μοίρες. καθώς η βάση γυρνάει ο Τζακ βλέπει κάτι στα κάτοπτρα που περιστρέφονται μαζί με την βάση, κάτι που του μοιάζει γνωστό

ο Τζακ παρατηρεί την Βάση και βλέπει πως έχει χαραγμένα ονόματα και πως σε κάθε όνομα αντιστοιχεί και ένας αριθμός( ανά μοίρα; ανά λεπτά μοίρας; άγνωστο..) και πως το δικό του είναι το 23, λέει στον Χέρλι να το πάει στο 23 και όταν το κάνει εμφανίζεται στους καθρεύτες η εικόνα του σπιτιού που μεγάλωσε..

ο Τζακ καταλαβαίνει πως ο Τζέικομπ τους παρακολουθούσε και τρελένεται.. θέλει να μάθει γιατί και ποιος είναι ρόλος του, λέει στον Χέρλι να ρωτήσει τον Τζέικομπ ΤΩΡΑ, αλλά ο Τζέικομπ δεν είναι εκεί.. (που εξαφανίζεται άραγε όταν δεν μιλάει με τον Χέρλι) ο Τζακ σε κατάσταση εκτός ελέγχου παίρνει ένα πολύ ωραίο τηλεσκόπιο και σπάει τους καθρεύτες..
δεν είναι φαν των μυστηρίων και πρέπει όπωσδήποτε να γνωρίζει..

λίγες στιγμές αργότερα ο Τζακ αγναντεύει το πέλαγος και ο Χέρλι μιλάει με τον Τζέικομπ που αποφάσισε τελικά να εμφανιστεί.. όλα όσα έγιναν ήτανε το σχέδιο του Τζέικομπ ωστέ να φέρει τον Τζακ πιο κοντά σε αυτό που πρέπει να κάνει.. και επίσης να τους απομακρύνει από τον Ναό, γιατί κάποιος πολύ κακός θα πάει εκεί.. και οι δύο τους δεν έπρεπε να είναι εκεί, ο Χέρλι θέλει να πάει και να ειδοποιήσει τους άλλους αλλά ο Τζέικομπ του λέει πως έιναι πια πολύ αργά και δεν προλαβαίνουν. (πολύ περίεργο που ο Τζέικομπ δεν ειδοποίησε τους Άλλους αφού είναι δικοί του άνθρωποι..) στην κατασκήνωση της Κλαιρ εμφανίζεται ο "φίλος'' της που δεν είναι άλλος από τον Σωσία με την μορφή του Λοκ..

το εκκρεμές του φουκώ

το δεύτερο βιβλίο του Έκο που διάβασα ποτέ μου, και το δεύτερο από τα μυθιστορήματα του. το είχα κάποτε αλλά χάθηκε.. ίσως κάποιος το δανείστηκε και δεν το επέστρεψε.. δεν θυμάμαι ακριβώς! σήμερα με έπιασε κάτι, να πάρω ένα βιβλίο.. γιατί λέω όλο δουλειά και ίντερνετ ας κάνω και κάτι διαφορετικό και είπα να πάρω αυτό το βιβλίο, έχει τόσο καιρό που το διάβασα και δεν θυμάμαι και πολλά, οπότε τώρα μην απορίσετε αν αρχίσω να γράφω συνέχεια για ροδόσταυρους Ναΐτες και μυστικές συνωμοσίες:Ρ πήρα επίσης και ένα καινούριο τετράδιο για να κρατάω τις σημειώσεις μου, καθώς θα διαβάζω, όχι μόνο αυτό αλλά γενικά.. το θέμα είναι αν θα ξεκολήσω από το ίντερνετ! θα δούμε.. btw το βιβλίο είναι τεράστιο..

έχω ανάγκη

παραλίγο σήμερα να είχατε και ένα afternoon post αλλά το γλιτώσατε γιατί κάτι έπαθε το λαπτοπ και αναγκάστηκα να το κλείσω και μετά δεν είχα χρόνο γιατί έπρεπε να πάω για δουλειά.. και έτσι χάθηκε.. υποθέτω υπάρχει σαν πρόχειρο κάπου στο αρχείο του ιστολογίου αλλά το θεωρώ χαμένο.. όπως πάντα δεν είχα κάποιο θέμα, αλλά βασικό ήταν η νοσταλγία που ένιωθα για κάτι μπισκότα κανέλας που έτρωγα στην Κύπρο:Ρ και από μια έρευνα που έκανα στο δίκτυο ήταν ή της morning coffee (λαϊκόν καφεκοπτείον) η της φρου φρου..
με στεναχωρεί το γεγονός πως ξεχνάω.. :( σε λίγο θα έχω ξεχάσει τα πάντα, ήδη όλα είναι θολά.. τεσπά..
σήμερα δούλευα μόνο έξι ώρες και ήταν σαν να είχα ρεπό.. η μαλακία όμως είναι πως σήμερα ήμουν βράδυ και αύριο πρωί που σημαίνει πως πρέπει να ξυπνήσω σε 5 ώρες από τώρα..
θέλω να γράψω κάτι για Εκείνη αλλά δεν ξέρω τι να γράψω.. δεν ξέρω τι αισθάνομαι.. τα συναισθήματα μου μεταβάλλονται συνεχώς, άραγε αυτή η έλλειψη σταθερότητας είναι σημάδι ότι δεν είναι αληθινά; όχι πως έχει σημασία γιατί αληθινά ή ψεύτικα, έχω επιλέξει να τα αγνοώ.. και that's enough.

το τραγούδι που ακολουθεί είναι απλά ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ και θέλησα να το μοιραστώ.. κατά κανέναν τρόπο δεν είναι related με τα παραπάνω.. απλά υπάρχουν στο ίδιο ποστ..


περισότερη σχέση έχει με τα μπισκότα παρά με Εκείνη

αποχαιρετισμός

πρίν έναν χρόνο περίπου ίσως και λίγο παραπάνω, διάβασα πως το main theme του αγαπημένου μου video game METAL GEAR SOLID ίσως να είναι κλεμμένο από έναν ρώσο συνθέτη που εκτός ρωσίας δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του και ακόμα και στην ρωσία τον είχε ξεχάσει.. το όνομα του είναι Georgy Sviridov και το κομάτι που ίσως ενέπνευσε το main theme του Metal Gear SOLID είναι το παρακάτω

πρέπει να πω πως έχει ομοιότητες.. ακολουθεί το main theme του παιχνιδιού


ο τίτλος της ανάρτησης έχει να κάνει με τον χειμώνα που φεύγει και μιας και το κομμάτι του Σβιρίντοφ λέγεται winter road μου ήρθε στο μυαλό, κατάλληλο για να αποχαιρετήσω τον χειμώνα
λυπάμε που τελειώνει, θα ήθελα να διαρκεί τουλάχιστον 6 μήνες..

η πρόκληση

απόψε δεν θα έγραφα ποστ και θα το άφηνα για αύριο, αλλά κάτι δεν μου καθόταν καλά οπότε γράφω:Ρ
ο Jubei είναι εν μέρει σκυλάκι γιατί μου φέρνει ένα μπαλάκι το οποίο εγώ πετάω και αυτός το φέρνει πίσω και εγώ το ξαναπετάω και αυτός το φέρνει πίσω και ούτω καθεξής..
σήμερα στην δουλειά βρέθηκα αντιμέτωπος με μία μεγάλη πρόκληση, κάτι που έθεσε την φήμη (που μόνος μου καλλιέργησα)μου υπό αμφισβήτηση.. ευτυχώς (αν και δεν υπήρχε αμφιβολία) το κατάφερα και την αντιμετώπισα με ιδιαίτερη επιτυχία.. οι λεπτομέρειες είναι ασήμαντες αυτό που μετράει είναι ότι τα κατάφερα. (και βρήκα και τον τίτλο της σημερινής ανάρτησης μόλις τώρα!)
μέρος δεύτερο
υπάρχει ένα γνώρισμα του χαρακτήρα μου που εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ελάττωμα. το ίδιο αυτό γνώρισμα με κάνει να μην μπορώ να το χαρακτηρίσω ως τέτοιο.. πιστεύω πως πάντα είμαι σωστός! και αυτό με κάνει να προσπαθώ να αλλάξω τους άλλους γύρω μου και να τους κάνω να έρθουν πιο κοντά στις δικές μου ιδέες, φυσικά σπάνια (για να μην πω ποτέ) τα καταφέρνω και αυτό με δυσαρεστεί.. υπάρχει πιθανότητα να είμαι πάντα σωστός; (εγώ πιστεύω ναι:Ρ) δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου να κάνουν πράγματα που θεωρώ βλακείες και που δεν ταιριάζουν στα πιστεύω μου με πιάνει τρέλα.. η οποία είναι ανάλογη με το πόσο με ενδιαφέρει ο καθένας
το τέλος
υπάρχει μία σύνδεση ανάμεσα στα δύο μέρη.. ξέρω πως δεν είμαι πάντα σωστός, μακάρι να μπορούσα να αλλάξω.

μόνο για κείνη μη μου λες

ένα τραγουδάκι μόνο για απόψε

το μαγικό δέρμα

αν πάρεις το μαγικό αυτό δέρμα κάθε επιθυμία σου θα πραγματοποιείται. τι θα πληρώσεις για αντάλλαγμα; σε κάθε επιθυμία σου που πραγματοποιείται το δέρμα αυτό θα συρρικνώνεται και όταν συρρικνωθεί τελείως θα πεθάνεις.. υπάρχει κανένας που δεν θα δεχόταν αυτήν την συμφωνία;

λίγο πριν πηδήξει στο ποτάμι, μια παράταση

Αργά

η ώρα είναι 4:33 και αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς.. αλλά το ποστ που ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στο LOST δεν ικανοποίησε την εσωτερική ανάγκη μου:Ρ υποθέτω πως αυτή θα ικανοποιηθεί μόνο όταν γράψω και κανά δυο λόγια πιο προσωπικά! το ποστ λοιπόν αυτό είναι τα δυο πιο προσωπικά λόγια
lol τι πρόλογος! ίσως να έπρεπε να σταματήσω το ποστ ακριβώς πιο πάνω, στο λόγια. σε αυτό το ποστ θα ήθελα να καλωσορίσω τους καινούργιους αναγνώστες και σχολιαστές.. να τιμήσω τους παλιούς και να επιπλήξω τους απόντες.. βέβαια οι απόντες ως απόντες δεν θα το πάρουν χαμπάρι αλλά οκ..
μάλλον λόγω της διάθεσης στην οποία έχω περιέλθει μετά το ποστ "η πρώτη ημέρα" ανεβαίνοντας σήμερα τα σκαλιά για την εξώπορτα της πολυκατοικίας μου έπαθα μια μίνι κρίση, σκεφτόμουν (μηχανικά) πως επιστρέφω στο σπίτι και έβγαζα τα κλειδιά μου και μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό.. ή ένα συναίσθημα καλύτερα. ένοιωσα πως αυτό εδώ δεν είναι το σπίτι μου, μπορεί να κοιμάμαι να κάθομαι και να το χρησιμοποιώ αλλά δεν το νοιώθω δικό μου. αυτό το συναίσθημα ξεκίνησε μια ολόκληρη σειρά σκέψεων.. ποιο σπίτι ένοιωθα σαν σπίτι μου; αυτό που μου μου ήρθε φυσικά (και εννοώ νατουραλι και όχι οφκορς..) ήταν το προηγούμενο διαμέρισμα που μέναμε πριν μετακομίσουμε σε αυτό, πριν έναν χρόνο περίπου.. το περίεργο είναι ότι δεν σκέφτηκα το σπίτι στην πόλη μου, ή εκείνο που έμενα στην Κύπρο αλλά το προηγούμενο διαμέρισμά μου.. πραγματικά περίεργο.. το βλέπω πάντως σαν σημάδι προόδου. ο Jubei νυστάζει.. και ένα απορριμματοφόρο μαζεύει σκουπίδια από κάτω, η ώρα πέρασε και σε λίγο μια άλλη μέρα θα ξεκινήσει για τους υπόλοιπους γιατί για εμένα ακόμα να τελειώσει η προηγούμενη. πρέπει να βρω κάτι για να κλείσω μια τρύπα στο στόρι του δωματίου μου γιατί το πρωί μπαίνει ο ήλιος και με ξυπνάει..
gmt οι ώρες του ύπνου θα περάσουν πολύ γρήγορα!

The Substitute

ο Λοκ είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας του LOST και από την στιγμή που έμαθα πως αυτό το επεισόδιο θα ήταν γύρω από αυτόν ενθουσιάστηκα.. οι προσδοκίες μου έφτασαν τον ουρανό και το περίμενα πως και πως.. άραγε διαψεύστηκαν;

στα προηγούμενα του LOST, βλέπουμε τον Σώγιερ που θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τον θάνατο της Τζουλιέτ και τον Λοκ, στην παράλληλη πραγματικότητα να μιλάει με τον Μπουν και να του λέει πως πήγε στην Αυστραλία για διασκέδαση.. Τον Σωσία με την μορφή του τέρατος από μαύρο καπνό να σκοτώνει την ομάδα του Μπραμ και μετά με την μορφή του Λοκ να παίρνει τον Ρίτσαρντ και να λέει σε όσους ήταν εκεί πως είναι πολύ απογοητευμένος από όλους τους.

στην Π.Π (παράλληλη πραγματικότητα) ο Λοκ φτάνει στο σπίτι του, ένα όμορφο σπιτάκι ίδιο με τα γύρω του στα προάστια κάποιας πόλης.. το ότι είναι ανάπηρος είναι το κυρίαρχο στοιχείο, στην έξοδό του από το αμάξι του κολλάει ο μηχανισμός λίγο πριν τον κατεβάσει και εκείνος σε μια προσπάθεια να κατέβει πέφτει κάτω και καθώς είναι ξαπλωμένος στο γκαζόν του ανοίγουν και τα μπεκάκια(η απόλυτη ατυχία..) και πάνω που αναρωτιόμαστε πως θα σηκωθεί και θα πάει μέσα, ανοίγει η εξώπορτα και ποια βγαίνει; η Έλεν..

και από ότι λένε αφού διαλέγουν υφάσματα για κάτι.. ετοιμάζονται να παντρευτούν! δεν ξέρω αν η μνήμη μου με απατά αλλά στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή και πραγματικότητα όταν ο Λοκ έκανε το ταξίδι στην Αυστραλία είχε χωρήσει με την Έλεν. τώρα τι γίνεται και ετοιμάζονται να παντρευτούν; το οτι το νησί καταστράφηκε είχε τόσο μεγάλη επίδραση; η κάνω λάθος και είναι μια χρονική περίοδος που δεν είναι ξεκάθαρο τι έκανε ο Λοκ και αν ήταν ακόμα μαζί με την Έλεν; τεσπά.. ο χρόνος θα δείξει

η Έλεν βρίσκει την κάρτα που του έδωσε ο Τζακ και ο Λοκ της λέει πως τον γνώρισε στο αεροδρόμιο και πως είναι νευροχειρούργος.. και εκείνη του είπε για σκέψου, ποιες οι πιθανότητες να συναντήσεις έναν νευροχειρούργο; ίσως να είναι το πεπρωμένο.. και ο Λοκ είπε, ναι ίσως να είναι αλλά δεν το πίστευε και πολύ. πραγματικά ο Λοκ μοιάζει πολύ σπασμένος, μεταφορικά.. παραιτημένος..

στο νησί ο Σωσίας με την μορφή του μαύρου καπνού εντοπίζει πρώτα τον Σώγιερ που είναι στα σπιτάκια της πρωτοβουλίας Ντάρμα και μετά πηγαίνει σε ένα σημείο που έχει παγιδεύσει τον Ρίτσαρντ και αφού παίρνει την μορφή του Λοκ τον ελευθερώνει.
στην Π.Π ο Λοκ πηγαίνει στην δουλειά του όπου ο προϊστάμενος του ο Ράντυ τον απολύει επειδή έχει μάθει πως δεν πήγε σε ένα συνέδριο που αφορούσε την δουλειά αλλά και επειδή δεν τον χωνεύει γενικά. πίσω στο νησί ο Σωσίας μιλάει με τον Ρίτσαρντ, και του λέει πως θέλει να τον πάρει μαζί του, όταν ο Ρίτσαρντ τον ρωτάει γιατί μοιάζει με τον Λοκ, εκείνος του λέει πως με αυτήν την μορφή θα είχε πρόσβαση στον Τζέικομπ γιατί ο Λοκ ήταν ένας από τους υποψήφιους, ο Ρίτσαρντ δεν καταλαβαίνει, (ούτε και εμείς) υποψήφιος για ποιο πράγμα; και τότε ο Σωσίας προσπαθεί να δελεάσει τον Ρίτσαρντ χρησιμοποιώντας την περιέργειά του και δελεάζοντας τον με την γνώση, μια γνώση που ο Τζέικομπ δεν μοιράστηκε μαζί του.

ο Ρίτσαρντ δεν δελεάζεται και λέει πως δεν θα πήγαινε ποτέ μαζί του.. τότε ο Σωσίας βλέπει ένα όραμα, ένα ξανθό παιδάκι ματωμένο, ξέρουμε πως είναι όραμα γιατί ο Ρίτσαρντ δεν το βλέπει, αυτό κάνει τον Σωσία κάπως βιαστικό και φεύγει αφίνοντας προς το παρόν τον Ρίτσαρντ ελεύθερο λέγοντάς του πως θα ξαναβρεθούνε.


Στην συνέχεια πηγαίνει στά Σπιτάκια (της Ντάρμα) και βρίσκει τον Σώγιερ, ο οποίος δεν πολυνοιάζεται για το πως ο νεκρός Λοκ είναι μπροστά του.. ο Σωσίας τον δελεάζει με την πρόταση να του δώσει την απάντηση στην πιο σημαντική ερώτηση της ζωής του, γιατί βρέθηκε στο νησί και ο Σώγιερ μετά απο διάφορα τον ακολουθεί. Στην Π.Π ο Λοκ έχοντας μόλις απολυθεί συναντάει στο πάρκινγκ τον Χέρλυ, που είναι ο ιδιοκτήτητς της εταιρείας και αφού γνωρίζονται ο Χέρλυ λέει στον Λοκ να πάρει τηλέφωνο σε μια άλλη εταιρεία του που είναι γραφείο ευρέσεως εργασίας ή κάτι τέτοιο και να τους πει πως το αφεντικό είπε να του βρούνε δουλειά. η συνομιλία τους κλείνει με τον Χέρλι να λέει στον Λοκ να κρατάει ψηλά το κεφάλι του να χαμογελάσει και όλα θα πάνε καλά.. το ότι του το λέει ο Χέρλι σε κάνει να το πιστεύεις και να το ελπίζεις. Στην παραλία η Ιλάνα, αφού μάζεψε τις στάχτες του Τζέικομπ πάει με τους άλλους να θάψουνε το πτώμα του Λοκ και μετά στον Ναό που είναι το τελευταίο ασφαλές μέρος στο νησί. στο δάσος ο Σωσίας βλέπει ξανά το παιδάκι αλλά αυτήν την φορά το βλέπει και ο Σώγιερ, ο Σωσίας το κυνηγάει και προσπαθεί να το πιάσει, δεν τα καταφέρνει και σκοντάφτει κάπου, από πάνω του είναι το παιδάκι που του λέει πως δεν μπορεί να παραβιάσει τους κανόνες και να τον σκοτώσει (ποιον να σκοτώσει δεν έχουμε ιδέα.. αφού ο Τζέικομπ είναι ήδη νεκρός) τότε ο σωσίας του λέει κάτι που μόνο ο Λοκ θα μπορούσε, ΜΗΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ. το παιδάκι εξαφανίζεται και ο σωσίας πάει ξανά στον Σώγιερ χωρίς να πει κουβέντα για το περιστατικό. (πριν από αυτό εμφανίζεται ο Ρίτσαρντ στον Σώγιερ και του λέει πως ο Σωσίας δεν θα του πεί τίποτα και πως τους θέλει όλους νεκρούς.) Στην Π.Π ο Λοκ είναι στο γραφείο ευρέσεως εργασίας και προιστάμενη είναι η Ρόουζ.. το ζουμί είναι πως του λέει πως πάσχει από καρκίνο στο τελικό στάδιο και λέει στον Λοκ να αποδεχτεί την κατάστασή του και να ζήσει την ζωή του συμφιλιωμένος με αυτήν.

ο Λοκ μοιάζει λιγότερο εχθρικός προς αυτήν την ιδέα..
στο νησί, ο Σώγιερ απειλεί να πυροβολήσει τον Σωσία αλλά εκείνος δεν φοβάται και ο Σώγιερ τον ρωτάει τι είναι, τότε εκείνος απαντάει πως είναι παγιδευμένος και πως θέλει να ελευθερωθεί. η απάντηση αγγίζει την τελευταία ευαίσθητη χορδή του Σώγιερ που δεν τον πυροβολεί και τον ακολουθεί στον δρόμο προς τις απαντήσεις. Στην Π.Π ο Λοκ ξυπνάει, είναι μια καινούρια μέρα και αφού τελειώνει την πρωινή ρουτίνα του με τις δυσκολίες της τηλεφωνεί στο γραφείο του Τζακ αλλά το κλείνει πριν κλείσει ραντεβού. τον βρίσκει η Έλεν και τον ρωτάει τι έγινε.. εκείνος ξεκινάει να της εξηγεί και πάνω στην ώρα του φέρνουν την βαλίτσα που είχε χάσει, λέει στην Έλεν να την ανοίξει και όταν εκείνη το κάνει και βλέπει τα μαχαίρια ο Λοκ της εξηγεί γιατί είχε πάει στην Αυστραλία και τα σχέδια του για την εξώρμηση στην άγρια φύση της terra incognita australis, μοιάζει όμως πιο συνειδητοποιημένος καθώς της διηγείται το πως δεν τον άφησα να πάει στην εξόρμηση λόγω της αναπηρίας του και εκείνος τους φώναζε πως δεν μπορούν να του πουν τι δεν μπορεί να κάνει.. πιο συνειδητοποιημένος γιατί ίσως για πρώτη φορά παραδέχεται και στον εαυτό του ότι είχαν δίκιο και πως όντως δεν μπορούσε να πάει..
η Έλεν του λέει να έχει πίστη.. και να πάει στον Τζακ, αλλά εκείνος της λέει πως αν εκείνη θέλει να πάει τότε εκείνος θα πάει αλλά θα το κάνει μόνο για αυτήν και της λέει πως δεν πιστεύει στα θαύματα και να μην περιμένει ούτε και εκείνη κανένα. Εκείνη του λέει πως το μόνο πράγμα που περίμενε ήτανε αυτός και τώρα τον έχει.. Love.. true Love.. δεν ξέρω αν ο Λοκ μπορεί να το νιώσει η αν ακόμα έχει τις αμφιβολίες του αλλά η ευτυχία μοιάζει εφικτή εκείνες τις στιγμές, μπορεί να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή μαζί της. η μαλακία είναι πως εμείς γνωρίζουμε πως στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή η Έλεν θα πεθάνει, το θέμα είναι αν το ίδιο θα συμβεί και στην Π. Π. Το πιο λογικό είναι οτι θα συμβεί.. άρα όλα αυτά προς τι; ο Λοκ είναι καταδικασμένος στην μιζέρια και σε αυτήν την παράλληλη πραγματικότητα;

στο νησί, ο Σώγιερ με τον Σωσία, κατεβαίνουν σε μια σπηλειά που μάλλον είναι το σπίτι του Σωσία και εκείνος τον οδηγεί σε μια άλλη σπηλειά που στους τοίχους της είναι γραμμένα τα ονόματα των επιζώντων και κάποιοων άλλων και κάποια νούμερα δίπλα από αυτά. τα νούμερα είναι τα γνωστά Νούμερα.

4 για τον Λοκ, 8 για τον Χέρλυ, 15 για τον Σώγιερ, 16 για τον Σαγίντ, 23 για τον Τζακ και 42 ή για τον Τζιν ή για την Σαν.

ο Σωσίας εξηγεί πως τα ονόματα αυτά είναι τα ονόματα των πιθανών υποψηφίων.. υποψήφιοι για να πάρουν την θέση του Τζέικομπ ως προστάτη του νησιού. (όταν ο Σώγιερ ρωτάει να το προστατέψουν από τί; ο Σωσίας λέει πως είναι ένα απλό κωλονήσι που δεν χριάζεται προστασία γιατί δεν έχει εχθρούς)

παρεμπιπτόντως στην Π.Π ο Λοκ είναι αναπληρωτής καθηγητής σε ένα σχολείο όπου δάσκαλος ευρωπαικής ιστορίας είναι ο Μπεν!!

αν πάρει την θέση του Τζέικομπ ο Σώγιερ έχει τρεις επιλογές.. να μην κάνει τίποτα, να το προστατέψει σαν τον Τζείκομπ και η τρίτη επιλογή είναι να φύγουν μαζί από το νησί.. ο Σώγιερ επιλέγει την τρίτη.. και εκεί τελιώνει το επεισόδιο.

πρέπει να πω ότι ήταν ωραίο.. περίμενα πιο πολλά βέβαια, πιο πολύ δράση πάνω στο νησί και όχι στην Π.Π αλλά οκ.. το θέμα μου είναι η αντιμετώπιση του Λοκ.. έχω βαρεθεί να τον υποτιμάνε τόσο.. ο Σώγιερ π.χ λέει πως ο Λοκ ήταν φοβισμένος ενώ ο Σωσίας δεν είναι.. να τον θάβουν και να μην προθυμοποιήται να μιλήσει ούτε η Σάν ούτε ο Φρανκ.. η μόνη εκτίμηση είναι από τον Μπεν που λέει πως ήταν καλύτερος άνθρωπος από τον ίδιο και πως λυπάται που τον δολοφόνησε. δεν μπορώ να πιστέψω πως ο πραγματικός Λοκ είναι τώρα θαμμένος με τους άλλους επιζώντες που πέθαναν στο νησί και το όνομά του διαγράφηκε από υποψήφιος.. ακόμα ελπίζω πως όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι των δημιουργών του LOST και πως στο τέλος θα τον αναστήσουν.. δεν με νοιάζει αν θα φανεί βλακεία η ότιδήποτε, θέλω ο Λοκ να αναστηθεί να γίνει ο προστάτης του νησιού και όλοι οι άλλοι να τον υπηρετούν! τεράστια αγάλματα να στηθούν προς τιμήν του και οι Άλλοι να διαγωνίζονται για το ποιος θα ψάλει πιο όμορφα τους ύμνους που έχουν γραφτεί για αυτόν. In Locke we trust και αυτό που περιμένω πιο πολύ από όλα είναι η Δευτέρα Παρουσία του John Locke..

αυτά τα λίγα..

LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOST

η πρώτη ημέρα

η διάλυση του αεροπλάνου της Oceanic Airlines flight 815

Αυτήν ακριβώς την εικόνα ήθελα να ζήσω πριν 5 χρόνια περίπου, σε ένα αεροπλάνο της Aegean, έφευγα από Λάρνακα για να έρθω Θεσσαλονίκη. μου φαινόταν τόσο παράλογο το όλο πράγμα.. τόσο αντιφατικό και ήμουν τόσο λυπημένος που είπα στην αδελφή μου πως πραγματικά δεν θα με ένοιαζε αν το αεροπλάνο εκείνο έπεφτε. Τώρα λέω πως αποκλείεται να το εννοούσα αλλά τότε πραγματικά το πίστευα. άφηνα πίσω μου τις καλύτερες στιγμές και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και έφευγα για το άγνωστο, να σπουδάσω κάτι που δεν ήθελα, να ζήσω κάπου που δεν ήθελα και όλα αυτά στην πατρίδα μου. Τόσο άσχημα δεν είχα νιώσει ούτε όταν έφυγα από εδώ για να πάω εκεί για πρώτη φορά. και τότε άφηνα μια ζωή πίσω μου, και τότε άφηνα φίλους και παρέες αλλά για κάποιον λόγο δεν ήταν το ίδιο, ίσως φταίει η ηλικία. Το αεροπλάνο δεν έπεσε όπως μαρτυρούν αυτές οι γραμμές και εγώ έφτασα εδώ.. όλα ήταν άγνωστα, ξένα και δεν ένιωθα καθόλου πως επέστρεψα στην πατρίδα.. ίσα ίσα ένοιωθα πως την είχα αφήσει πίσω, ένιωθα ξένος και μετανάστης, είχα ξεσυνηθίσει τόσο πολύ, την συμπεριφορά την νοοτροπία, τους δρόμους τα αυτοκίνητα την τηλεόραση τους ανθρώπους τις φωνές τους. όλα μου έλεγαν ένα πράγμα δεν είσαι πια στην Κύπρο. και εγώ σκεφτόμουν πρέπει να επιστρέψω.

δεν επέστρεψα όμως..

τις πρώτες ημέρες περπατούσα στον δρόμο και όταν άκουγα κύπριους να μιλάνε (ευτυχώς που είναι τόσοι κύπριοι φοιτητές εδώ) μου ερχόταν να τους πάρω από πίσω και να τους ακολουθώ μόνο και μόνο για να τους ακούω και να νιώθω λες και είμαι εκεί.. τις πρώτες ημέρες και τους πρώτους μήνες και τα πρώτα χρόνια.. τώρα έχει ψιλοχαθεί η επιθυμία αυτή. ακόμα σκέφτομαι με νοσταλγία την εποχή που ζούσα εκεί, ακόμα την θεωρώ την καλύτερη της ζωής μου αλλά δεν ξέρω αν θα ήθελα να ξαναζήσω εκεί. να πάω σίγουρα αλλά να ζήσω δεν ξέρω.. μιά άλλη ζωή έχει δημιουργηθεί εδώ, η τρίτη.. και δεν ξέρω αν θα ήθελα να την αλλάξω όσο ανούσια και αν μου φαίνεται ορισμένες (ή τις περισσότερες) φορές.

μια νύχτα ήθελα να πάω μια βόλτα, νομίζω το καλοκαίρι, ήταν πολύ αργά όμως.. και δεν μπορούσα (δεν είχα και κανέναν, και που να τριγυρνάς μόνος σου στις 2-3 την νύχτα;) και κάθησα μέσα και το μυαλό μου γύρισε στην Λάρνακα, θυμήθηκα τους δρόμους και την ησυχία.. και έκανα μια διαδρομή μες στο μυαλό μου, ήταν σαν να την ζούσα μπορούσα σχεδόν να δω τα φώτα να νιώσω την υγρασία της ατμόσφαιρας. πόσο γνώριμοι μετά από τόσο καιρό ήταν εκείνοι οι δρόμοι, μία βόλτα μέσα στην νύχτα..
όταν επέστρεψα στην πραγματικότητα ένιωσα μόνος και ήθελα να γυρίσω πίσω, το ξεπέρασα όμως το επόμενο πρωί.. ακόμα δεν έχω βρει εδώ πέρα την ομορφιά που έχουν οι αναμνήσεις μου από εκεί και ίσως να μην την βρώ ποτέ εκτός αν χάσω και την θεσσαλονίκη ποιός ξέρει!

γιατί τα γράφω όλα αυτά; κανένας ιδιαίτερος λόγος, διάβασα ένα ποστ για την νοσταλγία και λέω ας γράψω και εγώ για κάτι παρόμοιο:Ρ και επίσης ο τίτλος η πρώτη μέρα, με έκανε να σκεφτώ τις πρώτες εκείνες μέρες, όπως έχω γράψει και παλιότερα γράψε τον τίτλο και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν! συμπέρασμα; Το LOST κολλάει παντού!

100th Post

Η σημερινή ανάρτηση, είναι η 100η.. βέβαια δεν έκανα τίποτα από όσα έλεγα πως θα κάνω στους εορτασμούς της ανάρτησης αυτής, ούτε τούρτα έκοψα:Ρ ούτε τίποτα, δεν πειράζει όμως, εξάλλου είναι αργά για γλυκά. σκέφτηκα για αρκετή ώρα τι να γράψω για να είναι πιο επετειακό το ποστ αλλά όπως πάντα δεν κατέληξα πουθενά. η παραπάνω εικόνα είναι ο τίτλος της πρώτης ανάρτησης, αρχικά σκεφτόμουν να βάλω σκόρπιες λέξεις από όλα τα ποστ, μετά τους τίτλους από όλα τα ποστ, μετά ένα κείμενο με τους τίτλους από όλα τα ποστ που θα είναι hyperlinks και θα οδηγούν ο καθένας στο ποστ του, αλλά τα απέρριψα κυρίως λόγω χρόνου. αποφάσισα τελικά να αφήσω μαύρο το φόντο και στο κέντρο τον τίτλο. η πρώτη νύχτα.. αυτός ο τίτλος, αυτές οι λέξεις αρχίζουν και παίρνουν μια ιδιαίτερη σημασία, σχεδόν μαγική.. η πρώτη νύχτα.. (και το σταματάω εδώ για να μην αρχίσω όπως με το μυστικός αναγνώστης:Ρ) τώρα δεν ξέρω ποιος είναι ο επόμενος στόχος, οι 200 αναρτήσεις; η ο χρόνος; αποκλείεται να μην γίνει κάτι και να μην αποχωριστώ ούτε για μια μέρα το computer και το ίντερνετ. τέσπα φτάνει με αυτά.. μια σκέψη που μου ήρθε και ήθελα να την αναφέρω, σχετικά με τις ώρες που γράφω και τις μέρες.

εχθές π.χ.. έγραψα το ποστ (αν και δεν έγραψα και τίποτα αλλά λέμε τώρα..) γύρω στις 3, η Κυριακή που ήταν του Αγίου Βαλεντίνου (θα ξεράσω..) είχε τελιώσει.. η καθαρά Δευτέρα δεν είχε αρχίσει ακόμα.. εκείνες οι ώρες που γράφω είναι σαν να είναι ανάμεσα στις μέρες.. σαν να μην ανήκουν πουθενά, όλα είναι η στο τέλος τους ή πριν την αρχή τους, στην ουσία δεν είναι τίποτα..

σήμερα τέλειωσε η τριήμερη εξορία μου στην βραδινή βάρδια.. από αύριο ξανά στο συνηθισμένο ωράριό μου.. για να καταλάβετε την διαφορά, σήμερα ήρθα στο σπίτι στις 2, ενώ συνήθως έρχομαι στις 12..

το καλό ήταν ότι κάναμε και πάλι πειράματα.., το κακο είναι ότι με δεσμεύει το σύμφωνο μυστικότητας που έχω υπογράψει και δεν μπορώ να τα μοιραστώ.. ο κόσμος δεν είναι ακόμα έτοιμος..

εναλακτικός τίτλος του ποστ θα μπορούσε να είναι η έβδομη νύχτα part 2, ότι λέει εκείνη η ανάρτηση τό ένοιωσα και σήμερα.. plus μια τρυφερότητα.. (μου είναι τόσο δύσκολο να γράφω τέτοια πράγματα..) δεν περίμενα να νοιώσω έτσι.. δεν έχει σχέση με τον έρωτα, απλά οι καταστάσεις.. μακάρι να ήμουν λίγο πιο εκδηλωτικός και λιγότερο ψυχρός..

φεύγω, πριν με πάρει η κάτω βόλτα

C'era una volta

Give in to me

ένα τραγούδι από MJ για το σημερινό post,

Το Νησί

Διαβάζωντας τις αναμνήσεις επί χάρτου, συνάντησα στην αρχή του κεφαλαίου "Για τα Νησολόγια" ένα κομμάτι που έμοιαζε να μιλάει για κάτι γνωστό. ακολουθεί το απόσπασμα...

οι χώρες της Ουτοπίας βρίσκονται (με μεμονωμένες εξαιρέσεις, όπως το βασίλειο του Πατρός Ιωάννη) σε νησιά. Το νησί γίνεται αντιληπτό σαν ένας απρόσιτος μη-τόπος, στον οποίο φτάνεις τυχαία, αλλά άπαξ και φύγεις, δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις ποτέ. Επομένως ένας τέλειος πολιτισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε ένα νησί και εμείς τον πληροφορούμαστε μέσα από θρύλους.

και λίγο παρακάτω η final connection "από την εποχή του Αγίου Μπραντάνου το νησί ήταν πάντα Insula Perdita" δηλαδή Χαμένο Νησί ή LOST island..

ξέρω πως ο Έκο δεν είχε αυτό στο μυαλό του, αλλά εγώ το είχα και διαβάζοντας το βρήκα. και καθώς έχω το LOST συνεχώς στο μυαλό μου το βρίσκω παντού ακόμα και στα πιο άσχετα μέρη, δεν θα το έβρισκα σε κάτι που μοιάζει σχετικό;

το νησί λοιπόν.

η πρώτη εικόνα είναι ένας χάρτης του νησιού ζωγραφισμένος από την Ρουσώ, δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι για το σχήμα των ακτών του και την έκταση των οροσειρών του αλλά δεν είναι αυτό που μετράει. Το νησί, είναι μια επιφάνεια γης που περιτριγυρίζεται από θάλασσα και αυτό αρκεί.

για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το νησί βρισκόταν στον νότιο ειρηνικό ωκεανό αλλά στο τέλος της 4ης σαιζόν ο Μπεν το μετακίνησε οπότε η τωρινή τοποθεσία του είναι άγνωστη, μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε.

στην παραπάνω φωτογραφία φαίνεται ένας τρόπος για να εντοπίσεις την θέση του νησιού. (τουλάχιστον στο σύμπαν του LOST)σε έναν σταθμό της πρωτοβουλίας Ντάρμα που βρίσκεται πάνω από μια ιδιαίτερη ποσότητα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που έχει την ιδιότητα να επικοινωνεί με άλλες παρόμοιες ανά τον κόσμο όπως μας λέει η Ελοίζ Χώκινγ βρίσκεται ένα εκκρεμές του Φουκό ρυθμισμένο ποιος ξέρει με ποιον μυστηριώδη τρόπο που χαράσσει πάνω σε έναν χάρτη την αναμενόμενη θέση του νησιού σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, όταν το νησί βρίσκεται σε κίνηση, δεν ξέρουμε αν αυτός ο τρόπος δουλεύει και όταν το νησί έχει σταματήσει οριστικά σε μια συγκεκριμένη θέση.


το νησί αντιμετωπίζεται από τους ήρωες σαν να έχει δική του θέληση και σκοπούς. ο Λοκ αρκετές φορές λέει πως το νησί τους έφερε εκεί, πως το νησί του είπε να κάνει κάτι ή του έδειξε κάτι. αρκετά από αυτά είναι πράξεις άλλων που απλά αποδίδονται στο νησί αλλά υπάρχουν και άλλα που σωστά αποδίδονται σε αυτό. Το νησί, έχει θεραπευτικές ιδιότητες, γιάτρεψε την Ρόουζ από τον καρκίνο της και τον Λοκ από την αναπηρία του, επίσης επιτάχυνε την ανάρρωση του Μπεν και γιάτρεψε τον Τζιν από την στειρότητά του.


για να φτάσεις στο νησί, ακόμα και αν γνωρίζεις την θέση του πρέπει να το προσεγγίσεις με ορισμένο τρόπο αλλιώς δεν θα τα καταφέρεις, στην τέταρτη σαιζόν είδαμε πως μια συγκεκριμένη πορεία μπορούσε να σε οδηγήσει στο νησί και μια ανάλογη να σε απομακρύνει, οποιοδήποτε λάθος θα ήταν μοιραίο, ίσως και θανατηφόρο. Στο πλόιο Καχάνα που είχε σταλεί για να βρει το νησί και ήταν αγκυροβολημένο κάποια μίλια μακρυά του χωρίς να το προσεγγίζει παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα φαινόμενα σε ορισμένα μέλη του πληρώματος. όλα είχαν να κάνουν με τις χρονικές ανωμαλίες που το νησί προκαλούσε. όπως δείχνουν τα πράγματα ο χρόνος στο νησί κυλάει με πιο αργό ρυθμό, και η πορεία που ακολουθείς για να το προσεγγίσεις μπορεί να σε οδηγήσει σε ταξίδι στον χρόνο. Όταν ο Μπέν μετακίνησε το νησί για πρώτη φορά τηλεμεταφέρθηκε στην Τυνησία και μάλιστα τρία χρόνια στο μέλλον. το ίδιο και ο Λοκ. Το νησί φαίνεται να ήταν συνδεδεμένο με εκείνο το συγκεκριμένο σημείο, και είναι μυστήριο αν αυτή η σύνδεση υπάρχει ακόμα η αν σε μια ενδεχόμενη μετακίνηση του νησιού αυτός που θα το μετακινούσε τώρα θα τηλεμεταφερόταν κάπου αλλού. Τις μυστηριώδης ιδιότητες αυτές του νησιού θέλησε να τις εκμεταλευτεί για επιστημονικούς σκοπούς η πρωτοβουλία Ντάρμα και σε ένα από τα βίντεο της στον σταθμό Ορχιδέα αναφέρει πως στα βουνά του νησιού υπάρχει μια ποσότητα εξωτικής ύλης που εκμεταλεύεται ο σταθμός ωστέ να κάνει πειράματα πάνω στον χωροχρόνο. επίσης το νησί φαίνεται ικανό να επιλέγει αυτούς που θέλει να φτάσουν σε αυτό και να τους αναγνωρίζει όπως έγινε όταν από την πτήση της Ατζίρα επέλεξε και μετέφερε στο έδαφος του μόνο συγκεκριμένους επιβάτες και επιζώντες της πτήσης της Οσεάνικ.


Το νησί επίσης φαίνεται οτι κατοικείται από τα αρχαία χρόνια, αφού πάνω του βρίσκεται το γιγαντιάιο άγαλμα ενός αιγύπτιου Θεού (αν και καταστράφηκε και έμεινε μόνο το πόδι του..) και ένας Ναός μάλλον βουδιστικός, πράγμα που σημαίνει πως τουλάχιστον δύο πολιτισμοί αναπτύχθηκαν στο νησί.


Παρά τις θαυμαστές ιδιότητές του όμως, το νησί μπορεί να καταστραφεί όπως μας έδειξε η 6η σαιζόν, στην παράλληλη πραγματικότητα όπου η Τζουλιέτ ανατίναξε την βόμβα υδρογόνου και τίποτα από όσα έκαναν οι επιζώντες δεν συνέβη το νησί καταποντίστηκε και έμεινε έτσι για τουλάχιστον 30 χρόνια.

σε μια παράλληλη πραγματικότητα το νησί έχει για πάντα χαθεί, αλλά ο κόσμος εξακολουθεί να υπάρχει, μου κάνει κάποια εντύπωση γιατί βλέπωντας το LOST και τους ήρωες να κάνουν ότι μπορούν για να φύγουν από αυτό, να το προσεγγίσουν, να το μελετήσουν, να το καταλάβουν, να το υπηρετήσουν να το προστατέψουν νομίζεις πως όλος ο κόσμος είναι αυτό το νησί. επιστρέφω λοιπόν στο απόσπασμα απο τις αναμνήσεις "Επομένως ένας τέλειος πολιτισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε ένα νησί και εμείς τον πληροφορούμαστε μέσα από θρύλους" αυτό που μένει να βγει αληθινό είναι αυτός ο τέλειος πολιτισμός και μάλλον αυτός που θα κληθεί να εξεταστεί ως προς το κριτήριο αυτό είναι ο πολιτισμός των Άλλων, που όπως έχω πει και στην περιγραφή του πρώτου επεισοδίου της 6ης σαιζόν, δεν μου φαίνεται και τότο τέλειος.. έχω περιέργεια να δω πως θα εξελιχθεί, τί είναι αυτό το σημαντικό που πρέπει να διασωθεί, γιατί σε αυτό το μυστηριώδες και θαυμαστό μέρος Αυτοί. Το LOST είναι ο θρύλος που μας πληροφορεί για αυτόν τον πολιτισμό;

Très Riches Heures du Duc de Berry

Μου κάνει πάντα εντύπωση πως μέσα από διαφορετικά μονοπάτια καταλήγεις σε προορισμούς γνωστούς και μέρη που έχεις ήδη επισκεφθεί. Στην περίπτωση μας η παραπάνω εικόνα, ο μήνας φεβρουάριος όπως τον παρουσιάζει το ημερολόγιο του βιβλίου Tres Riches Heures Du Duc de Berry, άρχισα να διαβάζω το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, αναμνήσεις επί χάρτου* (θα αναφέρω κάτι αργότερα σχετικά με τον τίτλο) και έφτασα στο κεφάλαιο που λέγεται Tres Riches Heures, και μιλάει για το εν λόγω εικονογραφημένο μεσαιωνικό χειρόγραφο, και λέω τί είναι αυτό.. από που το ξέρω, κάτι μου θυμίζει βάζω λοιπόν στο google τον τίτλο και επιλέγοντας τις εικόνες μου εμφανίζει αποτελέσματα που βρίσκω γνωστά.. αυτό λοιπόν είναι.. είχα ξανασυναντήσει παλιότερα τις εικόνες γιατί τις χρειαζόταν η sis για μια εργασία, δεν θυμόμουν όμως πως προέρχονταν από το συγκεκριμένο βιβλίο. Μπήκα στην πηγή (βλέπε: wikipedia) και εντόπισα τις εικόνες με τους μήνες και διάλεξα τον Φεβρουάριο, με σκοπό βέβαια να την αναρτήσω στο σημερινό ποστ. μέχρι αυτήν την στιγμή (ή εκείνη την στιγμή) δεν ήξερα τι θα έγραφα αλλά έγινε αυτό και τώρα γράφω αυτά:Ρ πλησιάζει 4..

έτσι περνούσαν τον Φεβρουάριο τους τον 15 αιώνα, κόβοντας ξύλα.. πηγαίνοντας στην αγορά με γαιδάρους.. τριγυρνώντας άσκοπα στο κρύο φορώντας μόνο ένα σάλι(; ή ότι και αν είναι εκείνο το άσπρο πράγμα..) τα πρόβατα μαζεμένα στο μαντρί, οι γυναίκες ζεσταίνονται μπροστά στην φωτιά και ένας μεσαιωνικός Jubei κάθεται δίπλα στα πόδια τους. οικόσιτα περιστέρια.. άραγε τα είχαν για να τα τρώνε; η μήπως έστελναν και μηνύματα; δεμάτια από κλαδιά και βαρέλια που περιέχουν ποιος ξέρει τι.. αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι τι είναι εκείνο το κυκλικό κτίσμα στα δεξιά της εικόνας. ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος που είναι φτιαγμένος ο φράχτης, λες και είναι καλάθι. ενδιαφέρον παρουσιάζει και η παρουσία τόσων αστρολογικών αναφορών σε ένα βιβλίο που είναι θρησκευτικό, Υδροχόος και ιχθύες, το άρμα του ήλιου και ένα σεληνιακό ημερολόγιο.

*όσον αφορά τον τίτλο του βιβλίου του Έκο, ο ελληνικός τίτλος είναι Αναμνήσεις επι χάρτου, κείμενα για τη βιβλιοφιλία (προφανώς από το ασκήσεις επί χάρτου) ο τίτλος του πρωτοτύπου είναι LA MEMORIA VEGETALE e altri scritti di bibliofilia, που σημαίνει προφανώς Η ΦΥΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ και άλλα κείμενα για την βιβλιοφιλία, όλως παραδόξως προτιμώ τον ελληνικό τίτλο. Αναμνήσεις επί χάρτου.. η φυτική μνήμη είναι ένα είδος μνήμης σχετικά με τα βιβλία, θα αντιγράψω όσα λέει ο Έκο μια άλλη μέρα για όσους ενδιαφέρονται. λοιπόν... στα επόμενα posts του emeroblogio.. η φυτική μνήμη και τα εικονογραφημένα περιθώρια των βιβλίων, αν και δεν ξέρω πότε!

βρείτε τις διαφορές

η ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών μου είπε πως ο ζωγράφος της κάποτε wallpaper μου είναι ο Caspar David Friedrich, όλες οι παραπάνω εικόνες δεν δείχνουν το ίδιο πράγμα; η πρώτη και η τελευταία είναι ο ίδιος πίνακας αλλά μιλάω για όλες. δεν είναι το ίδιο φανταστικό τοπίο; δεν δείχνουν όλες την ίδια μοναξιά. θυμάμαι να κοιτάζω την wallpaper μου και να φαντάζομαι την θανατερή ησυχία που σίγουρα θα επικρατούσε, η πομπή σίγουρα θα ήταν σιωπηλή χωρίς ψαλμωδίες κτλπ. η παγωμένη ατμόσφαιρα και τα ξερά δέντρα. μακάρι να μπορούσα να θυμηθώ τις ακριβείς μου σκέψεις. και τα τραγούδια που άκουγα τότε, όλα έμοιαζαν να παίρνουν κάτι από την παραπάνω εικόνα, ακόμα δεν μπορώ να θυμηθώ αν μου την είχαν στείλει ή αν την είχα στείλει εγώ, θυμάμαι να συζητάω και να μιλάμε για την μελαγχολία που βγάζει.. monastery graveyard in the snow..

Βασιλόπιτα

Σήμερα στην δουλειά κόψαμε Βασιλόπιτα.. νωρίς σχετικά με πέρυσι που κόντευε το Πάσχα όταν αποφασίσαμε να κόψουμε! δυστυχώς δεν κέρδισα εγώ το φλουρί και το δώρο.. (πέρυσι το είχα κερδίσει όμως!!) αλλά δεν με πείραξε και πολύ γιατί έπεσε σε άτομο που συμπαθώ οπότε οκ.. αν έπεφτε σε κανέναν εχθρό μου θα είχα να σκάω και για αυτό:Ρ
σήμερα για άλλη μια φορά σκεφτόμουν έντονα το ότι πρέπει να φύγω από εκεί, να παραιτηθώ.. ελπίζω σύντομα να το επιτρέψουν οι συνθήκες. εχθές αγόρασα ένα βιβλίο και όταν λέω εχθές εννοώ προχθές.. και όταν εννοώ προχθές εννοώ την Δευτέρα. Λέγεται Αναμνήσεις επί χάρτου και είναι του Ουμπέρτο Έκο, πληρώθηκα την Δευτέρα και είπα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, έτσι μετά την δουλειά πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο και το αγόρασα, είχε και κάποια άλλα που ήθελα να πάρω αλλά τα αφήνω για αργότερα. το βιβλίο το έχω λοιπόν από την δευτέρα, το έχω δίπλα στο μαξιλάρι μου και δεν κατάφερα να διαβάσω ούτε τρεις σελίδες. άρχισα αλλά μόλις έβλεπα πως δεν διάβαζα ουσιαστικά αλλά απλά τα μάτια μου περνούσαν πάνω από τις γραμμές χωρίς κανένα νόημα να περνάει στον εγκέφαλο μου το άφηνα. μάλλον θα κάτσω να το διαβάσω στο επόμενο ρεπό μου. και έχω να τελειώσω και την αισθηματική αγωγή που την παιδεύω εδώ και τόσο καιρό.. νιώθω πραγματικά τύψεις!
σήμερα είχα την ευκαιρία να μπω για λίγο στο γυναικείο μυαλό και να συγκρίνω τον τρόπο σκέψης και δράσης σε μια δεδομένη κατάσταση σε σχέση με τον ανδρικό και κατέληξα στο ότι ο διαχωρισμός δεν είναι σωστός. και πάλι καταλήγεις στον χαρακτήρα ανεξαρτήτως φύλου. επίσης μέσα από μια συζήτηση συνειδητοποίησα πόσες από τις συμπεριφορές μας είναι κατάλοιπα των αρχέγονων ενστίκτων μας, κάτι στο οποίο είχα καταλήξει και στο παρελθόν διαβάζοντας διάφορα για την επιστήμη της ψυχολογίας.
στο προηγούμενο ποστ, το τίποτα σπουδαίο, έγραψα πως νιώθω μόνος, και μετά στην απάντηση στο σχόλιο που με ρωτούσε γιατί νιώθω μόνος έγραψα πως νιώθω μόνος γιατί δεν επηρεάζω την ζωή κανενός. δεν ξέρω ποιος είναι ο ορισμός της μοναξιάς αλλά για μένα είναι αυτός.. νιώθω πως περνάω από αυτόν τον κόσμο και δεν αγγίζω κανέναν, δεν θα αφήσω καμία ανάμνηση πίσω μου. μετά ο φίλος fgoa3 μου είπε πως δεν μπορώ να γνωρίζω αν επηρεάζω την ζωή κανενός και εγώ του είπα πως αν δεν το γνωρίζω για μένα είναι σαν να μην την επηρεάζω, και αφού το θέμα μας είναι το πως νιώθω εγώ είναι το ίδιο πράγμα.
δεν ξέρω τι μου γίνεται..
και επίσης δεν ξέρω γιατί σχολιάζω τα σχόλιο σε ποστ:Ρ σε λίγο θα αρχίσω να σχολιάζω και γω δεν ξέρω τι!
αυτά.. είναι αργά (3:29) και πρέπει να κοιμηθώ για να ξυπνήσω αύριο, το μυαλό μου ήδη κοιμάται οπότε αν είναι οτιδήποτε από τα παραπάνω μπερδεμένο φταίει το γεγονός αυτό.
εν τω μεταξύ κάποιος σήμερα ξεσκίστηκε να αντιγράφει εικόνες! χαίρομαι γιατί σίγουρα διαβάζεις και κάτι από όσα γράφω αλλά θέλω να μάθω και ποιος είσαι!! ποιος είσαι; αυτά.. κλείνω γιατί...

What Kate Does

η Κέητ ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ως χαρακτήρας.. και για αυτό τα επεισόδια που ήταν Κεητκεντρικά με έκαναν να νιώθω λες και μου έκλεβαν ένα επεισόδιο από την αγαπημένη μου σειρά.. ένα χαμένο επεισόδιο.. και με το σημερινό δεν ένιωσα πολύ διαφορετικά. περίμενα να τελειώσουν οι σκηνές με την Κέητ και να ξαναγυρίσουμε στους υπόλοιπους. Στούς Άλλους.. στον Ναό, τους επιζώντες.. στους οποιουσδήποτε, να μάθουμε μερικά ακόμα πράγματα.. δυστυχώς αυτό το επεισόδιο δεν είχε καθόλου Λοκ.. αν είναι δυνατόν, τεσπά ασ προχωρήσω στην περιγραφή, που αυτήν την φορά θα την κάνω από μνήμης και με την βοήθεια της Lostpedia και όχι βλέποντας συγχρόνως το επεισόδιο όπως την προηγούμενη φορά. Λοιπόν.. στο πρήβιουσλη ον λοστ.. έχουμε φλασμπακ με τον Σώγιερ και την Τζουλιέτ, η Κέητ στην παράλληλη πραγματικότητα, κλέβει ένα ταξί και μαζί με αυτό απαγάγει και την Κλαιρ που ήταν επιβάτης. τελικά καταλήγουν μαζί στο σπίτι της οικογένειας που η Κλαιρ θα έδινε το μωρό αλλά ο σύζυγος παράτησε την γυναίκα του και εκείνη δεν μπορεί να το κάνει μόνη της, η Κλαιρ απογοητεύεται αλλά όχι για πολύ γιατί την πιάνουν οι πόνοι.. και πάει με την Κέητ στο νοσοκομείο όπου ένας γιατρός που τυχαίνει να είναι ο Ήθαν!!!! (που λόγω καταστροφής του νησιού.. δεν μεγάλωσε εκεί για να γίνει ένας Άλλος.. αλλά στον έξω κόσμο όπου έγινε γυναικολόγος) η Κλαιρ σε μία στιγμή που έχει κάτι επιπλοκές αποκαλεί το μωρό της Άαρων.. που σημαίνει πως αυτό το όνομα ταιριάζει στο παιδί αυτό άσχετα με το που βρίσκεται, επίσης καταλαβαίνουμε πως οι ζωές των επιβατών της πτήσης μπλέκονται με τρόπους παρόμοιους με εκείνους της ορίτζιναλ χρονικής γραμμής. π.χ Κλαιρ, Κέητ, Άαρων..

στον Ναό, ο Σαγίντ έχει αναστηθεί και δεν ξέρει τι γίνεται.. ο Λένον πάει στον Ντόγκεν και του λέει τα νέα και εκείνος πάει στον Σαγίντ.. όταν γίνονται όλα αυτά ο Σώγιερ ανακοινώνει πως θα αποχωρήσει από τον Ναό.. οι Άλλοι διαμαρτύρονται και του λένε πως πρέπει να μείνει για την δική του προστασία.. αλλά ο Σώγιερ έχει ένα όπλο και σημαδεύει τον Ντόγκεν τον ιάπωνα αρχηγό τους οπότε το σκάει ανενόχλητος, η τελευταία του κουβέντα στην Κέητ είναι να μην τον ακολουθήσει, αλλά εκείνη όταν οι Άλλοι πάνε να τον βρούνε πάει μαζί τους.. και ο Τζίν επίσης.

Στον ναό.. ο Ντόγκεν παίρνει τον Σαγίντ για να του κάνει μερικές ερωτήσεις, αλλά τον δένει σε ένα τραπέζι και του φυσάει στάχτη, προφανώς σε κάποια σχέση με το black smoke monster υποψιαζόμαστε πως τώρα που αναστήθηκε μπορεί να είναι υποχείριο του Σωσία. ο Ντόγκεν μετά την στάχτη τόν βασανίζει με ηλεκτρισμό και έπειτα με ένα πυρακτωμένο σίδερο, ο Σαγίντ φαίνεται να υποφέρει, τους λέει πως δεν έχει κανένα μυστικό αλλά εκείνοι, και συγκεκριμένα ο Λένον του λέει πως όλο αυτό ήταν μια δοκιμασία και πως πέρασε. όταν παίρνουν τον Σαγίντ από εκεί μέσα, μιλάνε ο Λένον με τον Ντόγκεν και παραδέχονται πως ο Σαγίντ δεν πέρασε την δοκιμασία.. αργότερα πάει ο Τζακ να ζητήσει εξηγήσεις γιατί βασάνισαν τον φίλο του και ο Ντόγκεν του δίνει ένα χάπι και του λέει να το δώσει στον Σαγίντ, λέγοντας του πως ο Σαγίντ έχει μολυνθεί και πρέπει να πάρει το χάπι για να μην προχωρήσει η μόλυνση, ο Τζακ πάει στον Σαγίντ που του λέει πως αν ο Τζακ πιστεύει πως πρέπει να το πιει τότε αυτός θα το πιεί.

αργότερα ο Τζακ επιστρέφει στον Ντόγκεν που καταλαβαίνει πως ο Σαγίντ δεν πήρε το χάπι. ο Τζακ απαιτεί να μάθει τί έχει το χάπι αλλά ο Ντόγκεν του λέει πως δεν έχουν χρόνο και πρέπει να τον εμπιστευτεί και να βάλει τον Σαγίντ να το πάρει. τότε ο τζακ πάει να το καταπιεί αλλά ο Ντόγκεν μέ κάτι χτυπήματα και την λαβή χάμλινγκ ή όπως λέγεται τον κάνει να φτύσει το χάπι και του λέει πως περιείχε δηλητήριο!! ο Τζακ ρωτάει γιατί θέλουν να σκοτώσουν τον Σαγίντ και ο Ντόγκεν του λέει πως ένα σκοτάδι απλώνεται στον φίλο του και μόλις φτάσει στην καρδιά του θα έχει χαθεί για πάντα. και πως το ίδιο συνέβη και στην αδελφή του.. νωρίτερα του είπε πως πιστεύουν πως ο Σαγίντ έχει διεκδικηθεί. (από την Dark side?) εν τω μεταξύ.. στο δάσος.. η Κέητ το σκάει από τους Άλλους μαζί με τον Τζιν και χωρίζονται, ο Τζιν για να βρει την Σαν και η Κέητ για να βρει τον Σώγιερ. Τον βρίσκει στις καλύβες, στο παλιό του σπίτι, καθώς έδειχνε τις καλύβες ερειπωμένες σκεφτόμουν πως για τον Σώγιερ οι χαρούμενες μέρες του με την Τζουλιέτ απέχουν καμιά βδομάδα το πολύ, ενώ έχουν περάσει τριάντα χρόνια.. κάτι παρόμοιο σκεφτόμουν και για την Κέητ με τον Τζακ, λίγο πριν φύγει η Κέητ για να βρει τον Σώγιερ, αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τρία χρόνια εκτός νησιού και για ένα διάστημα μένανε μαζί, αγαπιόντουσαν (ίσως αγαπιούνται ακόμα) κατέληξαν να χωρίσουν όταν ο Τζακ έγινε ένας μουσάτος αλκοολικός, εθισμένος στο oxycodone (αν θυμάμαι καλά) ζηλιάρης καταθλιπτικός, και να τοι πάλι στο νησί σαν να μην πέρασαν αυτά τα τρίζα χρόνια, λες και είναι λίγο μετά την συντριβή του αεροσκάφους και αυτοί τρέχουν στα δάση προσπαθώντας να επιβιώσουν και να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον.

τεσπά.. μεγάλη παρέκβαση αυτή.. λοιπόν.. η κέητ βρίσκει τον Σώγιερ που νιώθει υπεύθυνος για τον θάνατο της Τζουλιέτ και την αγαπάει και του λείπει.. και λέγοντας πως σκόπευε να της πει να τον παντρευτεί πετάει το δαχτυλίδι που της είχε πάει στην αποβάθρα.. και λέει στην Κέητ πως αν φύγει τώρα θα είναι στον Ναό πριν να νυχτώσει, η Κέητ κλαίει.. συγκινημένη ή για κάποιον άλλον λόγο.. όταν ο Σώγιερ την ρώτησε τι γυρεύει αυτή εκείνη του είπε πως ήρθε να βρει την Κλαιρ και νιώθει πως αν την έβρισκε και την πήγαινε στον Άαρων (που είναι εκτός νησιού) τότε όλα αυτά θα είχαν κάποιο νόημα. στο δάσος ο Τζιν επιστρέφει στον ναό αλλά τον βρίσκουν οι Άλλοι και ένας από αυτούς πάει να τον σκοτώσει παρόλο που ο άλλος του λέει πως δεν μπορεί γιατί είναι ένας από Εκείνους (ποιους εκείνους μόνο να εικάσουμε μπορούμε αλλά προφανώς είναι κάποιοι σπουδαίοι) τον σώζει η Κλαιρ, που πυροβολεί τους 'Αλλους.. η πρώτη εμφάνιση στο νησί της Κλαιρ μετά την εξαφάνισή της.. και σε συνδιασμό με αυτό που είπε για αυτήν ο Ντόγκεν στον Τζακ είναι πολύ ενδιαφέρον.

τις φωτογραφίες τις πήρα από την Lostpedia.. η Κλαιρ, φοράει καρό πουκάμισο, όπως και ο Κρίστιαν νομίζω σε αρκετές από τις post mortem εμφανίσεις του.. είναι κάποιο στοιχείο αυτό.. αυτά.. θα ήταν ακόμα καλύτερο επεισόδιο αν είχε λιγότερη Κέητ :Ρ το επόμενο όμως θα είναι αφιερωμένο στον Λοκ, οπότε θα είναι ΤΕΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ υποθέτω και ελπίζω :) αυτά..

τίποτα σπουδαίο

τίποτα σπουδαίο σήμερα, μόνο μερικές στιγμές μέσα στην φασαρία και την κίνηση να μου θυμίσουν πόσο μόνος είμαι
ολόκληρο ποστ αύριο με το Lost

sword of the stranger και η μεθεπόμενη ημέρα

βλέποντας προχθές το Σαμουράι Χ, πρόσεξα στα related videos και ένα άνιμε που δεν είχα ακούσει, λεγόταν Sword of the Stranger και όπως διάβασα στα σχόλια ήταν καταπληκτικό έτσι το έβαλα στα αγαπημένα και σήμερα το είδα! πολύ ωραίο και οι σκηνές μάχης καταπληκτικές μου θύμισαν τα crouching tiger hidden dragon και το hero, όπως και διάφορα video games με σαμουράι.

η ιστορία ξεκινάει με ένα μικρό αγόρι τον Κοτάρου και το σκυλί του τον Τομπιμάρου, για κάποιον λόγω κοινηγάνε το αγόρι κάποιοι κινέζοι πράκτορες απεσταλμένοι του Αυτοκράτορα της δυναστείας Μινγ, δεν νομίζω πως λένε κάπου εποχή αλλά πρέπει να είναι στα τέλη της δυναστείας (που όπως μου λέει η wiki, τέλειωσε το 1644) γιατί υπάρχει ένα πυροβόλο όπλο. ο Κοτάρου βρίσκει καταφύγιο σε έναν εγκατελειμένο ναό όπου συναντάει έναν ανώνυμο Σαμουράι που τον βοηθάει όταν οι Κινέζοι έρχονται να τον πιάσουν. απο τις αναμετρήσεις των Κινέζων πρακτόρων νωρίτερα με διάφορους έχουμε πάρει την ιδέα ότι είναι πολύ καλοί στις πολεμικές τέχνες και όταν ο ανώνυμος σαμουράι (later known as Nanashi) νικάει έναν από αυτούς καταλαβαίνουμε πως είναι πολύ ικανός μαχητής. στην πάνω φώτο είναι ο Νανάσι, ο Κοτάρου και ο Τομπιμάρου.

και σε αυτήν το ίδιο. το περίεργο με τον Νανάσι, είναι ότι έχει δεμένο το σπαθί του στην θήκη του με τέτιον τρόπο που δεν μπορεί να το τραβήξει για να πολεμήσει με αυτό. όταν τον ρωτάει ο Κοτάρου τι είναι αυτό, το περίεργο δέσιμο, εκείνος του λέει πως είναι κάτι σαν όρκος, προσευχή.. και πως είναι μυστικός ο λόγος. ο Κοτάρου προσλαμβάνει τον Νανάσι για να τον πάει μέχρι κάποιον Ναό (κάποιον συγκεκριμένο ναό που ξεχνάω το όνομά του) και να βοηθήσει τον Τομπιμάρου που δηλητηριάστηκε από το όπλο κάποιο Κινέζου (καταραμένοι κινέζοι.. ) πριν επέμβει ο Νανάσι και τους σώσει. καθώς ταξιδεύουν δένονται χωρίς βέβαια να το παραδέχονται ανοιχτά. στην πορεία μαθαίνουμε πως ο λόγος που οι Κινέζοι ψάχνουν τον μικρό είναι γιατί θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν σε μια τελετή και να πάρουν το αίμα του γιατί όπως λέει μια προφητεία, το αίμα του είναι βασικό συστατικό σε ένα φάρμακο το οποίο χαρίζει την αιώνια ζωή και το θέλουν για τον αυτοκράτορά τους. (τελικά η δυναστεία έπεσε γιατί ο Νανάσι έσωσε τον Κοτάρου και ο Αυτοκράτορας δεν έγινε αθάνατος.. :Ρ) ο Νανάσι πηγαίνει τον Κοτάρου στον ναό που πρέπει να τον πάει.. ο Τομπιμάρου έχει γίνει καλά αλλά μόλις ο Νανάσι αφήνει τον Κοτάρου, οι μοναχοί του ναού τον παραδίνουν στους Κινέζους!! (άτιμοι Γιαπωνέζοι) όταν ο Νανάσι καταλαβαίνει τι έχει γίνει προσπαθεί να τον σώσει αλλά δεν προλαβαίνει γιατί στο κυνηγητό ένας Κινέζος του σκοτώνει το άλογο. (έχουν κάποιο θέμα με τα ζώα in general οι chinese) και όπως είναι φυσικό δεν μπορεί να τους ακολουθήσει με τα πόδια. οι Κινέζοι απομακρύνονται και πάνε στον ναό που έχουν χτίσει για την συγκεκριμένη τελετή και ανεβάζουν τον Κοτάρου στην κορυφή ενός πύργου για να τον θυσιάσουν στις 12 η ώρα. ο Νανάσι με την βοήθεια του Τομπιμάρου που μυρίζει και βρίσκει τα ίχνη πάνε στον Ναό και γίνεται η μεγάλη μάχη.. ο αρχικακός είναι ένας ξανθός Κινέζος, που δεν είναι Κινέζος αλλά έχει μεγαλώσει στην Κίνα και είναι ο ικανότερος πολεμιστής τους. στο πρόσωπο του Νανάσι βρίσκει τον άξιο αντίπαλο που έψαχνε μια ζωή και αναμετριούνται. φυσικά ο Νανάσι ως ο καλός της υπόθεσης νικάει σε μια πολύ όμορφα σκηνοθετημένη και χορογραφημένη και ζωγραφισμένη (:Ρ) μάχη. μετά παίρνει τον Κοτάρου και χάνονται καβάλα στο ηλιοβασίλεμα ή στην αυγή κάτι από τα δύο.. μου άρεσε πραγματικά. πέρα από τις μάχες έχει πολύ όμορφες εικόνες, όταν αρχίζει να χιονίζει προς το τέλος είναι τέλειο, σαν πίνακας.. και επίσης σε βάζει να σκεφτείς διάφορα πράγματα (όχι πολύ βαθιά. ακριβώς όσο πρέπει..) ο αυθορμητισμός και η γκρίνια του Κοτάρου σε τραβάνε και ο Τομπιμάρου χωρίς να πει μια λέξη πρωταγωνιστεί. ο Νανάσι βασίζεται στο στερεότυπο του man with no name που κλασικά έχει ένα deep secret να τον βασανίζει αλλά καταβάθος είναι πολύ καλός τύπος. γενικά πολύ ωραία ταινία και ήρθε και από το πουθενά, πράγμα που την κάνει ακόμα καλύτερη.

http://www.youtube.com/watch?v=RY8br0fiWOQ&feature=related

το παραπάνω λινκ είναι για το πρώτο part της ιστορίας.

παιρνόντας στο δεύτερο μέρος του τίτλου, θα πω λίγα λόγια ως συνέχεια στο πρώτο μέρος του χθεσινού ποστ. όπως είπα και εχθές σήμερα δεν θα την έβλεπα και ήμουν έτοιμος να παρατηρήσω την συμπεριφορά μου για να εξακριβώσω την ακριβή φύση των συναιθημάτων μου κατά την διάρκεια της απουσίας της. τελικά εμφανίστηκε από την δουλειά και την είδα στα πεταχτά, σίγουρα ένιωσα κάτι.. αυτό επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις μου πως είμαι ερωτευμένος όταν είμαι μακρυά της. αλλά και πάλι δεν μπόρώ να πω πως την σκέφτηκα ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της ημέρας.. τεσπά τεσπα.. δεν υπάρχει απάντηση σε αυτά.. άσχετο, πρέπει να κουρευτώ και επίσης αύριο αν ξυπνήσω νωρίς θα περάσω από τα μαρκς να δω για μια τελευταία φορά για εκείνο το καταραμένο το μπουφάν.. σήμερα είχε πάλι 1 βαθμό κελσίου όταν επέστρεφα.. δηλαδή πολικό ψύχος..

η επόμενη ημέρα; και absolute justice

ίσως να την έχω ξεπεράσει και αν όχι τώρα σε λίγο σίγουρα.. μιλούσαμε σήμερα και μου έλεγε για τον Άλλον και εγώ τα άκουγα σαν να μην συνέβαινε τίποτα, είμαι ερωτευμένος όταν είμαι μακρυά της, όταν είμαι μόνος μου και σκέφτομαι τον έρωτα, με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο αληθινά είναι ή ήταν όλα αυτά. αν τελικά ένιωσα όσα ένιωσα μόνο και μόνο επειδή είχα ανάγκη να τα νιώσω.

μήπως αυτά εδώ.. αυτά που γράφω τώρα τα γράφω γιατί έχω ανάγκη να τα νιώσω; να νιώσω πως την ξεπερνάω; για να μην πληγωθώ όταν όλα τελειώσουν; τι να τελειώσει; αφού τίποτα δεν άρχισε καν. αύριο δεν θα την δω, θα παρατηρήσω την συμπεριφορά μου και το αν θα μου λείψει.

άλλο θέμα τώρα.. είδα σήμερα ένα διπλό επεισόδιο smallville, και είναι το πρώτο εδώ και πολύ καιρό, 9η σαιζόν και εγώ έχω να δω από την 5η νομίζω.. το επεισόδιο λεγόταν absolute justice και είχε ως θέμα τις δολοφονίες κάποιων μελών της Justice society of America, της πιο παλιάς ομάδας ηπερηρώων, είχε λίγο την αίσθηση των watchmen, μάλλον επειδή έμοιαζε η υπόθεση και σίγουρα το επεδίωξαν. ο Κλαρκ συναντιέται με τον Hawkman και συγκρίνουν την JSA με την ομάδα που έχουν ο Κλαρκ και η Χλόη. η ομάδα τους είναι η νέα γενιά και τα λοιπά.. από ότι είδα και χωρίς να έχω δει όπως είπα για χρόνια την σειρά το έχουν γυρίσει πιο πολύ προς τα κόμικς σεναριακά, δανείζονται ολόκληρα storylines.. το θέμα είναι ότι το ίδιο πράγμα που μπορεί να δουλέψει στο κόμικ δεν θα δουλέψει και στην τηλεόραση. δεν ξέρω αν φταίει το ότι έχω καιρό να παρακολουθήσω αλλά το όλο σκηνικό μου φάνηκε κάπως παρατραβηγμένο.. η σειρά υποτίθεται πως πρέπει να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από ότι τα κόμικς. και η όλη εμφάνιση της JSA όσο και αν με ικανοποίησε σαν φαν, την θεώρησα άστοχη. νιώθω τους δεσμούς με τον πραγματικό κόσμο να διαλύονται.. τώρα θα μου πεις αυτό σε πείραξε; η JSA? εδώ ο Κλαρκ κυνηγούσε wraiths που ξέφυγαν από την phantom zone, ξέρω γω..; btw o Κλαρκ όταν κάνει τις δουλειές που υπό κανονικές συνθήκες θα έκανε ο Superman φοράει αυτό το κοστούμι ή στολή..

προφανώς για να μείνουν πιστοί στον υπέρτατο κανόνα της σειράς no flights no tights.. το κακό είναι ότι ο κλάρκ παραείναι μεγάλος για να μην έχει εμφανιστεί στον κόσμο ως Σούπερμαν. Ναί το smallville δημιουργεί τον δικό του μύθο αλλά όπως και να έχει ο Κλάρκ θα έπρεπε να είχε φορέσει το κοστούμι.. ακόμα και αν δεν του αρέσει..

στην παραπάνω εικόνα ο έφηβος Κλαρκ Κεντ λέει στους γονείς του να κοιτάξουν καλά την στολή γιατί είναι η τελευταία φορά που θα την φορέσει.. :Ρ οκ..

ίσως μετά τον Μάιο όταν θα έχει τελειώσει το LOST και το House, κάτσω και δω τις περασμένες σαιζόν του smallville.. τώρα έχω μόνο την πρώτη για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.. αλλά έχω δει μόνο κομμάτια..

με όλα αυτά νιώθω να πλησιάζει ένα ποστ που τα αρχικά του θα είναι LL...

αυτά για απόψε! δύο διαφορετικά ποστ σε ένα:Ρ

If I go crazy then will you still call me superman
If I'm alive then will you be there to hold my hand
I'll keep you by my side with my superhuman might
Kryptonite

Rurouni Kenshin

αρκετά μελαγχολικό για αυτό το συνιστώ ανεπιφύλακτα, ευτυχώς στο youtube υπάρχουν όλα τα parts.. σήμερα στην δουλειά μου ερχόταν συνεχώς η μουσική από το συγκεκριμένο άνιμε.. και ποιος άλλος υπάρχει για να το μοιραστώ; για πρώτη φορά είδα το Samurai X, στο Μακεδονία TV, και μου άρεσε έτσι όταν έμαθα για το prequel ενθουσιάστηκα, βλέπουμε έναν πολύ διαφορετικό Κένσιν από αυτόν που γνωρίζουμε στην σειρά και μαθαίνουμε και πως απέκτησε την γνωστή ουλή του σε σχήμα Χ. σε κάποιο part o Χίκο Σειτζούρο μιλάει για την γεύση του Σάκε πολύ βαθύ.. μόνο που δεν θυμάμαι σε ποιο.. ελπίζω να υπάρχει κάποιος φαν εκεί έξω!

κενές ημέρες

προσπαθώ εδώ και ώρες να γράψω κάτι.. δεν ξέρω γιατί δεν μου βγαίνει τίποτα.. ελπίζω να είναι ένα writer's block γιατί αυτό προϋποθέτει να είσαι συγγραφέας:Ρ

ίσως (πήγα να γράψω το ίσως σαν είσος!! έλεος..) φταίει το ότι νιώθω κουρασμένος για κάποιον περίεργο λόγο, ίσως φταίει το ότι αυτά που με απασχολούν δεν είναι και τόσο εύκολο να γραφούν εδώ μέσα. έχω βρει μια ωραία εικόνα να βάλω σήμερα, που έχω συνδέσει με το writer's block, επίσης μια ιδέα για όσους ενδιαφέρονται, να συγκρίνουν τις βιογραφίες δύο προσώπων στην wikipedia, ενός πραγματικού και ενός φανταστικού(πχ τον πρωταγωνιστή κάποιας σειράς)

υπάρχει ένα πρόσωπο το οποίο θα ήθελα να μοιραστώ το οτι έχω αυτό το μπλογκ αλλά δεν μπορώ.. [δεν εννοώ Εκείνη(ένας φίλος μου έκανε παράπονο που γράφω το Εκείνη με κεφαλαίο Ε)] φοβάμαι πως δεν θα το καταλάβει, είμαι σχεδόν σίγουρος.. αλλά συχνά θέλω το αναφέρω.. επίσης υπάρχει μία φίλη που θα έπρεπε να έχω ενημερώσει αλλά δεν το έχω κάνει..

έχω βγάλει και μια φώτο το εξώφυλλο του "Ο Τελευταίος των Σιού" και θα το ανεβάσω όταν γράψω ένα ποστ για αυτό.. νυστάζω από τις 5 το απόγευμα αλλά ακόμα δεν το πήρα απόφαση να κοιμηθώ, οι τελευταίες ώρες στην δουλειά ήταν βασανιστικές..

αναρωτιέμαι μερικές φορές για την ανάγκη μας να θεωρούμε κάποιους άνθρωπους ιδανικούς και τέλειους..

τι σου προσφέρει αυτό; πίστη; στον άνθρωπο; δεν ξέρω..

δεν θυμάμαι που βρήκα την παραπάνω φώτο αλλά μου άρεσε.. τι να έγραφε άραγε ο κάτοχος της γραφομηχανής και σε ποια γλώσσα;

emeroblogio, μερικές μέρες είναι κενές..

μια μέρα απουσίας

το μυαλό μου είναι τελείως άδειο απόψε, δεν έχω τίποτα να γράψω.. μου την έσπασαν κάποια πράγματα στην δουλειά.. αλλά έγιναν και άλλα που με ευχαρίστησαν οπότε η κατάσταση ισορροπεί.. αύριο είμαι πρωί και αυτό σημαίνει πως θα επιστρέψω νωρίς στο σπίτι και θα έχω χρόνο για μένα.. σήμερα η μέρα ήταν δύσκολη, όπως κάθε μέρα μετά από ρεπό, θέλεις χρόνο να συνηθίσεις ξανά, μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά είναι αληθινό, τουλάχιστον για μένα. πόσο μακρυά μπορεί μια μέρα απουσίας να σε κάνει να νιώσεις.

my blueberry night

τέλειωσε πολύ γρήγορα σήμερα η μέρα.. έκανα διάφορα πράγματα αλλά δεν έκανα αυτό που ίσως έπρεπε, να κοιμηθώ.. τεσπά! σήμερα πήγα και πάλι για το μπουφάν αλλά ακόμα δεν είχαν φέρει.. οπότε αποφάσισα να μην το πάρω. τακτοποίησα ένα μικρό χρέος που είχα και με βασάνιζε.. και τώρα είμαι ελεύθερος:Ρ είδα Λοστ όπως μάλλον ξέρετε και ήταν πολύ ωραία! θα ήταν καλύτερα αν το έβλεπα με παρέα αλλά ο fellow lost fun , δεν μπορούσε.. κάθε τετάρτη τώρα θα έχω κάτι να περιμένω. το προηγούμενο ποστ μου πήρε δύο ώρες σχεδόν για να το γράψω! αλλά ήταν και διπλό επεισόδιο.. οπότε στο μονό γύρω στην μία ώρα ίσως.
emeroblogio, περίμενα να νιώσω κάτι περισσότερο από την αλλαγή του τίτλου του μπλογκ..
η διάθεσή μου άρχισε να πέφτει, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί πέρασε το ρεπό και αύριο με περιμένει πάλι η ίδια καθημερινότητα.
είχα σήμερα ένα μήνυμα που με έκανε να σκεφτώ διάφορα.. το πόσο διαφορετικά βλέπουν οι άνθρωποι τα ίδια πράγματα.. το αν πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να πιστεύουν αυτά που πιστεύουν έστω και αν είναι ψέμματα, είδα τον εαυτό μου με τα μάτια ενός τρίτου.. δεν θα γράψω λεπτομέρειες γιατί θα είναι μόνο τα δικά μου συμπεράσματα, η δικιά μου ερμηνεία.. και επίσης αν το γράψω θα το φέρω στον πραγματικό κόσμο ενώ τώρα είναι κάπου αλλού.. δεν ξέρω αν θα έπρεπε να χαρώ.. κάποιος πιο φυσιολογικός ίσως χαιρόταν, εγώ όμως πρέπει να τα σκεφτώ όλα χίλιες φορές και να βρω τα μυστικά νοήματα ακόμα και αν δεν υπάρχουν.. μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά, το ξέρω, απλά δεν ξέρω ποιες είναι οι στιγμές αυτές.
εχθές είδα το my blueberry nights ή μάλλον για να πω την αλήθεια είδα το δεύτερο μισό γιατί το πρώτο το είχα δει προχθές.. μου άρεσε, πιο πολύ για τις στιγμές και τα αισθήματα και όχι για την ίδια την ιστορία. η Λίζη έτρωγε blueberry pie, ο Τζέρεμυ τί έτρωγε; δεν θυμάμαι αν αναφέρεται, βάζω και ένα βιντεάκι με ένα τραγούδι που έπαιζε στην ταινεία και είναι πολύ χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί, τα λέμε αύριο!

LA X parts 1 & 2

η πρεμιέρα του LOST, θα γράφω καθώς βλέπω ξανά το επεισόδιο..

θα υποθέσω πως έχετε δει όλοι το επεισόδιο γιατί είναι πολύ δύσκολο να γράψω την περίληψη ενός διπλού επεισοδίου! όση ευχαρίστηση και αν μου πρόσφερε αυτό.. για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει η Lostpedia, και εδώ το λινκ που περιγράφει το επεισόδιο http://lostpedia.wikia.com/wiki/LA_X,_Parts_1_%26_2

οπότε όσα γράφω εδώ μέσα είναι αυτά που μου κάνουν εντύπωση, σκέψεις, παρατηρήσεις συναισθήματα, ιδέες για τα επόμενα επεισόδια και τέτοια.. αρχίζουμε!!!!

το επεισόδιο αρχίζει με τον τζακ στο αεροπλάνο, σαν μια επανάληψη του πρώτου επεισοδίου, καθώς έχουμε δει την τζουλιέτ να ανατινάζει την βόμβα πιστεύουμε πως το σχέδιο τους δούλεψε και μπόρεσαν να αντιστρέψουν ότι έγινε από όταν πήγαν στο νησί και πως αυτό είναι το αποτέλεσμα. ο Τζακ φαίνεται να θυμάται την προηγούμενη φορά και να νιώθει ανακούφιση που τώρα το αεροπλάνο τους δεν πέφτει, υπάρχουν μερικές μικρές διαφορές από την πρώτη πτήση 815 της oceanic. όταν ο Τζακ πηγαίνει στην τουαλέτα του αεροπλάνου κοιτάει περίεργα τον καθρέφτη και στην αρχή νόμιζα πως σκέφτεται πως γέρασε και πως ίσως ο χρόνος που πέρασε στο νησί και εκτός αυτού πριν αντιστρέψουν τα πράγματα δεν αντιστράφηκε για αυτόν και έτσι τον βλέπουμε πιο γερασμένο από ότι στο πρώτο επεισόδιο.. αλλά όχι έκανα λάθος, ο Τζακ κοιτάει στον καθρέφτη και βλέπει να τρέχει αίμα από τον λαιμό του χωρίς κανέναν προφανή λόγο. όταν επιστρέφει βλέπει τον Ντέσμοντ στην θέση του, κάτι που δεν συνέβη στην ορίτζιναλ 815, μιας και ο Ντέσμοντ ήταν ήδη στο νησί και ήταν αυτός που προκάλεσε την συντριβή του αεροσκάφους. αλλά μιας και τίποτα από αυτά δεν συνέβη ο Ντέσμοντ έτυχε να πετάει με την συγκεκριμένη πτήση...

ο Τζακ τον ρωτάει αν τον γνωρίζει από κάπου και ο Ντέσμοντ λέει πως δεν είναι σίγουρος.. ο Τζακ φαίνεται τελικά να μην θυμάται την προηγούμενη χρονική γραμμή (timeline αλλά δεν μπορώ να γυρίζω το πληκτρολόγιο κάθε τρεις και λίγο στα αγγλικά) έστω και αν ήταν παρών την στιγμή του περιστατικού (incident) ακολουθεί μια απίστευτη σκηνή, ο Τζακ κοιτάει έξω από το παράθυρο και η κάμερα περνάει μέσα από τα σύννεφα και κατεβαίνει ως την θάλασσα, βυθίζεται και εμείς βλέπουμε πως το νησί βρίσκεται κάτω από την θάλασσα βυθισμένο προφανώς από την έκρηξη της ατομική βόμβας από τους επιζώντες το 1977. η επόμενη σκηνή είναι με την Κέητ να ξυπνάει στο νησί και αναρωτιόμαστε, μήπως η Κέητ δεν επηρεάστηκε από την αντιστροφή; και με κάποιον τρόπο είναι σε ένα άλλο νησί που δεν καταστράφηκε από την βόμβα; βλέπουμε όμως και τον Τζακ σε λίγο και τους άλλους και καταλαβαίνουμε πως η αντιστροφή δημιούργησε μια παράλληλη πραγματικότητα όπου τίποτα από όσα συνέβησαν στην ορίτζιναλ χρονική γραμμή δεν έγιναν σε εκείνη. οι επιζώντες όμως ζούνε στην ορίτζιναλ χωρίς να γνωρίζουν τις επιπτώσεις των πράξεών τους. και ότι στην πραγματικότητα το σχέδιο πέτυχε έστω και αν τα αποτελέσματα τα ζούνε κάποιοι άλλοι εαυτοί τους χωρίς να γνωρίζουν τι συμβαίνει. τέλειο; όχι.. υπερτέλειο!!!!!!!! LOOOOOOOOOOOOOOst.. συνεχίζουμε..

η τζουλιέτ με έναν μαγικό τρόπο ζεί ακόμα και έχει παγιδευτεί στην καταπακτή κάτω από συντρίμμια, ο σώγιερ προσπαθεί να την σώσει.. θεωρεί τον Τζακ υπεύθυνο και λέει πως αν πεθάνει θα τον σκοτώσει. ο Σαγίντ ακόμα αιμορραγεί και ο Χέρλι βλέπει τον Τζέικομπ που του λέει πως έχει πεθάνει και πως αν θέλει να σώσει τον Σαγίντ πρέπει να πάει στον Ναό και να συναντήσει τους Άλλους, παίρνοντας μαζί του και την θήκη της κιθάρας που κάποτε του είχε δώσει. ο Τζέικομπ προφανώς ήξερε τι θα συνέβαινε και προετοίμαζε τον δρόμο, αν και αυτό δεν εξηγεί γιατί δεν απέφυγε τον θάνατό του, ίσως γνώριζε πως δεν μπορούσε.

ο Μπεν, βλέπει το πτώμα του πραγματικού Λοκ, μετά που ο σωσίας τον στέλνει να φωνάξει τον Ρίτσαρντ και αρχίζει να καταλαβαίνει ποιος πραγματικά είναι ο σωσίας του Λοκ. ο Σώγιερ φτάνει την τζουλιέτ και εκείνη καθώς πεθαίνει του λέει πως πρέπει να του πεί κάτι σημαντικό αλλά δεν προλαβαίνει και ο Σώγιερ τρελαίνεται. αργότερα μαθαίνει από τον Μάιλς που μπορεί και μιλάει με τους νεκρούς (!) πως η Τζουλιέτ ήθελε να του πει πως πέτυχε αναφερόμενη στην αντιστροφή, αλλά ούτε ο Σώγιερ ούτε ο Μάιλς καταλαβαίνουν.. αναρωτιέμαι πως η Τζουλιέτ γνώριζε πως πέτυχε..

στην παραλία ο Μπράμ με κάτι άλλους παίρνουν τον Μπεν και εισβάλουν στο άγαλμα για να βρούνε τον Σωσία και να τον σκοτώσουν μάλλον.. αλλά ο Σωσίας παίρνει την μορφή του Τέρατος από Καπνό και τους σκοτώνει όλους εκτός από τον Μπεν, ο οποίος συνειδητοποιεί ποιος είναι ο Σωσίας.

στην παράλληλη πραγματικότητα η 815 προσγειώνεται κανονικά.. στο Λ.Α, ο Τζακ μαθαίνει πως έχουν χάσει το φέρετρο με τον πατέρα του και συναντίεται με τον Λοκ που έχει χάσει την βαλίτσα με τα μαχαίρια του. η Κέητ καταφέρνει και το σκάει από τον σερίφη που την είχε συλλάβει. στο νησί, ο Τζακ, ο Χέρλι, ο Τζιν, η Κέητ και ο Σαγίντ πάνε στον ναό όπου τους πιάνουν οι άλλοι και τους μεταφέρουν μέσα από τα τείχη στον πραγματικό ναό.

εκεί αφού συναντούν μια ομάδα άλλων, ανάμεσά τους και η Σίντυ (η αεροσυνοδός που σέρβιρε στον Τζακ τα ποτά στο πρώτο επεισόδιο και στην παράλληλη πραγματικότητα) που φαίνεται να έχει γίνει μία από εκείνους. ένας Γιαπωνέζος φαίνεται να κάνει κουμάντο και μιλάει μέσω ενός διερμηνέα που τον λένε Λένον και φοράει γυαλιά σαν αυτά που φορούσε ο Τζον Λένον.. ο Ιάπωνας διατάζει να τους σκοτώσουν αλλά ο χέρλι λέει πως τους έστειλε ο Τζέικομπ και τότε εκείνοι χαλαρώνουν και μεταφέρουν τον Σαγίντ σε μια δεξαμενή που από ότι καταλαβαίνουμε θεραπεύει.. τον βουτάνε μέσα και ο Γιαπωνέζος αρχηγός τους γυρνάει μια κλεψύδρα προφανώς για να μετρήσει τον χρόνο που χρειάζεται όταν τον βγάζουν ο Σαγίντ είναι νεκρός και οι Άλλοι λένε πως ήταν πέρα κάθε θεραπείας.. στο μεταξύ οι Άλλοι έχουν πιάσει και τον Σώγιερ και τον Μάιλς και τους έφεραν στον ναό. ο Χέρλι λέει στον Γιαπωνέζο πως ο Τζέικοπ πέθανε και όλοι τρελαίνονται και ο ναός μπαίνει σε κατάσταση συναγερμού. ασφαλίζουν την περίμετρο του ναού με στάχτη που προφανώς είναι το μοναδικό που μπορεί να κρατήσει τον Σωσία έξω από τον Ναό και στέλνουν μια αρχαία ρουκέτα (σαν παλιά κινέζικα βεγγαλικά) για να ειδοποιήσουν όλους τους Άλλους που είναι έξω από τον Ναό για την κατάσταση. στην συνέχεια ακολουθεί μια ακόμα σπουδαία σκηνή, ο Σωσίας συνομιλεί με τον Μπέν για τον Λοκ, και του λέει πως η τελευταία σκέψη του Λοκ ήταν ότι δεν καταλαβαίνει.. από τις πιο συγκινητικές στιγμές, θα μιλήσω για αυτό αργότερα, επίσης ο Σωσίας λέει πως αυτό που θέλει σε αντίθεση με τον Λοκ (που στο σώμα του κατοικεί) είναι να επιστρέψει στο σπίτι του. (όπου και να είναι αυτό, πάντως δεν είναι στο νησί..)
στην παράλληλη πραγματικότητα, ο Τζακ συνομιλεί με τον Λοκ και του δίνει μια κάρτα του, λέγοντας του πως τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο (αναφερόμενος στην αναπηρία του) κάτι μου λέει πως ίσως να είναι και αλήθεια..
στην παραλία, ο Σωσίας βγαίνει μαζί με τον Μπεν από το άγαλμα και πάει στον Ρίτσαρντ λέγοντάς του πως χαίρεται που τον βλέπει χωρίς αλυσίδες (προφανώς ο Ρίτσαρντ ήταν στο μπλακ ροκ, το πλοίο που στο φινάλε του πέμπτου κύκλου ο Τζέικομπ και ο Σωσίας είδαν να πλησιάζει το νησί) ο Ρίτσαρντ ακούγοντας αυτά τα λόγια φαίνεται να τον αναγνωρίζει επιτέλους και ο Σωσίας τον ρίχνει κάτω αναίσθητο με κάποιες πολύ απλές αλλά αποτελεσματικές κινήσεις (που θα προσπαθήσω να αντιγράψω γιατί ίσως κάποια στιγμή μου φανούν χρήσιμες) στην συνέχεια λέει σε όλους όσους βρίσκονται εκεί πως είναι πολύ απογοητευμένος από αυτούς και αφού παίρνει τον Ρίτσαρντ στον ώμο του φεύγει προς άγνωστη κατεύθυνση. στην τελευταία σκηνή ο Σαγίντ ξαφνικά ξυπνάει.. ανάσταση.. και όλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό, ακόμα και ο Λένον..
μετά ακολουθεί η κλασική σκηνή κλεισίματος του LOST. αυτά..
γενικά η πρεμιέρα ήτανε υπέροχη και χορταστική.. 90 λεπτά! η αναμονή άξιζε, μου άρεσε που αντί για flash forward ή flashback τώρα έχουμε το flash sideways όπως το λένε και δείχνει την παράλληλη πραγματικότητα. το να βλέπουμε το τι θα γινόταν αν δεν είχαν συντριβεί είναι πολλά υποσχόμενο αν και τρώει χρόνο από όσα γίνονται στο νησί:Ρ απογοητεύτηκα λίγο από τους Άλλους που κατοικούν στον ναό, δεν τους φανταζόμουν έτσι, είναι σαν πειρατές ή σαν πρωταγωνιστές σε κάποια ταινεία επιστημονικής φαντασίας που δείχνει το ζοφερό μέλλον της ανθρωπότητας. αναρωτιέμαι τι το τόσο σημαντικό προστατεύουν οι Άλλοι και ποιος είναι αυτός ο ιδανικός τρόπος ζωής τους και τι τους κάνει τόσο σπέσιαλ. το άλλο που με στεναχώρησε αλλά πραγματικά πολύ είναι το τι συμβαίνει με τον Λοκ. πραγματικά ήθελα ο Λοκ, ο πραγματικός Λοκ να γίνει ο αρχηγός των άλλων ή έστω να ζήσει μια ειρηνική ευτυχισμένη ζωή στο νησί. από την αρχή ήταν ο μόνος που πίστευε τόσο πολύ σε αυτό και έκανε τα πάντα για να το προστατέψει. και τώρα μοιάζουν όλα να τέλειωσαν για αυτόν. ο Σωσίας έχει την μορφή του, κάνει τα δικά του και ο πραγματικός Λοκ κείτεται νεκρός στην σκιά του αγάλματος (what lies in the shadow of the statue? he who will save us all, ελπίζω να αναφέρεται στον Λοκ και να αναστηθεί και να σώσει τους πάντες) ενώ ο Λοκ στην παράλληλη πραγματικότητα είναι το ίδιο ανάπηρος και δυστυχισμένος όπως και πριν.. δεν είναι το τέλος που αξίζει σε έναν τέτοιο χαρακτήρα. έχω ακόμα πίστη.. και η τελευταία σκέψη του Τζον Λοκ δεν θα είναι πως δεν καταλαβαίνει αλλά πως γνωρίζει τα πάντα και πως είναι πραγματικά ευτυχισμένος. ο πόλεμος που έρχεται δεν ξέρω ποιός είναι και τι παίζεται αλλά προφανώς οι αντίπαλες μεριές είναι ο Σωσίας και οι Άλλοι, τώρα με την παράλληλη πραγματικότητα άρχισα να έχω μια ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά και ελπίζω να μην βγω σωστός. σκέφτομαι κάτι σε Ντόνυ Ντάρκο και πως με την παράλληλη πραγματικότητα το σύμπαν έγινε ασταθές και πρέπει να αναιρέσουν την μια από τις δύο, να κλείσουν τον κύκλο ωστέ να μην καταστραφεί το σύμπαν ή τα σύμπαντα.. επαναλαμβάνω ελπίζω να κάνω λάθος. σε αυτήν την φάση πραγματικά δεν ξέρω ποιο θα ήθελα να είναι το τέλος του LOST, τι θα με ικανοποιούσε. στην πραγματικότητα θα ήθελα η σειρά να συνεχίζεται για πάντα αλλά αυτό είναι λίγο αδύνατον.. αν θυμηθώ κάτι άλλο το προσθέτω αργότερα..