μικρόκοσμος

ο τρόπος που λέει το moοοree.... ο McAuley στο Nightmare είναι τα πάντα.. είναι το νόημα.. το τέλος και η αρχή, το όλον και το σημείο..
Needed to fill in the space That once sheltered you...
σιγά σιγά το blog εκτός των άλλων θα γίνει και ένα αρχείο με τραγούδια που μου αρέσουν. Σε κάποιο ποστ είχα γράψει πως το μπλογκ με βοήθησε να ξεφύγω από το γράψιμο στο ημερολόγιο μου και τον μικρόκοσμο που είχα δημιουργήσει εκεί μέσα (δεν είμαι σίγουρος αν αυτά είναι τα ακριβή μου λόγια αλλά το νόημα είναι αυτό) τώρα αναρωτιέμαι (όχι εντελώς μόνος μου αλλά με μια υπενθύμιση) αν δημιουργώ και εδώ μέσα έναν παρόμοιο μικρό κόσμο που κάποια στιγμή θα πρέπει η θα θελήσω να ξεφύγω, πραγματικά θα ήθελα μια απάντηση σε αυτό από όποιον διαβάζει το emeroblogio αυτό..
ξεφεύγω άραγε η παγιδεύομαι;
το προφανές είναι πως κανείς δεν ξέρει την απάντηση εκτός από εμένα αλλά θα ήθελα την γνώμη ενός εξωτερικού παρατηρητή..
εγώ πάντως δεν νιώθω κάτι τέτοιο. έστω και αν είμαι λιγάκι εθισμένος (δεν μπορεί κανείς να είναι λίγο εθισμένος commentator, ή είσαι ή δεν είσαι)
καθώς περίμενα το βράδυ το αστικό, σκεφτόμουν όπως κάθε φορά το θέμα της σημερινής ανάρτησης.. και μόνο αυτά που γράφω τώρα δεν πέρασαν από το μυαλό μου.. αυτά τα λεπτά πάντως που περιμένω μέχρι να έρθει το λεωφορείο δεν είναι καθόλου χαμένος χρόνος σκέφτομαι χιλιάδες πράγματα.. και παρατηρώ άλλα τόσα.. που δεν θα τα σκεφτόμουν αν έκανα οτιδήποτε άλλο εκείνες τις στιγμές.. σκεφτείτε πόσα λεπτά έχετε μέσα στην ημέρα που δεν έχετε απολύτως τίποτα να κάνετε.. τίποτα να απασχολεί τις σκέψεις σας και είστε μόνοι με τον εαυτό σας, πολύ λίγα..
για αυτό.. η αναμονή στις στάσεις κάνει καλό, αν δεν υπήρχε και αυτό ίσως να μην σκεφτόμουν καθόλου.. (οκ έγινα υπερβολικός.. αλλά μόνο έτσι περνάς το μήνυμα που θέλεις..)
και όταν λες ψέμματα πρέπει πάντα να είσαι υπερβολικός γιατί ο άλλος θα σκεφτεί, μπα αποκλείεται να μου λέει τόσο ξεδιάντροπα υπερβολικά ψέμματα μπροστά μου.. μάλλον πρέπει να είναι η αλήθεια.. όσο παράλογη και αν μου φαίνεται..
σε ένα πράσινο παγκάκι, η Αγλαΐα Ιβάνοβνα με ένα κηροπήγιο στο χέρι και ο Πρίγκιπας Μίσκιν δίπλα της να την ακούει να μιλάει για πράγματα άλλα από αυτά που θέλει να πει
εκείνος τι περίμενε όμως να ακούσει; υπάρχει περίπτωση να περίμενε κάτι; δεν το νομίζω