θα μπορούσα να κάνω edit στο προηγούμενο αλλά προτίμησα να γράψω καινούριο. τελειώνοντας το "η εικόνα", δεν είχα την αίσθηση της ολοκλήρωσης, μια αίσθηση που θα έπρεπε να έχω αν το ποστ είχε εξυπηρετήσει τον σκοπό του.
κάνει κρύο.. τα θερμόμετρα λένε 1-2 βαθμούς που σημαίνει πως σίγουρα είμαστε στους μείον 20.. ο κόσμος κάνει τις βόλτες του χωρίς να γνωρίζει και χωρίς να νοιώθει.
σήμερα θα έπρεπε να είμαι δυστυχισμένος, Επειδή Εκείνη είναι ευτυχισμένη με κάποιον άλλον. δεν είμαι όμως, σχεδόν δεν το σκέφτομαι (είπα σχεδόν..) παλιότερα με πολύ λιγότερα σκοτείνιαζα αμέσως και έψαχνα εθελοντές για να μπεκρουλιάσω (και δεν ερχόντουσαν οι προδότες) είμαι μήπως στο στάδιο της άρνησης; και αργότερα θα γίνω όσο χάλια είναι λογικό να είμαι;
είναι αργά όπως πάντα, και το πρωί για άλλη μια φορά θα νυστάζω.. τι μαλακίες δεν ξέρω καν γιατί γράφω εδώ μέσα αυτό το δεύτερο ποστ. η φρανκφούρτη έχασε το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο της, και εγώ έχασα κάτι που δεν είχα, ποιό από τα δύο έχει πιο μεγάλη σημασία;
είμαι σίγουρος πως ο άλλος είναι μαλάκας.
Εκείνη: commentator είμαι τόσο χαρούμενη.. :)
το ξέρω πως δεν θα έπρεπε να τα γράφω αυτά.. είναι τόσο κοινά.. δεν υπάρχουν απαντήσεις, το ξέρω..
σαν μουσική την νύχτα μακρινή που σβήνει
κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή κι είν η καρδιά μου σαν νεκρός θαμμένη ο νους μου ως πότε μες τον μαρασμόν αυτόν θα μένει
και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μην μοιάζει
πενθίμως αντηχούσιν
και αν δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν, θέλει μα δε βολεί να λησμονήσουν
μια σιωπή μόνο μένει βαθεία σαν την άβυσσο της μοναξιάς να αντηχεί στον ήχο της φωνής σου από παλιά
που μ'έλεγεν τρελόν πως είχες γίνει καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά μπρος στην σελήνη
γύρισες και μου πες πως τον μάρτη σ΄άλλους παραλλήλους θα χεις μπει
που άκουα διπλά τα βήματά μου
και γω να αναρωτιέμαι έναν αιώνα μετά αν σε μένα γυρνάς η αν φεύγεις, η αν φεύγεις..
ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια χαθεί
παίζει ένα τραγούδι του chris de burgh παλιό, σου άρεσε θυμάμαι να στο τραγουδώ..
ανεπίδοτη αποστολή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είχα σκοπό να σε ρωτήσω κάποια πράγματα καθώς όδευα προς το τέλος της ανάρτησης, αλλά λίγο πριν τελειώσει, εκεί που αλλάζε το ποίημα, απαντήθηκαν οι απορίες μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θυμήθηκα την Ιθάκη...
χαίρομαι που το ποστ έλυσε από μόνο του τις απορίες σου! ένα κείμενο όταν απομακρυνθεί από τον συγγραφέα ζει μόνο του και οι ερμηνείες αφήνονται στους αναγνώστες. για αυτό και εγώ θα προσπαθήσω να καταλάβω τι ενοείς με το ότι θυμήθηκες την ιθάκη (πέρα από την καβαφική αναφορά;) ) χωρίς να σε ρωτήσω! και επίσης θα αναρωτιέμαι τι πράγματα είχες σκοπό να με ρωτήσεις αλλά στα απάντησε το ποστ. επίσης ένα σχόλιο για το ποστ, νύχτα ήταν και πέρασε! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή